17 marca 1969 r. Golda Meir została pierwszą i na razie jedyną kobietą, która piastowała urząd premiera Izraela - informuje Polskie Radio.
Golda Meir urodziła się 3 maja 1898 roku w Kijowie jako Golda Mabowicz. W wieku 8 lat wraz z rodziną przeprowadziła się do USA. Gdy Meir miała 14 lat, jej ojciec zaaranżował jej zamążpójście - ta nie zgodziła się i wyprowadziła się do Denver, gdzie mieszkała jej siostra. Tam też poznała swojego przyszłego męża Morissa Meyersona. Od około roku 1914 zaczęła działać w ruchu syjonistycznym, a w 1915 r. zapisała się do Syjonistycznej Organizacji Pracy.
W 1921 r. razem z siostrą i mężem przeprowadziła się do Palestyny. Po przeprowadzce Meir "realizowała zamysł kobiety silnej i mogącej piastować dotąd typowo męskie funkcje". W 1928 r. została sekretarzem Rady Kobiecej w związku robotniczym "Histadrut", a w 1930 r. założyła razem z Dawidem Ben-Gurionem partię Mapai, którą określano jako socjalistyczno-syjonistyczną.
Po II wojnie światowej rozpoczęły się dążenia Żydów do stworzenia własnego państwa - brała w nich udział również Golda Meir. 14 maja 1948 r. jako jedyna kobieta brała udział w uroczystościach związanych z podpisaniem Deklaracji Niepodległości Państwa Izraela. Gdy dzień po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości siły Egiptu, Syrii, Libanu, Transjordanii i Iraku zaatakowały Izrael, Golda Meir otrzymała paszport i została wysłana przez Ben-Guriona (który został premierem) do Stanów Zjednoczonych, gdzie miała zebrać pieniądze dla swojego kraju.
Później, Meir została ministrem pracy, a w 1956 r. ministrem spraw zagranicznych. - Golda Meir musiała łagodzić napięte nastroje, szukać układów sojuszniczych, znajdować pomoc międzynarodową dla Izraela i tutaj znów wykazywała dość dużą zręczność - mówił o tym okresie kariery Meir historyk prof. Andrzej Chojnowski. Meir była szefową izraelskiej dyplomacji przez dziesięć lat, potem poświęciła się pracy wewnątrz partii Mapai. Po śmierci Lewiego Eszkola, 17 marca 1969 r. stanęła na czele rządu Izraela.
"Żelazna Dama" - to określenie, które kojarzy się przede wszystkim z Margaret Thatcher. Jednak to Goldę Meir jako pierwszą określono w ten sposób. - Żelazna wola, urok i opiekuńczość w okresie premierowania ujawniły się do tego stopnia, że powstał na użytek mediów taki wizerunek zatroskanej, starszej pani, która zajmuje się wielkimi sprawami polityki, a jednocześnie ma zawsze przy sobie torbę na zakupy - wspominał prof. Chojnowski.
11 kwietnia 1974 r. Golda Meir złożyła dymisję - wzięła na siebie wtedy odpowiedzialność za niepowodzenia podczas wojny Jom Kippur. Po dymisji, Meir wycofała się z życia publicznego. Zmarła 8 grudnia 1978 r. w Jerozolimie.
Polskie Radio
W 1921 r. razem z siostrą i mężem przeprowadziła się do Palestyny. Po przeprowadzce Meir "realizowała zamysł kobiety silnej i mogącej piastować dotąd typowo męskie funkcje". W 1928 r. została sekretarzem Rady Kobiecej w związku robotniczym "Histadrut", a w 1930 r. założyła razem z Dawidem Ben-Gurionem partię Mapai, którą określano jako socjalistyczno-syjonistyczną.
Po II wojnie światowej rozpoczęły się dążenia Żydów do stworzenia własnego państwa - brała w nich udział również Golda Meir. 14 maja 1948 r. jako jedyna kobieta brała udział w uroczystościach związanych z podpisaniem Deklaracji Niepodległości Państwa Izraela. Gdy dzień po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości siły Egiptu, Syrii, Libanu, Transjordanii i Iraku zaatakowały Izrael, Golda Meir otrzymała paszport i została wysłana przez Ben-Guriona (który został premierem) do Stanów Zjednoczonych, gdzie miała zebrać pieniądze dla swojego kraju.
Później, Meir została ministrem pracy, a w 1956 r. ministrem spraw zagranicznych. - Golda Meir musiała łagodzić napięte nastroje, szukać układów sojuszniczych, znajdować pomoc międzynarodową dla Izraela i tutaj znów wykazywała dość dużą zręczność - mówił o tym okresie kariery Meir historyk prof. Andrzej Chojnowski. Meir była szefową izraelskiej dyplomacji przez dziesięć lat, potem poświęciła się pracy wewnątrz partii Mapai. Po śmierci Lewiego Eszkola, 17 marca 1969 r. stanęła na czele rządu Izraela.
"Żelazna Dama" - to określenie, które kojarzy się przede wszystkim z Margaret Thatcher. Jednak to Goldę Meir jako pierwszą określono w ten sposób. - Żelazna wola, urok i opiekuńczość w okresie premierowania ujawniły się do tego stopnia, że powstał na użytek mediów taki wizerunek zatroskanej, starszej pani, która zajmuje się wielkimi sprawami polityki, a jednocześnie ma zawsze przy sobie torbę na zakupy - wspominał prof. Chojnowski.
11 kwietnia 1974 r. Golda Meir złożyła dymisję - wzięła na siebie wtedy odpowiedzialność za niepowodzenia podczas wojny Jom Kippur. Po dymisji, Meir wycofała się z życia publicznego. Zmarła 8 grudnia 1978 r. w Jerozolimie.
Polskie Radio