Według tego dokumentu w ciągu najbliższych 50 lat w krajach wysoko rozwiniętych średnia długość życia wzrośnie o ponad 7 lat. Podnoszenie wieku emerytalnego jest obecnie realizowane bądź planowane w 28 spośród 34 państw członkowskich OECD.
Jednak pełne zharmonizowanie tych zmian z tempem wzrostu długości życia jest zapewnione tylko w 6 krajach w odniesieniu do mężczyzn i w 10 krajach w odniesieniu do kobiet. Dlatego rządy powinny rozważyć formalne powiązanie wieku emerytalnego ze spodziewaną długością życia - jak zamierzają to zrobić Włochy i Dania - oraz podjąć większe niż dotąd wysiłki na rzecz promowania prywatnych ubezpieczeń emerytalnych.
Jak podaje OECD, w perspektywie długoterminowej w połowie krajów członkowskich wiek przechodzenia na emeryturę będzie wynosił 65 lat, a w 14 krajach od 67 do 69 lat. - Niezbędne jest śmiałe działanie. Przełamywanie barier, powstrzymujących ludzi starszych przed pracowaniem po osiągnięciu tradycyjnego wieku emerytalnego będzie konieczne dla zapewnienia, by nasze dzieci i wnuki mogły korzystać z odpowiednich emerytur po zakończeniu swego życia zawodowego - powiedział sekretarz generalny OECD Angel Gurria.
- Choć reformy te mogą czasem być niepopularne i bolesne, w tym czasie zdyscyplinowanych publicznych finansów oraz ograniczonego pola manewru w polityce fiskalnej i monetarnej reformy te mogą się także przyczynić do bardzo potrzebnego wzrostu gospodarczego w starzejących się państwach - dodał.
Podniesienie wieku przechodzenia na emeryturę i szerszy dostęp do ubezpieczeń prywatnych będą miały zasadnicze znaczenie dla przezwyciężenia kryzysu systemu emerytalnego - zaznacza OECD. Ostrzega jednocześnie przed przymusowym wprowadzaniem ubezpieczeń prywatnych, gdyż mogłoby to finansowo zaszkodzić osobom mniej zarabiającym i być odbierane jako dodatkowe opodatkowanie.eb, pap