Putin wraca na Kreml w chwili, gdy w Europie zmienił się krajobraz polityczny. Nie tylko ze sceny zeszli przywódcy, z którymi zarazem były i nowy prezydent Rosji nawiązał strategiczne przyjaźnie, ale też zaabsorbowana kryzysem finansowym Unia jest innym partnerem niż kilka lat temu. Moskwa będzie więc zmierzała do zmiany taktyki w swej polityce zagranicznej wobec UE - pisze amerykański ośrodek badawczy Stratfor.
W Europie zmieniło się nastawienie wobec Rosji, którego pierwszą jaskółką było rozluźnienie stosunków Rzymu z Moskwą po odejściu premiera Silvio Berlusconiego. Prezydent Giorgio Napolitano wygłosił znaczącą uwagę, że relacje włosko-rosyjskie zostaną od tej pory "zdepersonalizowane".
Tradycja "dziel i rządź" panuje już od czasów carów
Nawiązywanie strategicznych więzi z wybranymi krajami, próby rozbijania spójności UE było tradycyjną polityką Kremla, którą Putin podczas swych poprzednich kadencji realizował również dzięki tej "personalizacji" kontaktów z przywódcami.
Tradycja "dziel i rządź" przyświecała jeszcze polityce carów i współczesna Rosja nadal woli, aby europejskie mocarstwa były podzielone - uważa Stratfor. Moskwa zaś mogła, korzystając z poparcia wybranych partnerów, blokować niektóre elementy polityki Unii bądź NATO i wyciągać z Zachodu to na czym jej zależy: know-how, technologie i inwestycje.
"W erze Putina Rosja upatrzyła sobie trzy spośród czterech największych potęg Europy: Niemcy, Francję i Włochy" - pisze Stratfor. Dodaje, że Kreml nie może nawiązać zbyt bliskich więzi z czwartym mocarstwem, czyli Wielką Brytanią, ponieważ jest ona tradycyjnie najważniejszym europejskim sojusznikiem USA.
Zbliżenie Rosji i Niemiec to ryzyko dla Europy
Kreml uważa, że współpracujące blisko Niemcy, Francja i Włochy byłyby w stanie skutecznie przeciwstawiać się wpływom Rosji w Europie. Dlatego stosunki z tymi krajami obliczone są nie tylko na zdobywanie wpływów i inwestycji, ale też kontrolowanie wzajemnych relacji tych państw.
Niemcy są dla Rosji "pierwszym, naturalnym partnerem z wyboru" w Europie. Również dlatego, że Kreml najbardziej się ich obawia - wyjaśnia Stratfor. Putin podczas swej poprzedniej prezydentury zdołał się blisko zaprzyjaźnić z ówczesnym niemieckim kanclerzem Gerhardem Schroederem. Rosja uczyniła wtedy z Niemiec swego głównego energetycznego partnera w Europie, a Berlin wspierał stanowisko Rosji w wielu strategicznych kwestiach. Rząd Schroedera jako jedyny w Europie nie poparł pomarańczowej rewolucji na Ukrainie.
"Paryż rozumie ryzyko, jakie - dla całej Europy - kryje się w politycznym zbliżeniu między Berlinem a Moskwą. Francja jest więc zainteresowana tym, by nie stać na boku, gdy spotykają się Niemcy z Rosją" - pisze dalej amerykańska wywiadownia.
Celem Rosji jest wprowadzanie podziałów
Najbliższe osobiste więzi Putin zdołał nawiązać z Berlusconim, z którym spędzał wspólnie wakacje i urządzał przyjęcia urodzinowe. Pomogło to zbudować bliską współpracę między włoskimi i rosyjskimi firmami energetycznymi oraz bankami, a także kompleksami wojskowo-przemysłowymi tych krajów. Rzym ułatwił też rosyjskiemu gigantowi naftowemu Gazpromowi dostęp do aktywów włoskiej firmy naftowej ENI w Afryce Płn., a zwłaszcza w Libii.
Strategia Putina, nie bez udziału jego politycznych europejskich przyjaciół, pomogła mu realizować niektóre ważne, strategiczne cele Rosji w UE, jak np. spowalnianie ekspansji NATO. Wracając na Kreml, Putin zastaje w Europie inny krajobraz. Unia jest zaabsorbowana własnymi problemami i mniej otwarta na świat, z Rosją włącznie - przypomina Stratfor.
Nadal celem Rosji jest wprowadzanie podziałów między najważniejszymi państwami Unii; "skończył się jednak okres, w którym Putin mógł zadzwonić do zaprzyjaźnionego przywódcy i zyskać pomoc w kwestii NATO lub wsparcie technologiczne" - podsumowuje amerykański think tank. "Rosja będzie musiała radzić sobie teraz z inną Europą i pogodzić się z imperatywami jej polityki, polityczne i osobiste relacje są bowiem mniej trwałe niż uwarunkowania geopolityczne" - ocenia.mp, pap