Joanna Kluzik-Rostkowska - Urodziła się 14 grudnia 1963. Absolwentka wydziału dziennikarstwa i nauk politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
W czasie studiów działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Współpracowała z podziemnym "Tygodnikiem Mazowsze" oraz innymi czasopismami drugiego obiegu.
Od 1989 pracowała jako dziennikarka działu politycznego "Tygodnika Solidarność". W 1992 była kierownikiem działu reportażu miesięcznika "Konfrontacje". W tym samym roku rozpoczęła pracę w "Expressie Wieczornym", gdzie była m.in. zastępcą kierownika działu krajowego i reportażu oraz kierownikiem działu reportażu. W trakcie swojej kariery dziennikarskiej zajmowała się m.in. dziennikarstwem śledczym, była również korespondentką zagraniczną (w tym w Bośni i Czeczenii).
Od 1996 pracowała jako dziennikarz działu krajowego i politycznego tygodnika "Wprost". Od 2000 kierowała działem gospodarczym tygodnika "Nowe Państwo". W latach 2001-2004 była pierwszym zastępcą redaktor naczelnej tygodnika "Przyjaciółka".
W 2005 roku została pełnomocnikiem prezydenta Warszawy ds. kobiet i rodziny.
17 listopada 2005 objęła stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, przejmując m.in. kompetencje Pełnomocnika Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.
13 sierpnia 2007, po zerwaniu koalicji PiS z LPR i Samoobroną, została ministrem pracy i polityki społecznej. Stanowisko to zajmowała do 16 listopada 2007, tj. do zaprzysiężenia jej następcy w rządzie Donalda Tuska.
Wcześniej, w tym samym roku, w wyborach parlamentarnych uzyskała mandat poselski kandydując, jako lider listy PiS w okręgu. 26 kwietnia 2010 została szefową sztabu wyborczego kandydata na prezydenta z ramienia PiS Jarosława Kaczyńskiego.
5 listopada 2010, decyzją Komitetu Politycznego PiS, wraz z Elżbietą Jakubiak została wykluczona z partii. 16 listopada 2010 wspólnie z kilkoma politykami PiS ogłosiła złożenie wniosku o utworzenie stowarzyszenia Polska Jest Najważniejsza. Została wybrana na prezesa ugrupowania. Kierowała ugrupowaniem do momentu wyboru na jego prezesa Pawła Kowala (4 czerwca 2011) na pierwszym kongresie partii.
13 czerwca 2011 zrezygnowała z członkostwa w partii i jej klubie parlamentarnym podejmując współpracę z Platformą Obywatelską.
28 czerwca została przyjęta do klubu parlamentarnego tego ugrupowania. W wyborach parlamentarnych została liderem listy PO do Sejmu w okręgu rybnickim.
Pracuje w sejmowej komisji polityki społecznej i rodziny oraz komisji spraw zagranicznych. Jest przedstawicielem polskiego parlamentu w Zgromadzeniu Parlamentarnym OBWE oraz szefową polsko-afgańskiej grupy parlamentarnej.
Mężatka, ma 3 dzieci: Marysię, Kasię i Józia. Jej pasją są dzieci, konie, Mazury i książki.
Janusz Piechociński - Urodził się 15 marca 1960 r. w Studziankach Pancernych (Mazowsze). Ukończył studia na Wydziale Ekonomiki Handlu i Usług dzisiejszej Szkoły Głównej Handlowej (SGH) w Warszawie.
W latach 1987-1999 był pracownikiem naukowym SGH, gdzie zajmował się historią gospodarczą XX wieku, historią szkolnictwa ekonomicznego i integracją europejską.
Od 1990 r. jest członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego.
Poseł na Sejm I, II, IV, VI i VII kadencji. W parlamencie w latach 1991-1997 działał w komisji finansów i budżetu. W latach 1992-1993 był przewodniczącym nadzwyczajnej komisji ds. przeciwdziałania patologii w gospodarce. Był także wiceprzewodniczącym komisji ds. reformy Centrum Gospodarczego.
W latach 2000-2001 był członkiem Narodowej Rady Integracji Europejskiej przy Prezesie Rady Ministrów. W późniejszych latach zasiadał w komisji infrastruktury (pełnił funkcję przewodniczącego). Obecnie jest członkiem sejmowych komisji: infrastruktury oraz innowacyjności i nowoczesnych technologii.
Dwukrotnie wybierany do sejmiku mazowieckiego, gdzie przewodniczył komisjom budżetu i finansów oraz ochrony środowiska. W latach 1999-2001 był prezesem Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.
Był m.in społecznym prezesem Krajowego Ruchu Ekologiczno-Społecznego.
17 listopada 2012 podczas XI kongresu PSL w Pruszkowie, wybrany prezesem Polskiego Stronnictwa Ludowego. 6 grudnia tego samego roku objął urzędy wicepremiera i ministra gospodarki. 11 grudnia 2012 został powołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego.
Żonaty, ma troje dzieci. Prywatnie zapalony grzybiarz – można go często spotkać w lasach chojnowskich. Pasjonuje go piłka nożna i siatkówka.
Małgorzata Omilanowska - Urodziła się 10 kwietnia 1960 roku. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, studiowała także na Wydziale Architektury Uniwersytetu Technicznego w Berlinie.
Doktoryzowała się na Uniwersytecie Warszawskim w 1995 roku, a habilitowała w Instytucie Sztuki PAN w 2005 roku. W 2013 roku otrzymała tytuł naukowy profesora. Odbyła też studia podyplomowe w zakresie finansów i podatków w SGH w Warszawie.
Była stypendystką kilkunastu europejskich instytucji naukowych, m.in. British Academy oraz Wissenschaftskolleg zu Berlin. Uczestniczyła w wielu międzynarodowych projektach naukowych, współpracując m.in. z Instytutem Herdera w Marburgu i Geisteswissenschaftliches Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas w Lipsku.
Od 1985 roku - pracownik w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, w latach 1999-2007 wicedyrektor, a ostatnio - redaktor naczelna Słownika Architektów Polskich. Jednocześnie od 2006 roku - profesor nadzwyczajny w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego, a w latach 2008-2012 dyrektor Instytutu.
Małgorzata Omilanowska jest historykiem sztuki. Specjalizuje się w problemach architektury XIX i XX wieku, teorii sztuki i opieki nad zabytkami. Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki i Polskiego Komitetu ICOMOS.
Jest autorką książek naukowych: „Most i wiadukt im ks. Józefa Poniatowskiego", „Stefan Szyller (1857-1933). Warszawski architekt doby historyzmu", „Atlas zabytków architektury w Polsce" (współautorstwo), „Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej", „Nadbałtyckie Zakopane. Połąga w czasach Tyszkiewiczów". Zajmowała się także popularyzacją wiedzy o historii sztuki i zabytkach wydając m.in. książki: „Zagadki z historii sztuki", „Polska. Pałace i dwory", „Polska. Świątynie, klasztory i domy modlitw".
Jest miłośniczką powieści kryminalnych.
Lena Kolarska-Bobińska – Urodziła się 3 grudnia 1947 w Pradze.
Prof. Lena Kolarska-Bobińska ukończyła studia na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskiwała kolejno stopnie doktora, doktora habilitowanego z zakresu socjologii, a w 1993 r. tytuł profesora nauk humanistycznych. W ramach stypendium Forda kształciła się w Stanford University oraz Business School of Carnegie-Mellon University.
W okresie 1991–1997 zajmowała stanowisko dyrektora Centrum Badania Opinii Społecznej. Od 1997 r. sprawowała funkcję dyrektora Instytutu Spraw Publicznych. Doradzała prezydentom RP: w latach 1992–1995 Lechowi Wałęsie (Komitet Ekonomiczny), w okresie 2001-2005 Aleksandrowi Kwaśniewskiemu (Grupa Refleksyjna), a także pełnomocnikowi rządu do spraw negocjacji członkowskich z Unią Europejską.
Od 2009 r. poseł do Parlamentu Europejskiego. Zasiadała w Komisji ds. Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Rozwoju Regionalnego i Komisji Petycji.
Jest członkiem Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz Rady Naukowej Instytutu Studiów Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przyznanym przez Prezydenta RP, a także „Ordre National du Mérite” – odznaczeniem przyznawanym przez Prezydenta Republiki Francji.
Prof. Lena Kolarska-Bobińska jest autorem ponad 300 prac naukowych: książek, artykułów, opracowań i badań naukowych publikowanych w prasie polskiej i zagranicznej. Profesor socjologii.
Żona dziennikarza Krzysztofa Bobińskiego, prezesa Fundacji "Unia & Polska". Ma dwoje dzieci.
Od wielu lat uprawia jogę.
Tomasz Siemoniak - Urodził się 2 lipca 1967 roku. Absolwent Wydziału Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej (SGH) w Warszawie oraz stypendysta Uniwersytetu w Duisburgu (Niemcy).
Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów (NZS), pełniąc obowiązki przewodniczącego NZS w SGPiS (obecnie SGH) i sekretarza Krajowej Komisji Koordynacyjnej. W latach 1994-1996 pracował w Telewizji Polskiej, m.in. na stanowisku dyrektora Biura Oddziałów Terenowych i dyrektora Programu 1.
W 1997 był koordynatorem programu Media i Demokracja w Instytucie Spraw Publicznych. W okresie 1998-2000 pełnił funkcję dyrektora Biura Prasy i Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej. Od 1998 do 2002 wiceprzewodniczący Rady Nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej.
W latach 1998-2000 radnym gminy Warszawa Centrum oraz wiceprzewodniczący Komisji Kultury Rady, a od grudnia 2000 do lipca 2002 wiceprezydent m.st. Warszawy. W latach 2002-2006 członek Zarządu Polskiego Radia SA, a następnie od listopada 2006 do listopada 2007 roku wicemarszałek w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Mazowieckiego.
W latach 2007-2011 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Od 2 sierpnia 2011 szef MON.
Żonaty. Ma córkę i syna. Lubi książki o tematyce szpiegowskiej, ma wszystkie wydania powieści Johna Le Carré. Od liceum gra w koszykówkę, śledzi rozgrywki NBA i polską ligę basketu.
Władysław Kosiniak-Kamysz – Urodził się 10 sierpnia 1981 r. w Krakowie. Doktor nauk medycznych, polityk PSL. Od listopada 2011 roku minister pracy i polityki społecznej, od stycznia 2012 roku przewodniczący Trójstronnej Komisji ds. społeczno – gospodarczych, w której wraz z przedstawicielami rządu zasiadają reprezentanci ogólnopolskich związków zawodowych i organizacji pracodawców. Członek Komisji Wspólnej przedstawicieli rządu i Konferencji Episkopatu Polski.
Jest jednym z założycieli Stowarzyszenia Forum Młodych Ludowców. W latach 2008 – 2012 pełnił funkcję sekretarza Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL. Od grudnia 2012 jest wiceprezesem PSL.
W latach 2008 - 2011 r. lekarz Kliniki Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi Collegium Medicum UJ. 2010 – 2011 r. Radny Miasta Krakowa, zajmujący się problematyką polityki społecznej oraz ochrony zdrowia. Członek Rady Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum UJ.
Absolwent II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2010 roku z wyróżnieniem obronił pracę doktorską - „Związek zmienności genu kodującego cyklohydrolazę GTP z funkcją śródbłonka naczyniowego u chorych na cukrzycę typu 2”. Badania naukowe w Emory University School of Medicine w Atlancie (USA).
Jako radny Krakowa aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Zdrowia i Profilaktyki oraz Uzdrowiskowej, Komisji Mienia i Przedsiębiorczości.
Wychowany w tradycjach ruchu ludowego, od lat związany z Polskim Stronnictwem Ludowym.
Czas prywatny poświęca żonie Agnieszce i rozwija swoje pasje, którymi niezmiennie pozostają historia oraz dobra książka.
Marek Sawicki - Urodził się 8 kwietnia 1958 r. w Sawicach. Jest absolwentem Wydziału Rolniczego Wyższej Szkoły Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach. Ukończył również studia podyplomowe w zakresie wspólnotowego prawa rolnego w Instytucie Prawa Rolnego Polskiej Akademii Nauk. W roku 2006 uzyskał tytuł doktora nauk rolniczych w Akademii Podlaskiej.
Od 1983 r. przez trzy lata pracował jako asystent w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach. W 1986 r. został inspektorem w Cukrowni Sokołów Podlaski. Od 1989 do 1990 r. był nauczycielem w Zespole Szkół Rolniczych w Sokołowie Podlaskim. W latach 1990-1996 pełnił urząd wójta gminy Repki, a do 1994 r. zasiadał także w Radzie Gminy. W okresie od 1996 do 1997 r. był sekretarzem stanu w Ministerstwie Łączności oraz pełnomocnikiem rządu ds. telekomunikacji na wsi. Jest właścicielem indywidualnego gospodarstwa rolnego. Od 1985 r. jest członkiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych.
Od 1993 r. poseł na Sejm z okręgu siedleckiego (II, III, IV, V, VI i VII kadencji). Pełnił m.in. funkcję sekretarza Sejmu, przewodniczącego Komisji Ochrony Konkurencji i Konsumentów, był wiceprzewodniczącym Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej. W Sejmie IV kadencji był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego, wiceprzewodniczącym Komisji Gospodarki i Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W latach 2007-2012 minister rolnictwa i rozwoju wsi.
Interesuje się biopaliwami, energią odnawialną i ochroną środowiska.
Włodzimierz Karpiński - Urodził się 16 listopada 1961 w Puławach. Ukończył Wydział Inżynierii Chemicznej na Politechnice Warszawskiej, a także podyplomowe studia menadżerskie na Uniwersytecie Warszawskim oraz Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Do 1994 roku pracował w prywatnych spółkach, a także prowadził działalność gospodarczą.
W latach 1994-2002 był wiceprezydentem miasta Puławy. Od 2003 do 2005 pracował jako członek zarządu Zakładów Azotowych „Puławy” S.A. W 2005 roku wybrany z listy Platformy Obywatelskiej posłem na Sejm V kadencji. Dwa lata później – w kolejnych wyborach – ponownie uzyskał mandat poselski.
W sierpniu 2011 otrzymał nominację na sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Urząd ten piastował do końca kadencji Sejmu. W październiku 2011 wybrany na posła VI kadencji Sejmu.
30 listopada 2011 otrzymał nominację na sekretarza stanu w nowo powołanym Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji.
Prywatnie jest szczęśliwym mężem i ojcem pięciu synów.
Przyjemność sprawia mu jazda na nartach, oglądanie rozgrywek piłki nożnej oraz gra w piłkę z synami na konsoli.
Andrzej Biernat - Urodził się 11 sierpnia 1960 roku. Ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiki w Częstochowie oraz studia podyplomowe na Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu na kierunku zarządzanie sportem.
Tuż po studiach, przez 8 lat, pracował jako nauczyciel. Później prowadził własną działalność gospodarczą – biuro podróży i firmę wydawniczą. W 1996 został dyrektorem Centrum Sportu i Rekreacji w Konstantynowie Łódzkim. Za zarządzanie tą placówką został laureatem dorocznej nagrody „Wielki Bilet”. Był również prezesem KKS Włókniarz.
Od 2005 poseł z ramienia Platformy Obywatelskiej. Zastępca przewodniczącego Komisji Kultury Fizycznej, Turystyki i Sportu. Wcześniej przewodniczący stałej podkomisji ds. przygotowań Polski do organizacji mistrzostw Europy w piłce nożnej "UEFA EURO 2012". Przewodniczący podkomisji ds. przygotowań Polski do Mistrzostw Świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn w 2014 i Mistrzostw Europy w Piłce Ręcznej w 2016.
Jest żonaty i ma dwie córki: Milenę i Blankę. Miłośnik sportu, który nie zamyka się tylko na piłkę nożną. Interesuje się też jazdą na nartach i pływaniem. Prócz tego lubi psy, a jego ulubioną rasą są ogromne… jamniki. Jeśli chodzi o inne zainteresowania, chętnie ogląda balet współczesny, a w szczególności układy choreograficzne autorstwa Borisa Ejfmana z Petersburga.
Maciej H. Grabowski – Urodził się 13 sierpnia 1959 w Gdańsku. Doktor ekonomii na Uniwersytecie Gdańskim oraz inżynier nawigator w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. W latach 80. pracował w Polskich Liniach Oceanicznych jako oficer pokładowy.
Przez 18 lat rozwijał Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową, gdzie od roku 1991 pełnił funkcję wiceprezesa. Zajmował się badaniami nad systemami podatkowymi, transformacją systemów społeczno-gospodarczych, rynkami pracy.
W latach 1994-2000 wykładał na Uniwersytecie Gdańskim. Rozwijał Polskie Forum Strategii Lizbońskiej oraz Polskie Forum Obywatelskie.
Brał udział w pracach nad przygotowaniem Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015.
Od marca 2008 w Zespole Doradców Strategicznych Prezesa Rady Ministrów. W listopadzie 2008 powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, gdzie był odpowiedzialny za system podatkowy.
W latach 2011-2012 członek Komisji Nadzoru Finansowego, a od lutego 2013 Główny Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych.
Opłynął świat dookoła na statku PLO „Profesor Rylke”, gra nadal w koszykówkę, a niegdyś jeszcze fechtował białą bronią.
Bartosz Arłukowicz - Urodził się 30 grudnia 1971 r. w Resku (woj. zachodniopomorskie). Absolwent Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego (PUM) w Szczecinie i studiów MBA na Uniwersytecie Szczecińskim.
Ma specjalizację II stopnia z pediatrii. Pracował m.in. w Klinice Pediatrii, Hematologii i Onkologii Dziecięcej PUM oraz w Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego.
W latach 2002-2007 zasiadał w Radzie Miasta Szczecina, w której przewodniczył Komisji Zdrowia i Polityki Społecznej.
Od 2007 r. poseł na Sejm. W 2011 r. był sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnikiem premiera ds. przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.
Jest Kawalerem przyznawanego przez dzieci Orderu Uśmiechu. Lubi grę na gitarze i wspólne, rodzinne śpiewanie.
Jacek Cichocki - Urodził się 17 grudnia 1971 r. w Warszawie. Absolwent socjologii na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1992-2008 pracował w Ośrodku Studiów Wschodnich (OSW) w Warszawie, kolejno jako ekspert ds. konfliktów zbrojnych i problemów etnicznych w krajach b. ZSRR, kierownik Zespołu ds. Kaukazu i Azji Centralnej, kierownik Działu Ukrainy, Białorusi i krajów bałtyckich.
Od 2001 do 2004 wicedyrektor, następnie (do 2007) dyrektor OSW. W latach 1995-1997 pracował na stanowisku asystenta programowego w Fundacji im. Stefana Batorego w programie Forum Europy Środkowo-Wschodniej. Specjalizuje się w problematyce energetycznej.
Był sekretarzem Kolegium ds. Służb Specjalnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Wolny czas spędza z rodziną. Uwielbia górskie wycieczki.
Teresa Piotrowska – Urodziła się w 1955 roku w Tczewie. Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej – Curie w Tczewie, następnie ukończyła studia na Wydziale Teologii Akademii Teologii Katolickiej.
W latach 80. działała w Stowarzyszeniu PAX, w latach 90. należała do ZChN, w 2001 przystąpiła do Platformy Obywatelskiej.
Od 1994 zasiadała w radzie miejskiej w Bydgoszczy, a później w zarządzie tego miasta. Od marca do grudnia 1998 pełniła funkcję wojewody bydgoskiego, ostatniego w historii tego województwa. W latach 1999–2001 była wiceprezesem Urzędu Zamówień Publicznych. Od 2001 niezmiennie posłanka Platformy Obywatelskiej w Sejmie RP.
Andrzej Halicki – Urodził się 26 listopada 1961 w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Handlu Wewnętrznego SGPiS w Warszawie, w zakresie ekonomiki transportu lotniczego. W latach 80. był działaczem opozycji, m.in. w okresie 1986–1989 członkiem podziemnych, międzyuczelnianych oraz krajowych władz Niezależnego Zrzeszenia Studentów oraz liderem NZS na SGPiS.
W latach 1990–1992 pełnił funkcję rzecznika prasowego oraz członka władz krajowych (prezydium i zarządu krajowego) Kongresu Liberalno-Demokratycznego (m.in. za czasów premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego) oraz rzecznika prasowego Klubu Parlamentarnego KLD (w Sejmie I kadencji, w latach 1991–1992).
W latach 1992–1993 oraz 1995–1996 pracował jako szef działu spraw publicznych, a następnie dyrektor w amerykańskiej agencji Burson-Marsteller. W 1993 był doradcą ministra przekształceń własnościowych Janusza Lewandowskiego, a w 1994 pełnił funkcję rzecznika Programu Powszechnej Prywatyzacji. Po połączeniu KLD z Unią Demokratyczną należał do Unii Wolności.
Od 2001 należy do Platformy Obywatelskiej. 10 stycznia 2007 został zaprzysiężony na posła V kadencji z ramienia PO, zastępując w Sejmie Jacka Wojciechowicza. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski. 24 czerwca 2009 został przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych w miejsce Krzysztofa Liska. W październiku 2009 został rzecznikiem prasowym klubu parlamentarnego PO, funkcję tę pełnił przez rok. W maju 2010 został przewodniczącym regionu mazowieckiego Platformy Obywatelskiej. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w okręgu podwarszawskim.
Mateusz Szczurek - Urodził się 11 sierpnia 1975 w Warszawie Studiował m.in. na University of Sussex i Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1998 uzyskał tytuł zawodowy magistra. Na pierwszej z tych uczelni w 2005 obronił doktorat.
W 1997 został ekonomistą w ING Banku. W 2011 objął funkcję głównego ekonomisty grupy ING na region Europy Środkowej i Wschodniej. Był prezesem (w latach 2003–2005) i współzałożycielem Towarzystwa Absolwentów Uniwersytetów Brytyjskich. Jest członkiem Towarzystwa Ekonomistów Polskich.
20 listopada 2013 premier Donald Tusk zapowiedział jego nominację na stanowisko ministra finansów. 27 listopada 2013 prezydent Bronisław Komorowski powołał go na ten urząd.
Grzegorz Schetyna - Urodził się 18 lutego 1963 w Opolu. Przed 1989 był działaczem opozycji antykomunistycznej, w tym Solidarności Walczącej. Początkowo studiował prawo, w 1990 ukończył historię na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Na uczelni był przez kilka lat przewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Od 1988 przewodniczył Międzyuczelnianemu Komitetowi Strajkowemu NZS we Wrocławiu.
W 1989 wszedł w skład Ogólnopolskiego Komitetu Strajkowego NZS. Kwestionował ustalenia Okrągłego Stołu, zarzucając Lechowi Wałęsie nieuwzględnienie kwestii legalności NZS. W latach 1990–1991 był dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, a w latach 1991–1992 wicewojewodą wrocławskim. Współtworzył Radio Eska na Dolnym Śląsku (razem z Rafałem Dutkiewiczem), był także właścicielem i przewodniczącym rady nadzorczej koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław.
W latach 1997–2007 sprawował mandat posła III, IV i V kadencji – początkowo z okręgu wrocławskiego, a od 2005 z legnickiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 został wybrany na posła VI kadencji.
Należał do KLD, w którym od 1992 do 1994 pełnił funkcję sekretarza generalnego i Unii Wolności. Od 2001 działa w Platformie Obywatelskiej. Pełnił (w latach 2001–2003 i 2004–2010) funkcję sekretarza generalnego tego ugrupowania, następnie był I wiceprzewodniczącym partii (od 2010 do 2013). Kierował też jej dolnośląskimi strukturami do października 2013.
Od 16 listopada 2007 do 13 października 2009 minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremier w pierwszym rządzie Donalda Tuska. Od 14 października 2009 szef Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska.
5 lipca 2010 został ogłoszony kandydatem Platformy Obywatelskiej na stanowisko Marszałka Sejmu w miejsce Bronisława Komorowskiego, który zrezygnował z tej funkcji po wyborze na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. 8 lipca 2010 r. został wybrany na marszałka Sejmu.
W związku z wyborem na to stanowisko Grzegorz Schetyna z urzędu został również osobą tymczasowo wykonującą obowiązki prezydenta RP.
Urząd marszałka Sejmu pełnił do końca kadencji, tj. do 7 listopada 2011.
W wyborach parlamentarnych w 2011 po raz piąty z rzędu został wybrany na posła. 17 listopada 2011 powołany został na przewodniczącego sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.
Maria Wasiak - Urodziła się 6 lipca 1960 w Radomiu. Jest absolwentką VI Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Odbyła aplikację sądową, orzekała jako asesor sądowy, w 1990 została radcą prawnym. W latach 90. współtworzyła radomskie struktury ROAD i Unii Demokratycznej. Od 1994 do 1997 kierowała radą regionalną Unii Wolności w województwie radomskim. Jest też absolwentką Wielkopolskiej Szkoły Biznesu przy Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.
W 1998 była wicewojewodą radomskim, ostatnim w historii tego województwa. Następnie objęła stanowisko szefa gabinetu politycznego ministra transportu Tadeusza Syryjczyka.
Od czasu odejścia z administracji rządowej pełni kierownicze funkcje w strukturach Polskich Kolei Państwowych, m.in. dyrektora projektu (2000–2001), prezesa zarządu PKP Przewozy Regionalne Sp. z o.o. (2001–2002), dyrektora Biura Prywatyzacji oraz członka zarządu, dyrektora promocji i spraw społecznych PKP S.A.
30 grudnia 2010 r., została pełniącą obowiązki prezesa tej spółki. 19 maja 2011 została powołana na prezesa zarządu PKP S.A. Odwołano ją 5 kwietnia 2012, powierzając jej stanowisko członkini zarządu.
Została także wiceprzewodniczącą Wspólnoty Kolei Europejskich oraz Zarządców Infrastruktury Kolejowej (Community of European Railway and Infrastructure Companies – CER) w Brukseli, członkinią Rady Wykonawczej Międzynarodowego Związku Kolei (International Union of Railways, Union internationale des chemins de fer – UIC) w Paryżu oraz członkinią konferencji dyrektorów generalnych kolei Organizacji Współpracy Kolei w Warszawie.
Cezary Grabarczyk – Urodzony 26 kwietnia 1960 roku w Łodzi. Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Sczanieckiej w Łodzi, następnie w 1984 został absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Odbył aplikację adwokacką w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Łodzi. W latach 1967–1983 należał do Związku Harcerstwa Polskiego, był m.in. zastępcą komendanta hufca ds. programowych. W latach 1980–1984 zasiadał w Uczelnianej Komisji Rewizyjnej Niezależnego Zrzeszenia Studentów Uniwersytetu Łódzkiego.
W latach 1984–1987 był starszym referentem w łódzkim oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1987 pracował jako inspektor w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej Łódź-Bałuty, w 1988 jako inspektor w Urzędzie Miasta Łodzi. W latach 1988–1996 był zatrudniony jako asystent w Katedrze Prawa Konstytucyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. W 1989 rozpoczął praktykę jako adwokat w kancelarii adwokackiej. W latach 1998–1999 pełnił funkcję zastępcy prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. W latach 1999–2001 zajmował stanowisko I wicewojewody łódzkiego.
W 1990 przewodniczył łódzkiemu oddziałowi Unii Polityki Realnej. W latach 1990–1991 był przewodniczącym łódzkiego oddziału Partii Konserwatywno-Liberalnej, zaś w latach 1991–1994 członkiem prezydium Zarządu Krajowego Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1994–2001 należał do Unii Wolności. Był zastępcą przewodniczącego Krajowego Sądu Koleżeńskiego UW. W 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Obejmował funkcję przewodniczącego partii w województwie łódzkim i członka zarządu krajowego.
Po raz pierwszy został wybrany na posła w wyborach w 2001 w okręgu sieradzkim. W Sejmie IV kadencji pełnił funkcję przewodniczącego nadzwyczajnej komisji sejmowej do spraw zmian w kodyfikacjach. Zasiadał w sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, Komisji Infrastruktury oraz w Komisji śledczej ds. prywatyzacji PZU. Ponownie uzyskał mandat poselski w wyborach w 2005, w V kadencji kierował sejmową Komisją Sprawiedliwości. W latach 2004–2007 wyróżniany przez tygodnik "Polityka" w rankingu najlepszych posłów IV i V kadencji. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem.
16 listopada 2007 objął stanowisko ministra infrastruktury w pierwszym rządzie Donalda Tuska.
W wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował z pierwszego miejsca listy PO w okręgu łódzkim. Uzyskał mandat poselski. 7 listopada 2011 został odwołany z urzędu ministra, a 8 listopada 2011 wybrany na wicemarszałka Sejmu VII kadencji.
14 grudnia 2013 wybrany wiceprzewodniczącym PO.