6 lipca 1912 roku Lippincott, mając niespełna 19 lat, przebiegł 100 m w eliminacjach w 10,6. Nie zdołał jednak sięgnąć po złoty medal. W finale przegrał z rodakami Ralphem Craigiem i Alvahem Meyerem.
Wcześniej lepszy rezultat - 10,5 miało kilku Niemców, jednak oficjalnie notowanie rekordów świata rozpoczęto od igrzysk w Sztokholmie. Osiągnięcie Lippincotta przetrwało prawie dziewięć lat. 23 kwietnia 1921 roku w Redlands poprawił je o 0,2 jego rodak Charlie Paddock. Pierwszym sprinterem, który złamał granicę 10 sekund był Jim Hines. W 1968 roku w Sacramento, podczas krajowych kwalifikacji do igrzysk w Meksyku, Amerykanin uzyskał 9,9 (pomiar ręczny).
Obecny rekord - 9,58 ustanowiony przez Bolta 16 sierpnia 2011 roku, dał mu także złoty medal 12. lekkoatletycznych mistrzostw świata w Berlinie.
Rekord Europy wynosi 9,86. Uzyskał go w sierpniu 2004 roku w igrzyskach w Atenach urodzony w Nigerii, a startujący w barwach Portugalii Francis Obikwelu. Teraz nie doszedł do wysokiej formy po zerwaniu mięśnia i nie wystąpi w Londynie.
W Polsce oficjalne rekordy kraju w lekkiej atletyce notowane są od grudnia 1921 roku. Najlepszy rezultat na 100 m należy do Mariana Woronina. 9 czerwca 1984 roku, na bieżni stadionu warszawskiej Skry, pokonał on ten dystans w 10 sekund.
W tym roku przypada także setna rocznica powstania Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF), które odpowiedzialne jest m.in. za tworzenie przepisów oraz ratyfikację wyników. Organizację powołano do życia w Sztokholmie 17 lipca 1912 roku, dwa dni po zakończeniu zmagań lekkoatletów w igrzyskach.
zew, PAP