Rywalizację w tej konkurencji wygrał Estończyk Gerd Kanter - 68,82, a brązowy medal zdobył Litwin Virgilius Alekna - 67,79.
Osiągnięcie Małachowskiego oznacza, że dorobek polskiej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich wzrósł do ośmiu krążków. Polacy mają teraz trzy złote, cztery srebrne i jeden brązowy medal.
Polski dyskobol w kwalifikacjach do tej konkurencji uzyskał najlepszy wynik, i to już w pierwszej próbie. Oznaczało to, że Małachowski jest w formie. Swoją dyspozycję zawodnik potwierdził w finale. Przez długi czas prowadził, a ostatecznie dał się wyprzedzić tylko Estończykowi.
W finale Małachowski objął prowadzenie już w pierwszej kolejce, gdy rzucił dyskiem na odległość 66,45 m. W drugiej kolejce uzyskał jeszcze lepszy rezultat - 67,82. Później okazało się, że była to jego najlepsza próba.
Jednakże rywale nie zamierzali łatwo rezygnować z walki o medale. W trzeciej kolejce rzutów rekordzista olimpijski w tej konkurencji, Virgilijus Alekna posłał dysk na odległość 67,79 - zaledwie o trzy centymetry bliżej niż Polak. W następnej kolejce wspaniały rzut oddał Estończyk Gerd Kanter. Jego wynik był dokładnie o metr dłuższy niż Małachowskiego. Daleko rzucał także Niemiec Robert Harting (67,09 w najlepszym rzucie).
Ostatecznie jednak układ miejsc na podium już się nie zmienił i Małachowski mógł cieszyć się z drugiego dla Polski medalu olimpijskiego w lekkiej atletyce. Pierwszy - złoty - zdobył Tomasz Majewski w pchnięciu kulą.
Sylwetka Piotra Małachowskiego
25-letni starszy szeregowy Piotr Małachowski (WKS Śląsk Wrocław), reprezentant Grupy Sportowej Wojsk Lądowych, jest pierwszym Polakiem, który stanął na olimpijskim podium w tej konkurencji.
Małachowski urodził się 7 czerwca 1983 roku w Żurominie. Jego zainteresowania sportem sięgają najmłodszych lat. Wtedy jednak sport musiał konkurować z muzyką, gdyż w Ochotniczej Straży Pożarnej w Bierzuniu grał na trąbce w orkiestrze dętej. Do dziś lubi obcować z muzyką, głównie symfoniczną.
Ćwiczył w klubach z Płońska, Ciechanowa, później przeniósł się do stołecznych Skry i AZS AWF, a następnie do Śląska Wrocław. Od czterech lat należy do Grupy Sportowej Wojsk Lądowych we Wrocławiu, gdzie dosłużył się, m.in. dzięki złotemu medalowi Igrzysk Wojskowych, stopnia starszego szeregowego.
Na co dzień trenuje pod okiem Witolda Suskiego. Mierzy 192 cm wzrostu i waży 125 kg.
Starty w zawodach rozpoczynał od Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. W 2003 roku został młodzieżowym mistrzem Polski, rzucając 57,69. W 2004 roku zdobył brązowy medal mistrzostw Polski, a rok później sięgnął po pierwszy tytuł mistrzowski. Od tej pory w kraju nie znalazł pogromcy.
29 czerwca 2006 roku podczas Pucharu Europy w Maladze wynikiem 66,21 m ustanowił rekord Polski, który od 21 lat należał do Dariusza Juzyszyna i wynosił 65,98 m.
Kolejny rekord Polski ustanowił ponad rok później, w lipcu 2007 roku, rzucając podczas mityngu w Kownie dysk na odległość 66,61. W tym roku dwukrotnie poprawił najlepsze osiągnięcie w historii polskiego dysku - najpierw 25 maja w Halle uzyskał 66,65, a następnie podczas Memoriału Janusza Sidły 27 lipca w Sopocie rzucił 68,65.
Osiągnięcia sportowe:
igrzyska olimpijskie
2. miejsce (Pekin 2008)
mistrzostwa świata
12. miejsce (2007)
mistrzostwa Europy
6. miejsce (2006)
Puchar Europy
1. miejsce (2006, 2007) 3. miejsce (2008)
Światowe Igrzyska Wojskowych
1. miejsce (2007)
mistrzostwa Polski
1. miejsce (2005-2008) 3. miejsce (2004)
rekord życiowy - 68,65 (rek. Polski, 27 lipca 2008, Sopot)
pap, keb, em