Film "Pianista" w reżyserii Romana Polańskiego zdobył Złotą Palmę tegorocznego, 55. Festiwalu Filmowego w Cannes.
Polański odebrał nagrodę na ceremonii zamknięcia festiwalu.
Polański zdobył w Cannes Złotą Palmę jako drugi w historii polski filmowiec. Wcześniej najwyższe canneńskie trofeum przypadło Andrzejowi Wajdzie za "Człowieka z żelaza" w 1981 roku.
Ostatnim polskim akcentem w konkursie w Cannes był w 1994 roku film "Trzy kolory: czerwony" Krzysztofa Kieślowskiego, który nie zdobył Złotej Palmy, choć należał do festiwalowych faworytów.
W 1991 roku w konkursie wystartowało "Podwójne życie Weroniki". Film zdobył nagrody Fipresci i jury ekumenicznego, a odtwórczyni głównej roli, Irene Jacob, nagrodę aktorską. Pokazywane w konkursie rok wcześniej "Przesłuchanie" Ryszarda Bugajskiego przyniosło nagrodę aktorską Krystynie Jandzie.
W 1982 roku Jadwiga Jankowska-Cieślak zdobyła w Cannes nagrodę aktorską za rolę w węgierskim filmie "Inne spojrzenie". Rok wcześniej na festiwalu triumfował Andrzej Wajda, którego "Człowiek z żelaza" zdobył Złotą Palmę i nagrodę jury ekumenicznego.
W 1980 roku "Constans" Krzysztofa Zanussiego zdobył w Cannes nagrodę specjalną jury i wyróżnienie jury ekumenicznego. W 1979 roku jury ekumeniczne przyznało nagrodę filmowi "Bez znieczulenia" Wajdy, rok wcześniej - "Spirali" Zanussiego. Nagrodę Fipresci zdobył wówczas "Człowiek z marmuru" Wajdy.
Polański zdobył najwyższe trofeum Festiwalu w Cannes, wyprzedzając m.in. faworyta do tej nagrody - fińskiego reżysera Aki Kaurismaekiego, twórcę "Człowieka bez przeszłości". Fiński film zdobył drugie pod względem ważności wyróżnienie w Cannes - wielką nagrodę jury (Grand Prix). Obraz Kaurismaekiego jest określany jako współczesna bajka, pełna siły i nadziei. "Człowiek bez przeszłości" ("Mies vailla Menneisyyttae") otrzymał także nagrodę jury ekumenicznego. Jury konkursowe przyznało również swoją nagrodę aktorską odtwórczyni głównej roli w tym filmie - Kati Outinen.
Wśród aktorów canneńskie jury najwyżej oceniło Oliviera Gourmeta, który wystąpił w filmie "Le fils" ("Syn") belgijskich filmowców Luca i Jean-Pierre'a Dardenne'ów.
Za reżyserię nagrodzono dwóch twórców: Im Kwon-Taek z Korei Południowej zdobył uznanie jury dzięki filmowi "Chihwaseon", Paul Thomas Anderson ze Stanów Zjednoczonych - dzięki "Punch-Drunk Love" ("Wariacka miłość").
Brytyjczyk Paul Laverty otrzymał nagrodę za scenariusz - za "Sweet Sixteen" ("Słodką szesnastkę") Kena Loacha.
Jury przyznało swoją nagrodę specjalną filmowi "Boska interwencja" palestyńskiego reżysera Elii Suleimana. Obraz jest określany jako "kronika miłości i bólu". Historia miłosna rozgrywa się między E. S. (Elia Suleiman) - Palestyńczykiem żyjącym w Jerozolimie, a Palestynką z Ramallah.
Nagrodę specjalną z okazji jubileuszu 55-lecia festiwalu otrzymał jedyny w konkursie (tzw. selekcji oficjalnej) film dokumentalny "Bowling for Columbine" Michaela Moora.
Złota Kamera - przyznawana młodym filmowcom - przypadła Francuzce Julie Lopes-Curval za film "Bord de mer". Złota Palma w kategorii filmu krótkometrażowego - Petrowi Meszarosowi za "Eso Uta".
Czytaj też: Polański wraca!
les, IrP, pap
Polański zdobył w Cannes Złotą Palmę jako drugi w historii polski filmowiec. Wcześniej najwyższe canneńskie trofeum przypadło Andrzejowi Wajdzie za "Człowieka z żelaza" w 1981 roku.
Ostatnim polskim akcentem w konkursie w Cannes był w 1994 roku film "Trzy kolory: czerwony" Krzysztofa Kieślowskiego, który nie zdobył Złotej Palmy, choć należał do festiwalowych faworytów.
W 1991 roku w konkursie wystartowało "Podwójne życie Weroniki". Film zdobył nagrody Fipresci i jury ekumenicznego, a odtwórczyni głównej roli, Irene Jacob, nagrodę aktorską. Pokazywane w konkursie rok wcześniej "Przesłuchanie" Ryszarda Bugajskiego przyniosło nagrodę aktorską Krystynie Jandzie.
W 1982 roku Jadwiga Jankowska-Cieślak zdobyła w Cannes nagrodę aktorską za rolę w węgierskim filmie "Inne spojrzenie". Rok wcześniej na festiwalu triumfował Andrzej Wajda, którego "Człowiek z żelaza" zdobył Złotą Palmę i nagrodę jury ekumenicznego.
W 1980 roku "Constans" Krzysztofa Zanussiego zdobył w Cannes nagrodę specjalną jury i wyróżnienie jury ekumenicznego. W 1979 roku jury ekumeniczne przyznało nagrodę filmowi "Bez znieczulenia" Wajdy, rok wcześniej - "Spirali" Zanussiego. Nagrodę Fipresci zdobył wówczas "Człowiek z marmuru" Wajdy.
Polański zdobył najwyższe trofeum Festiwalu w Cannes, wyprzedzając m.in. faworyta do tej nagrody - fińskiego reżysera Aki Kaurismaekiego, twórcę "Człowieka bez przeszłości". Fiński film zdobył drugie pod względem ważności wyróżnienie w Cannes - wielką nagrodę jury (Grand Prix). Obraz Kaurismaekiego jest określany jako współczesna bajka, pełna siły i nadziei. "Człowiek bez przeszłości" ("Mies vailla Menneisyyttae") otrzymał także nagrodę jury ekumenicznego. Jury konkursowe przyznało również swoją nagrodę aktorską odtwórczyni głównej roli w tym filmie - Kati Outinen.
Wśród aktorów canneńskie jury najwyżej oceniło Oliviera Gourmeta, który wystąpił w filmie "Le fils" ("Syn") belgijskich filmowców Luca i Jean-Pierre'a Dardenne'ów.
Za reżyserię nagrodzono dwóch twórców: Im Kwon-Taek z Korei Południowej zdobył uznanie jury dzięki filmowi "Chihwaseon", Paul Thomas Anderson ze Stanów Zjednoczonych - dzięki "Punch-Drunk Love" ("Wariacka miłość").
Brytyjczyk Paul Laverty otrzymał nagrodę za scenariusz - za "Sweet Sixteen" ("Słodką szesnastkę") Kena Loacha.
Jury przyznało swoją nagrodę specjalną filmowi "Boska interwencja" palestyńskiego reżysera Elii Suleimana. Obraz jest określany jako "kronika miłości i bólu". Historia miłosna rozgrywa się między E. S. (Elia Suleiman) - Palestyńczykiem żyjącym w Jerozolimie, a Palestynką z Ramallah.
Nagrodę specjalną z okazji jubileuszu 55-lecia festiwalu otrzymał jedyny w konkursie (tzw. selekcji oficjalnej) film dokumentalny "Bowling for Columbine" Michaela Moora.
Złota Kamera - przyznawana młodym filmowcom - przypadła Francuzce Julie Lopes-Curval za film "Bord de mer". Złota Palma w kategorii filmu krótkometrażowego - Petrowi Meszarosowi za "Eso Uta".
Czytaj też: Polański wraca!
les, IrP, pap