O ile „Precedens” był pozycją wyczekiwaną przez fanów cyklu z Joanną Chyłką, o tyle czytelnicy w ogóle nie znający twórczości Remigiusza Mrozarównież mogą po nią sięgnąć. Wprawdzie autor nawiązuje do postaci czy zdarzeń znanych z poprzednich książek, ale robi to na tyle delikatnie, że w żaden sposób nie wpływa na bieżącą fabułę. Sprawdźmy, co na jej temat ma do powiedzenia wydawnictwo Czwarta Strona odpowiedzialne za „Precedens”.
„Do Joanny Chyłki z nietypową sprawą zgłasza się jedna z najpopularniejszych polskich aktorek. Twierdzi, że za moment popełni przestępstwo, i chce, by to właśnie prawniczka z Żelaznego & McVaya ją broniła. Zanim Chyłka ma okazję zastanowić się, jak zapobiec tragedii, jest już za późno. Kobieta brutalnie morduje swoją ofiarę, a wszystko to transmituje w mediach społecznościowych. Śledczy dysponują niepodważalnymi dowodami w postaci nagrania oraz śladów DNA – i nie mają wątpliwości co do winy aktorki. Ta jednak nie przyznaje się do zarzucanego czynu, zapewniając Chyłkę i Kordiana, że w istocie popełniła przestępstwo doskonałe. I że nie zostanie za nie skazana” – czytamy w opisie.
Jest dobrze
Mróz jest jak wino – im starszy tym lepszy. I nie chodzi wcale o pesel bodaj najpopularniejszego autora kryminałów w Polsce, a o jego twórczość. Styl pochodzącego z Opola pisarza ewaluował, co doskonale widać na przykładzie cyklu z Chyłką w roli głównej. „Precedens” to wypadkowa dotychczasowych doświadczeń autora, który z książki na książkę nabierał sprawności językowej. Dzięki temu najnowsza pozycja czyta się lekko, nie zawiera zbędnych powtórzeń i utartych frazesów, które u oczytanych odbiorców mogłyby wywoływać ciarki zażenowania.
Dialogi są autentyczne i wręcz ociekają ironią. Duża w tym zasługa niezawodnej Chyłki, która swoimi ciętymi żartami potrafi wprawić w osłupienie innych bohaterów. Mróz bawi się także autentycznymi wątkami, takimi jak sławetne konfetti ministra Jarosława Zielińskiego czy nieco kontrowersyjna twórczość Blanki Lipińskiej. Wszystko służy nadawaniu powieści piętna prawdziwości, dzięki czemu czytelnik może nie tylko z rosnącym zainteresowaniem śledzić losy przebojowej prawniczki i Zordona, ale również zadawać sobie wcale nie bezzasadne pytania: Czy zbrodnia doskonała istnieje? Czy można popełnić morderstwo i za nie nie odpowiedzieć? Te i inne kwestie nieodłącznie towarzyszą fabule „Precedensu”, który – jak na Mroza przystało – trzyma w napięciu do ostatnich stron.
Mróz to skarbnica pomysłów, dzięki czemu na kartach jego nowej powieści pojawiają się zaskakujące rozwiązania fabularne. Mowa głównie o kwestiach prawniczych, a sam autor przyznał, że postanowił rozprawić się z od dawna nurtującą go kwestią dotyczącą wspomnianej wcześniej zbrodni doskonalej. Abstrahując od pełnej zwrotów akcji powieści, uwagę zwraca także sposób kreowania postaci. Tutaj ukłon autora w stronę jego stałych sympatyków, którzy znają Chyłkę, Zordona, Żelaznego czy Szczerbińskiego z poprzednich powieści.
Główni bohaterowie zmieniają się, dojrzewają i pokazują kolejne, często zaskakujące, strony swojej osobowości. Świadczy to nie tylko o dobrze odrobionej pracy domowej przez Mroza, ale również o jego talencie do utrzymywania ciągłości historii. Ta będzie jeszcze trwała, co pisarz sam przyznał w posłowiu. By jednak do niego dotrzeć, trzeba najpierw zapoznać się z kilkusetstronnicowym „Precedensem”, co na pewno nie będzie stratą czasu.
Czytaj też:
Mroczne tajemnice mogą w końcu wyjść na jaw. „Żałobnica” to nieoczywista opowieść o śmierci i strachuCzytaj też:
Testerka męskiej wierności, która zakochała się w szefie. To opowieść o marzeniach i poszukiwaniu samej siebie