Powszechny onanizm
Seks przez Internet, czyli de facto onanizm, pociąga, bo jest niezobowiązujący i nie zabiera tyle czasu, ile rzeczywisty. Badania amerykańskiego Instytutu Kinseya dowodzą, że dla ponad 60 proc. kobiet i 40 proc. mężczyzn tradycyjny seks jest zajęciem uciążliwym. Aż 40 proc. kobiet z dyplomem uniwersyteckim często jest zbyt zmęczona, by mieć ochotę na miłosne igraszki, więc decydują się na seks przez Internet. Z "Raportu seksualności Polaków - Pfizer" wynika, że z 95 proc. do 85 proc., czyli aż o 10 proc., spadła liczba 20-30-latków, którzy uprawiają seks z partnerem, natomiast już 26 proc. 25-latków i 35-latków zaspokaja swoje potrzeby seksualne poprzez różne formy autoerotyzmu (w tym uprawiając seks przez Internet). - Coraz więcej młodych ludzi nastawia się na robienie kariery, rezygnując z normalnego życia seksualnego - mówi prof. Zbigniew Izdebski. Wystarczają im namiastki: 44 proc. - flirtowanie, a 13 proc. - rozmowa na czacie o seksie.
Stoimy u progu drugiej rewolucji seksualnej - mówią zgodnie seksuolodzy i antropolodzy. Pierwsza przypada na przełom lat 60. i 70. XX wieku i wiąże się z wczesną inicjacją oraz z częstym zmienianiem partnerów. Obecna rewolucja polega na coraz częstszym uprawianiu seksu bez kontaktu z partnerem twarzą w twarz. Oznacza to zanegowanie czy modyfikację wielu dotychczasowych funkcji seksu. Umacniał on więź między ludźmi, cementował rodzinę, uczył empatii, czułości i altruizmu. Seks pozbawiony realnego kontaktu staje się czynnością mechaniczną i egoistyczną. Młodzi ludzie, którzy zamiast randki w rzeczywistym świecie wybierają randkowy czat czy cyberseks, są znacznie mniej uspołecznieni.
Seks z Claudią Schiffer
Drugą rewolucję seksualną w dużym stopniu umożliwiła tzw. teleimersja. To trójwymiarowa transmisja obrazu jakiejś osoby z wielu punktów widzenia. Jest ona możliwa dzięki sieci kamer cyfrowych i laserowych czujników. Teleimersja to połączenie rzeczywistości wirtualnej i wideokonferencji. Umożliwia ona osobom oddalonym o tysiące kilometrów kontakt tak naturalny, jakby byli w tym samym pomieszczeniu. Umożliwia też reagowanie na zachowanie innej osoby w czasie rzeczywistym. To sprawia, że doznania są niemal tak silne jak wtedy, gdy przebywamy z partnerem w jednym pomieszczeniu. Teleimersja pozwala nawet nieatrakcyjnym fizycznie partnerom komputerowo zmieniać swój wygląd, na przykład nałożyć twarz znanej modelki czy aktora - Claudii Schiffer czy Bruce'a Willisa.
Przeprowadzono już (w znanej z produkcji filmów erotycznych firmie Vivid Entertainment) testy z kombinezonem wyposażonym w kilkadziesiąt czujników umieszczonych w okolicach erogennych, przekazujących bodźce dotykowe między partnerami. Czujniki stymulują określone miejsca na komendę wpisaną na klawiaturze lub kliknięcie myszką. Zaawansowane są prace nad urządzeniami transmitującymi bodźce węchowe, dzięki czemu będzie można odbierać zapach ciała partnera.
Od niedawna kobietom cierpiącym na anorgazmię wszczepia się (pod skórę na pośladkach) stymulator orgazmu (orgazmotron). Taką operację przeprowadził Stuart Meloy z Pain Managment Clinic z Piedmont w Karolinie Północnej, autor patentu na orgazmotron. Już od kilku lat amerykańscy lekarze przepisują kobietom na receptę urządzenie o nazwie Eros, które umieszczane jest nad łechtaczką i poprzez zasysanie powietrza pozwala odczuwać większą rozkosz.
Orgazmotrony i wyposażone w sztuczne zmysły urządzenia do uprawiania seksu na odległość wyprą z rynku powszechnie dziś dostępne gadżety erotyczne w rodzaju wibratorów czy lalek. Na razie są one drogie: kombinezon do seksu na odległość kosztuje dziś ponad 20 tys. dolarów. Masowa produkcja spowoduje jednak spadek cen do kilkuset dolarów. Popyt na takie urządzenia jest ogromny: w badaniach Durexu prawie trzy czwarte ankietowanych (z ponad 30 krajów) przyznało, że gotowi są zapłacić nawet kilka tysięcy dolarów za urządzenia pozwalające im przeżywać orgazm bez kontaktu twarzą w twarz z partnerem.
Ludzie roboty
Bruno Latour i Douglas S. North, amerykańscy socjologowie, twierdzą, że w Japonii już dziś więcej młodych ludzi ma kontakty erotyczne za pośrednictwem komputera niż w realnym świecie. Niektórym z nich wystarczy komputer i wygenerowany przez niego sztuczny partner, który będzie dostarczał podobnych bodźców jak prawdziwy, a dodatkowo będzie jeszcze realizował pragnienia niemożliwe do spełnienia w realnym świecie. Psycholog David Buss, autor książki "Ewolucja pożądania", twierdzi, że coraz bardziej wymyślny wirtualny seks doprowadzi do katastrofy tradycyjnych związków, bo realny partner nie będzie w stanie spełnić naszych wygórowanych oczekiwań. Stanie się tak wskutek działania tzw. superbodźców. - Teoria superbodźców głosi, że w sposób mocniejszy reagujemy na coś niezwykle atrakcyjnego, na przykład idealny silikonowy biust. W światach wirtualnych takich bodźców są dziesiątki, więc wyrastający w kontakcie z nimi siedemnastolatek może być rozczarowany tym, co go otacza - mówi Tomasz Szlendak, socjolog, autor książki "Architektonika romansu".
Fascynację seksem na odległość wzmacnia to, że w sztucznych światach każdy jest atrakcyjny. - W Internecie każdy może uwodzić słowem. Ludzie, którzy w rzeczywistości często są bez szans, na przykład niepełnosprawni, mają tam takie same szanse jak superprzystojniacy - mówi Janusz L. Wiśniewski, profesor informatyki, autor bestsellera "S@motność w sieci". Bohaterowie jego książki są w sobie szaleńczo zakochani, dopóki piszą do siebie e-maile. Kiedy spotykają się w tzw. realu, ich związek się rozpada. Zdaniem Wiśniewskiego, uprawianie seksu w sieci bardzo spłaszcza proces uwodzenia. Miłość, którą sławili średniowieczni trubadurzy, z Bertranem de Bornem na czele, i język, którym o niej mówiono, dla zwolenników cyberseksu są anachronizmem.
Mariusz Cieślik