Nowelizacja ustawy o SN
W nowelizacji ustawy o SN podpisanej we wtorek 22 maja przez prezydenta Andrzeja Dudę postanowiono umorzyć postępowanie dotyczące przedstawienia prezydentowi kandydatów na stanowisko I Prezesa SN lub Prezesa SN. Dzięki temu stanowiska te zostaną obsadzone już na podstawie przepisów nowej ustawy PiS. Przyjęto też przepisy o innych sposobach odejścia z prezesów SN niż tylko przejście w stan spoczynku. Może to nastąpić także na skutek złego stanu zdrowia lub rezygnacji.
Zapewniono też odrębne, niezależne finansowanie Izby Dyscyplinarnej SN. Prezes SN kierujący Izbą Dyscyplinarną nie będzie musiał konsultować jej budżetu z I Prezesem SN. Bez jego zgody nie będzie można także zmniejszyć wydatków na tę izbę. W nowelizacji zabezpieczono się nawet przed możliwością zmniejszenia budżetu Izby Dyscyplinarnej przed wejściem w życie nowych przepisów. Miałby on w takiej sytuacji wrócić do wysokości wyjściowej.
SN krytykuje nowelizację
„Kolejne nowelizacje prowadzą do obniżenia jakości legislacyjnej przepisów ustawy o SN, niekiedy wbrew twierdzeniom projektodawcy. Widać to chociażby na przykładzie proponowanej modyfikacji skargi nadzwyczajnej. Zgodnie z opiniowanym projektem nie dojdzie wcale do zawężenia przesłanek jej wnoszenia, ale wręcz do zwiększenia zakresu uznania sądu badającego tę skargę w zakresie oceny, czy przesłanki jej dopuszczalności zostały spełnione” – podkreślono w opinii Sądu Najwyższego.
W dokumencie zaznaczono, że „proponowane zmiany nie realizują także zaleceń Komisji Europejskiej w sprawie praworządności w Polsce”. SN zwrócił uwagę na fakt, iż KE zaleciła „zagwarantowanie, aby ustawa o SN została zmieniona, tak aby: nie stosowano obniżonego wieku emerytalnego do obecnych sędziów Sądu Najwyższego, usunięto swobodę decyzyjną Prezydenta RP w odniesieniu do przedłużania czynnego mandatu sędziów Sądu Najwyższego oraz usunięto procedurę dotyczącą skargi nadzwyczajnej” tymczasem „projektowana ustawa nie tylko nie usuwa skargi, lecz poszerza zakres swobody w orzekaniu w sprawach zainicjowanych skargą nadzwyczajną”.
W opinii zwrócono również uwagę, że „kolejne zmiany ustawy o SN stanowią wyraz z góry przyjętej taktyki w toku prowadzonego z Komisją Europejską dialogu, nawiązującej w swych założeniach do niesławnej „taktyki salami” (węg. Szalámitaktika). Chodzi tu bowiem o wprowadzanie szeregu drobnych i niewiele znaczących w istocie zmian w celu wywołania wrażenia, że zmiana jest istotna i realizuje pokładane w niej oczekiwania, w istocie prowadząc do założonego od początku celu”