Po informacji opublikowanej przez Grupę Rekonstrukcji Historycznej „Gryf” na Facebooku, sprawą zajęło się Polskie Radio Koszalin. W rozmowie z rozgłośni, dyrektor Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Tomasz Uciński, któremu podlega nekropolia powiedział, że w sprawie zachowania grobu trzeba złożyć odpowiedni wniosek, a w przypadku osób szczególnie zasłużonych nie będzie likwidacji.
Bibliotekarka, która "wykiwała" komunistów
Członkowie „Gryfa” wskazali, że Maria Pilecka była zasłużoną dla Koszalina bibliotekarką. Ponadto, to ona zdecydowała o postawieniu symbolicznego pomnika nagrobnego bratu, który został zamordowany przez komunistów za udział w niepodległościowym podziemiu i brak zgody na sowiecką dominację w Polsce. By nie dać pretekstu do represji, Maria kazała na pomniku zmienić imię brata na Wiktor.
Dobrowolnie trafił do Auschwitz
Witold Pilecki był oficerem Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych. Zmobilizowany w 1939 roku walczył jako dowódca plutonu kawalerii w Armii Prusy. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Warszawy, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną. W 1940 roku pozwolił się zatrzymać Niemcom, aby trafić do Auschwitz, gdzie przebywał do 1943 roku organizując obozowy ruch oporu. Poinformował świat o Holokauście ("Raporty Pileckiego)".
Walczył w Powstaniu Warszawskim
Pilecki brał udział w Powstaniu Warszawskim, a po jego zakończeniu trafił do niemieckiego oflagu. Następnie przedostał się 2. Korpusu Polskiego we Włoszech. W 1945 roku wrócił do Polski na rozkaz gen. Andersa. W kraju organizował siatkę wywiadowczą, która działała na niekorzyść władz komunistycznych.
Torturowany przez UB, skazany na śmierć
Funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa aresztowali rotmistrza 8 maja 1947 roku. Podczas śledztwa Pilecki był torturowany oraz oskarżany o działalność wywiadowczą na rzecz Rządu Polskiego na Uchodźstwie. Jego proces ruszył 3 marca 1948 roku. Witold Pilecki został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano strzałem w tył głowy 25 maja 1948 roku na terenie więzienia mokotowskiego przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Ciało bohatera potajemnie pogrzebano prawdopodobnie na tzw. "Łączce", dziś kwatera "Ł" Cmentarza Powązkowskiego.