Wektory

 

ANNA STREŻYŃSKA doradca ministra łączności
Podana przez ministerstwo opłata koncesyjna w wysokości 750 mln euro odpowiada zarówno oczekiwaniom budżetu, jak i analizom dokonanym przez naszych ekspertów. Oszacowanie wysokości opłaty jest trudne, gdyż mamy do czynienia z nowymi usługami i technologiami, których rozwój i wpływ na zmianę jakości życia kryje w sobie wiele niewiadomych. Najlepiej określają wartość koncesji sami operatorzy - pierwsze europejskie przetargi pokazały, iż są to sumy niebagatelne. Dlatego spodziewamy się, że otrzymamy więcej niż zakładanych pięć ofert. Zainteresowanie zagranicznych firm jest duże, gdyż od 1 stycznia 2001 r. nie będzie już ograniczeń kapitałowych w telekomunikacji na polskim rynku. W przetargu nie może zabraknąć dotychczasowych operatorów GSM, bo w przeciwnym razie za dwa, trzy lata pozostaliby w tyle za konkurentami. Podejmowanie nowych inwestycji staje się charakterystyczne dla świata nowych, a zarazem szybko starzejących się technologii. Krajowi operatorzy muszą się do tego dostosować - do 2002 r. mają czas na ułożenie swoich stosunków biznesowych, nim koncesje zaczną być wykonywane. Terminy przetargu też są dyscyplinujące, bowiem oferty przyjmowane będą do 6 listopada, a rozstrzygnięcie nastąpi już 27 listopada.


WŁADYSŁAW BARTOSZEWICZ prezes zarządu Polkomtel SA
Przetarg przeprowadzany jest pospiesznie i w efekcie nie poddano analizie wielu istotnych czynników ekonomicznych oraz technicznych. Proponując niezwykle wysoką opłatę koncesyjną, resort nie wziął pod uwagę specyfiki polskiego rynku. PKB per capita w Polsce jest niemal pięć razy mniejszy niż średnia w UE, czego następstwem jest czterokrotnie mniejsza liczba abonentów telefonii komórkowej, która w standardzie GSM istnieje w Polsce od 1996 r. W unii wysokie koszty licencji zostaną rozłożone na większą liczbę użytkowników, co zmniejszy skalę obciążenia operatorów. W Polsce za koncesje zapłacą dzisiejsi posiadacze telefonów GSM. Nie sądzę też, by przyznanie pięciu koncesji przyczyniło się do wzrostu konkurencyjności, gdyż polski rynek nie jest gotowy na przyjęcie tak dużej liczby nowych usług komórkowych. Jeśli mielibyśmy wprowadzać nowych graczy, to tylko według modelu unijnego, tzn. dotychczasowi operatorzy plus jeden. Sprzeciw budzą warunki i forma wprowadzanego obowiązku tzw. roamingu krajowego. Nowi operatorzy mogą wydać na budowę ogólnokrajowych sieci UMTS mniej więcej po 50 mln USD. Konieczność podpisywania z nimi umów roamingowych na wymuszonych przez resort łączności warunkach oznaczałaby zgodę na finansowanie inwestycji obcych podmiotów.