Rekordzistka na tronie. Królowa Elżbieta II kończy dziś 91 lat

Rekordzistka na tronie. Królowa Elżbieta II kończy dziś 91 lat

Królowa Elżbieta: 1953 rok i 2017 rok
Królowa Elżbieta: 1953 rok i 2017 rok Źródło: National Media Museum/WENN
21 kwietnia królowa Elżbieta II obchodzi swoje urodziny. Monarchini kończy w tym roku 91 lat. W czerwcu planowane są oficjalne obchody jej święta.

Na oficjalnym profilu Rodziny Królewskiej na Twitterze zamieszczono czarno-białą fotografię przedstawiającą królową Elżbietę II, która ma zaledwie miesiąc. Trzymana jest na rękach przez swoją matkę Elżbietę, księżną York, podczas swojego chrztu. Zdjęcie wykonano 91 lat temu. Oprócz fotografii, przypomniano przemówienie królowej z 1947 roku z Kapsztadu, gdzie świętowała swoje 21 urodziny. „Oświadczam wobec was wszystkich, iż poświęcę całe moje życie, jakiekolwiek będzie, długie czy krótkie, służbie wam i Wielkiemu Imperialnemu Commonwealthowi (Wspólnocie Brytyjskiej – British Commonwealth), którego członkami jesteśmy my wszyscy” – mówiła.

twitter

Elżbieta Aleksandra Maria Windsor urodziła się na Bruton Street 17 w Mayfair w Londynie 21 kwietnia 1926. Jej ojcem był książę Yorku Albert, późniejszy król Jerzy VI. Jej matką była Elżbieta Bowes-Lyon, córka Claude’a Bowesa-Lyona, 14. hrabiego Strathmore i Kinghorne. Elżbieta została ochrzczona w Pokoju Muzycznym pałacu Buckingham przez Cosmo Langa, arcybiskupa Yorku. Jej rodzicami chrzestnymi byli: dziadek król Jerzy V, i jego żona królowa Maria, Maria Windsor, księżniczka królewska i hrabina Harewood, pradziad stryjeczny Artur, książę Connaught i Strathearn, Claude Bowes-Lyon, lord Strathmore, ojciec matki, oraz Mary Frances Bowes-Lyon, lady Elphinstone, starsza siostra matki. Pierwsze imię otrzymała po swojej matce, drugie po swojej prababce, królowej Aleksandrze, trzecie po swojej babce, królowej Marii. Jako dziecko była nazywana przez swoją rodzinę „Lilibet”.

W wieku zaledwie 14 lat królowa Elżbieta zaangażowała się w wojnę i wydała kilka audycji radiowych. Dzieci, które zostały ewakuowane z Wielkiej Brytanii, zapewniała wówczas, że wszystko wróci do normy. „W końcu wszystko będzie dobrze. Bóg będzie o nas dbać i da nam zwycięstwo i pokój” – mówiła.

W 1942 roku Elżbieta dołączyła do swoich rodziców podczas oficjalnych wizyt i po raz pierwszy pojawiła się podczas inspekcji wojsk. W 1945 roku przekonała ojca, aby pozwolił jej wstąpić do kobiecej służby wojskowej. Wstąpiła do Women's Auxiliary Territorial Sercice. Została przeszkolona na mechanika oraz kierowcę, uzyskując ostatecznie stopień kapitana. Jest jedyną członkinią brytyjskiej rodziny królewskiej, która odbyła służbę wojskową. Kiedy 8 maja 1945 roku podczas obchodów Dnia Zwycięstwa w Londynie Elżbieta pojawiła się na balkonie pałacu Buckingham, ubrana w mundur swojej służby, przechodnie nagrodzili ją gromkimi oklaskami.

Elżbieta w mundurze Auxiliary Territorial Service, 1945

Elżbieta zakochała się w o pięć lat starszym od niej Filipie Mountbattenie, jedynym synu księcia Andrzeja w wieku 13 lat. Związek z Filipem nie przypadł do gustu parze królewskiej. Przeciwna była zwłaszcza królowa Elżbieta. Krewni Filipa byli blisko związani z reżimem nazistowskim. Królowi Jerzemu nie przypadł do gustu mężczyzna ubogi, pretensjonalny, z „po prostu godną pożałowania” garderobą. Mimo niechęci, 10 czerwca 1947 roku do publicznej wiadomości podano informację o zaręczynach Filipa i Elżbiety. Ich ślub odbył się 20 listopada 1947 roku w Opactwie Westministerskim. Suknię ślubną Elżbiety zaprojektował Norman Hartnell. Była inkrustowana 10 tysiącami białych pereł. Zaledwie rok po małżeństwie, na świat przyszedł mały Karol, a w 1950 roku Anna. W 1960 roku na świat przyszedł Andrzej, a w 1964 roku Edward.

Członkowie rodziny królewskiej, 1951 rok: Książę Karol, Królowa Elżbieta (Królowa Matka), księżniczka Małgorzata, Książę Edynburga (Książe Filip), Król Jerzy VI, księżniczka Elżbieta (później Królowa Elżbieta II), księżniczka Anna (w wózku)

Dziadek Elżbiety, król Jerzy V, zmarł kiedy miała ona 10 lat. Wtedy tron objął jej stryj, książę Walii, jako Edward VIII. Nie mogąc jednak poślubić swojej wybranki Wallis Simpson (była dwukrotnie rozwiedziona), abdykował po 11 miesiącach, 11 grudnia 1936 roku. Wtedy tron przejął ojciec Elżbiety, książę Yorku, jako Jerzy VI, a Elżbieta została następczynią tronu.

Ze względu na chorobę ojca Elżbieta przejmowała coraz więcej jego obowiązków. W styczniu 1952 roku wraz z mężem udała się w podróż po krajach Wspólnoty Narodów. Odwiedziła wtedy 15 krajów. Podczas pobytu w Kenii dowiedziała się, że 6 lutego 1952 roku jej ojciec, król Jerzy VI, zmarł na raka gardła. Elżbieta II została ogłoszona królową w czwartek, 7 lutego 1952, w St. James’s Palace. Jej koronacja odbyła się w czerwcu 1953 roku. Do tej pory podczas swojego panowania przyjmowała na audiencji 13 premierów (Churchilla, Edena, Macmillana, Douglas-Home’a, Wilsona, Heatha, Callaghana, Thatcher, Majora, Blaira, Browna, Camerona i May). Jej rozmowy z Winstonem Churchillem odbywały się co tydzień i trwały na początku 30 minut. Po jakimś czasie spotkania wydłużyły się nawet do 2 godziny i jak później przyznała królowa Elżbieta, obejmowały długie dyskusje na temat wyścigów konnych. Pytana długo po śmierci Churchilla o to, z jakim premierem współpracowało się jej najlepiej mówiła: „Oczywiście z Churchillem, ponieważ zawsze było bardzo zabawnie”. Przyznała także, że była pod jego wielkim wrażeniem.

W 2002 roku siostra Elżbiety, Małgorzata zmarła w wyniku udaru. W tym samym roku zmarła matka królowej. Był to ten sam rok, w którym przypadał Złoty Jubileusz Elżbiety - jej pięćdziesiąta rocznica zasiadania na tronie. Od 13 października 2016 jest ona najdłużej panującą obecnie głową państwa na świecie. Jest następczynią Ramy IX – króla Tajlandii, który rządził od 1946 do jego śmierci w 2016.

Źródło: WPROST.pl