Ratyfikację umowy, na podstawie której ma dojść do integracji ekonomicznej czterech państw poradzieckich, poparło 265 ukraińskich deputowanych, przy minimalnej wymaganej większości - 226.
Podpisaniu i ratyfikacji umowy o WPG była przeciwna ukraińska opozycja, twierdząc, że nie sposób pogodzić uczestnictwa Ukrainy w tej organizacji z jej dążeniami do członkostwa w Unii Europejskiej. Zdaniem opozycji, cztery kraje tylko formalnie stworzą strefę wolnego handlu, gdyż w rzeczywistości będzie to unia celna. Tymczasem UE ostrzegła Kijów, że wejście do unii celnej faktycznie przekreśli europejskie aspiracje Ukrainy.
Umowę o tworzeniu WPG podpisali 19 września 2003 roku w Jałcie prezydenci Ukrainy, Rosji, Białorusi i Kazachstanu. Dokument, pod którym złożyli swe podpisy Leonid Kuczma, Władimir Putin, Aleksander Łukaszenka i Nursułtan Nazarbajew, przewiduje stworzenie na terytorium czterech krajów strefy wolnego handlu, tworzącej warunki dla swobodnego przepływu towarów, usług, kapitałów i ludzi. Kraje te mają prowadzić uzgodnioną politykę podatkową i finansową.
Oprócz umowy o WPG Rada Najwyższa Ukrainy ratyfikowała także traktat o lądowej części granicy ukraińsko-rosyjskiej podpisany w Kijowie 28 stycznia 2003 roku oraz traktat o współpracy i wspólnym wykorzystywaniu przez Ukrainę i Rosję Morza Azowskiego i Cieśniny Kerczeńskiej z 24 grudnia 2003 roku.
Te trzy dokumenty tego samego dnia ratyfikowała także rosyjska Duma Państwowa. W przeciwieństwie do Ukrainy, ratyfikacja nie napotkała w rosyjskim parlamencie poważnego sprzeciwu. Przyjęto je przytłaczającą większością głosów; opowiedziało się za nimi 408 deputowanych, przy siedmiu głosach przeciwnych i jednym wstrzymującym się.
em, pap