Kiedy szef jury Henryk Bereza ogłosił: "Zwycięzcą jest... Stanisław Stasiuk!" kamery zarejestrowały wyraz twarzy Andrzeja Stasiuka, który zaklął pod nosem i wzniósł oczy do nieba. Pisarz wyglądał na zaskoczonego werdyktem. "Jeśli myślicie, że jeszcze coś wam teraz powiem, to jesteście w błędzie. Jestem szczęśliwy! - powiedział i niemal uciekł ze sceny.
Stasiuk, zdeklarowany przeciwnik życia salonowego, wydawał się nieco przytłoczony zainteresowaniem, jakie skupiło się na nim po ogłoszeniu werdyktu jury. Na widok szarżującego tłumu dziennikarzy i fotoreporterów początkowo próbował dyskretnie skryć się w garderobie, w końcu jednak postanowił stawić im czoła.
"Nagroda? Jako pisarz uważam, że nie ma ona większego znaczenia. Pisze się nie dla nagród. Na jakiś czas znajdę się w świetle fleszy, ale liczę, że szybko wszystko wróci do normy. To zamieszanie wokół laureata jest bardzo przyjemnie, choć męczące. W sumie czuję się jak chłop na którego spadła reforma rolna - niby wspaniale, ale wiele zamieszania" - mówił laureat.
"Mój manifest literacki? Pisać, skreślać, myśleć, patrzeć, słuchać, pisać i skreślać, skreślać, skreślać..." - dodał.
Andrzej Stasiuk urodził się w 1960 roku w Warszawie. Wyrzucany ze szkół i imający się rozmaitych prac, w początkach lat osiemdziesiątych angażował się w ruch pacyfistyczny, zdezerterował z wojska i półtora roku spędził w więzieniu. Współpracował z pismami wydawanymi przez animatorów literackiego undergroundu w Polsce, m.in. z "Brulionem".
Niechętny literackim salonom i oficjalności Stasiuk w roku 1987 wyprowadził się z Warszawy i zamieszkał na Czarnem, dawnej wsi łemkowskiej w Beskidzie Niskim, w której w owym czasie zostało kilka chałup i cerkiew. Tam powstały "Mury Hebronu" - debiutancki tom opowiadań Stasiuka, w którym autor zawarł zapis więziennych doświadczeń: obrazki z życia w celi, i opisy świata, w którym rządzi przemoc.
Późniejsze "Opowieści galicyjskie" z 1994 roku to na poły fabularyzowane, na poły reportażowe obrazki z życia mieszkańców podgórskiej prowincji, z realiami obyczajowymi czasów przemian ustrojowych w Polsce. Opowiadania pomieszczone w tomie "Przez rzekę" (1996) osadzone były w podobnych realiach. Tom prozy Stasiuka "Dukla"(1997) został nominowany do literackiej nagrody Nike'98, rok później wśród nominowanych do tej nagrody książek znalazł się tom "Zima i inne opowiadania".
W 1996 roku Stasiuk założył wydawnictwo Czarne. Ta oficyna opublikowała dwie książki, które znalazły się w tegorocznym finale Nike. Poza "Jadąc do Babadag" był to tom wierszy Dariusza Suski "Cała w piachu".
ks, pap