Dyktator Saparmurad Nijazow uwięził lub wypędził z kraju wszystkich dysydentów, część zamknął w szpitalach psychiatrycznych, i ogłosił się dożywotnim prezydentem.
W artykule redakcyjnym waszyngtoński dziennik zwraca uwagę, że reżim w Turkmenistanie, gdzie panuje stalinowski kult Nijazowa, jest o wiele bardziej represyjny niż na Białorusi, ale w odróżnieniu od tego ostatniego kraju, Turkmenistan posiada wielkie złoża gazu ziemnego.
Komisja Europejska zwróciła się ostatnio do Parlamentu Europejskiego, żeby zaaprobował umowę handlową z Turkmenistanem. Umowa została na razie zatwierdzona przez komisję ds. handlu europarlamentu i czeka na głosowanie przez całą izbę.
"Część turkmeńskiego gazu ziemnego jest już eksportowana do Europy przez Rosję i rządy europejskie, mocno uzależnione od importu gazu, coraz bardziej interesują się ostatnio zwiększeniem dostaw z Azji Środkowej"- pisze "Washington Post".
Gazeta z ironią komentuje wyjaśnienia unijnych urzędników, że zatwierdzenie umowy z Turkmenistanem nie wiąże się ze sprawą gazu i podawane przez nich argumenty, iż nie należy "izolować" Nijazowa, który jakoby ostatnio podjął pozytywne kroki, godząc się na "dialog o prawach człowieka".
"Łukaszenka uznałby takie wytłumaczenia za mało wiarygodne" - pisze "Washington Post".
pap, ab