Karol Józef Wojtyła, syn Karola Wojtyły i jego żony Emilii z Kaczorowskich urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach w niewielkim mieszkaniu przy ulicy Kościelnej 7. Został ochrzczony 20 czerwca w kościele pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach.
Rodzina Wojtyłów wiodła skromne życie. Karol Wojtyła senior był wojskowym urzędnikiem w stopniu porucznika, a matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Młody Karol miał starszego brata o 14 lat brata – Edmunda. W domu zawsze panowała religijna atmosfera. Otoczenie, dzieciństwo i bliskie osoby silnie wpłynęły na rozwój duchowy i intelektualny przyszłego papieża. Niestety jeszcze w dzieciństwie przyszły papież stracił dwójkę z najbliższych mu ludzi. Gdy miał 9 lat zmarła jego matka, trzy lata później jego brat.
W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Młody Wojtyła od 1926 roku rozpoczął swą edukację w czteroklasowej szkole powszechnej. Był wspominany jako zdolny uczeń i dobry kolega. W 1930 roku Karol rozpoczął naukę w ośmioklasowym Gimnazjum im. Marcina Wadowity. W latach gimnazjalnych objawił się jego talent pisarski i aktorski. Chętnie grał w piłkę nożną, szczególnie na bramce.
W kształtowaniu charakteru Karola wspierały go trzy ważne dla niego miejsca: kościół, szkoła i teatr. Jego ulubionymi przedmiotami miały być język polski, łacina, greka i religia. To tam rozwijał swoje humanistyczne zainteresowania. W 1938 roku Karol Wojtyła zdał maturę, ukończył gimnazjum i opuścił Wadowice wraz z ojcem udając się na studia polonistyczne do Krakowa.
Karol Wojtyła na studiach
Rozpoczęte w 1938 roku studia polonistyczne Karol Wojtyła musiał przerwać ze względu na wybuch II wojny światowej. W 1940 roku zaczął pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay, z początku w kamieniołomach. Wtedy związał się z katolicką organizacją konspiracyjną „Unia”, a po jej wejściu w skład Stronnictwa Pracy, był członkiem tej partii.
W 1941 roku przyszła na niego kolejna tragedia – po cięzkiej chorobie zmarł jego ojciec. Młody Karol zamieszkał u państwa Kydryńskich. Jesienią 1941 wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941.
W 1942 roku Wojtyła postanowił rozstać się z teatrem i rozpocząć studia teologiczne. Wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. Pracę magisterską pt. „Pojęcie środka zjednoczenia duszy z Bogiem w nauce św. Jana od Krzyża” napisał na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego pod kierunkiem ks. prof. Ignacego Różyckiego 1 listopada 1946 roku z rąk kardynała Sapiehy przyjął święcenia kapłańskie.
15 listopada udał się do Rzymu, aby podjąć studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim – Angelicum. Temat jego rozprawy doktorskiej brzmiał: „Zagadnienia wiary u świętego Jana od Krzyża” i została ona bardzo dobrze oceniona. Formalnie jednak tytułu nie otrzymał, bo nie miał środków na wydrukowanie pracy. Poszerzoną rozprawę doktorską obronił już w kraju.
Wojtyła jako kapłan
Wojtyła wrócił do kraju w 1948 roku. Objął funkcję wikarego i katechety w parafii Niegowić. Wkrótce został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam cieszył się ogromną sympatią młodzieży, z którą jeździł na pielgrzymki, wędrówki górskie i spływy kajakowe. Studenci nazywali swojego duszpasterza „Wujkiem”.
Na początku lat 50’ Wojtyła kończył pracę habilitacyjną. Publikował w prasie katolickiej i pisał eseje filozoficzne. 31 października 1957 roku Wojtyła otrzymał tytuł docenta. Rozpoczął pracę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wykładał również etykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a jego wykłady przyciągały tłumy.
W 1958 roku został powołany na biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej. W tej roli walczył m.in. o pozwolenie na budowę kościoła w Nowej Hucie, którego władze komunistyczne nie chciały udzielić.
W 1962 roku brał aktywny udział w obradach Soboru Watykańskiego II. 30 grudnia 1963 r. w został nominowany na stanowisko arcybiskupa metropolity krakowskiego w bardzo młodym jak na to stanowisko wieku 43 lat. Ingres miał miejsce 8 marca 1964 roku na Wawelu. 26 czerwca 1967 roku papież Paweł VI mianował abp. Wojtyłę kardynałem.
Karol Wojtyła brał aktywny udział w synodach. Wraz z krakowskimi współpracownikami miał znaczący wpływ na treść encykliki „Humanae vitae” Pawła VI dotyczącej miłości i odpowiedzialności. Kontynuował też swoje prace badawcze, czego owocem była książka „Osoba i czyn”, uważana za jedno z głównych dzieł filozoficznych przyszłego papieża.
W lutym 1976 roku kardynał Wojtyła poprowadził rekolekcje dla Kurii Rzymskiej, co było wyjątkowym wyróżnieniem. Po śmierci Pawła VI sierpniu przybył na uroczystości pogrzebowe i konklawe, na którym został wybrany Jan Paweł I. Nowy papież sprawował urząd tylko miesiąc. Zmarł 28 września, po czym odbyło się kolejne konklawe.
W głosowaniu przeprowadzonym 16 października 1978 roku to właśnie kardynał Karol Wojtyła został wybrany na Biskupa Rzymu. W ten sposób przerwano wielowiekową tradycję powoływania na Tron Piotrowy duchownych włoskich. Polski papież przyjął imię Jana Pawła II.
Życie Karola Wojtyły na zdjęciach
Poszczególne etapy życia Karola Wojtyły można zobaczyć na archiwalnych zdjęciach. Od dzieciństwa, przez pracę z młodzieżą i wybór na papieża, po zamach, wybaczenie i cierpienie w starości.
Galeria:
Życie i pontyfikat Jana Pawła II. Karol Wojtyła na archiwalnych zdjęciachCzytaj też:
Ojciec Solidarności