Fundamenty odkrytej konstrukcji mierzą ponad 20 m długości i 8 m szerokości. Na podstawie ich grubości archeolodzy szacują, że jej wysokość mogła mierzyć nawet 15 m, co w przybliżeniu oznacza 6-7 pięter. Podobne wieżowe konstrukcje były bardzo popularne w Egipcie od VIII wieku p.n.e. przez kolejne setki lat aż do późnej starożytności, czyli V w. – Jak najlepiej wyobrazić sobie odkryty przez nas egipski dom sprzed 2,5 tys. lat? Najprościej pojechać do... Shiban w Jemenie. Tam w obrębie starego miasta wznoszą się nadal tradycyjne, wielopiętrowe domostwa z cegły mułowej. Nasze odnalezisko ma ponad 2,5 tysiąca lat – mówi dr hab. Sławomir Rzepka.
„Wieżowiec” w Tell el-Retaba był prawdopodobnie zamieszkany przez jedną, dość zamożną, wielopokoleniową rodzinę - przypuszcza dr hab. Rzepka. – Jednym z powodów budowy takich domów mógł być gwałtowny przyrost liczby ludności oraz trudności w znalezieniu miejsca do osiedlenia. Od czasów największej świetności kraju faraonów w Nowym Państwie (XVI-XI w. p.n.e.) do Okresu Późnego, rozpoczynającego się w VII w. p.n.e., populacja Egiptu zwiększyła się z 3 do 5 mln osób – wyjaśnia w rozmowie z PAP dr Rzepka.
Inna teoria łączy pojawienie się domów wieżowych z wysokimi wylewami Nilu - mieszkania na wyższych kondygnacjach byłyby zabezpieczone przez podsiąkaniem wilgoci. Solidne fundamenty (w Tell el-Retaba grubość ich murów sięga nawet 1,8 metra) tworzyły masywną platformę, a pomieszczenia użytkowe znajdowały się wyżej.