3 lutego 1468 roku zmarł Jan Gutenberg, złotnik i drukarz z Moguncji, który opatentował odlewanie czcionek z wymiennych matryc oraz skonstruował prasę drukarską. Jego wynalazek nie tylko zakończył epokę średniowiecza, ale też zmienił oblicze kultury europejskiej - podaje Polskie Radio.
Za datę wynalezienia ruchomej czcionki (czyli po prostu druku) uznaje się rok 1450. Pierwszą książką, jaką wydrukował Gutenberg była Biblia wydana w 1455 r. Gutenberg przez pierwsze 3-4 lata swojej pracy wydrukował 180 egzemplarzy. Jeden z nich (na 17 zachowanych) znajduje się w Polsce w Pelplinie.
- Pelplińska Biblia jest unikatem, o czym świadczą trzy ślady - mówił w audycji "600-lecie urodzin Jana Gutenberga" w Polskim Radiu Tadeusz Sarocki dyrektor Wydawnictwa Diecezji Pelplińskiej Bernardinum. Jak tłumaczył Sarocki, na 41. stronie tego egzemplarza odbił się ślad czcionki Gutenberga i posiada ona również XV-wieczną oprawę sygnowaną przez lubeckiego introligatora. Trzecim dowodem unikatowości Biblii znajdującej się w Pelplinie są dopiski iluminatorów.
A jak wyglądała sama praca drukarni? Tadeusz Sarocki wyjaśniał, że drukarnia Gutenberga w porównaniu do współczesnych możliwości pracowała bardzo wolno, a druk jednej strony trwał nawet trzy dni. - Jeden dzień drukarz moczył papier, drugi drukował, a trzeci dzień suszył stronę, dopiero potem zadrukowane strony trafiały do oprawy, czasami nawet w ciągu 20 lat - opowiadał. Dla współczesnych, produkcja może wydawać się powolna, jednak w tamtych czasach była to rewolucja. Wcześniej skrybom przepisanie jednej księgi zajmowało nawet 20 lat życia.
Polskie Radio
- Pelplińska Biblia jest unikatem, o czym świadczą trzy ślady - mówił w audycji "600-lecie urodzin Jana Gutenberga" w Polskim Radiu Tadeusz Sarocki dyrektor Wydawnictwa Diecezji Pelplińskiej Bernardinum. Jak tłumaczył Sarocki, na 41. stronie tego egzemplarza odbił się ślad czcionki Gutenberga i posiada ona również XV-wieczną oprawę sygnowaną przez lubeckiego introligatora. Trzecim dowodem unikatowości Biblii znajdującej się w Pelplinie są dopiski iluminatorów.
A jak wyglądała sama praca drukarni? Tadeusz Sarocki wyjaśniał, że drukarnia Gutenberga w porównaniu do współczesnych możliwości pracowała bardzo wolno, a druk jednej strony trwał nawet trzy dni. - Jeden dzień drukarz moczył papier, drugi drukował, a trzeci dzień suszył stronę, dopiero potem zadrukowane strony trafiały do oprawy, czasami nawet w ciągu 20 lat - opowiadał. Dla współczesnych, produkcja może wydawać się powolna, jednak w tamtych czasach była to rewolucja. Wcześniej skrybom przepisanie jednej księgi zajmowało nawet 20 lat życia.
Polskie Radio