Imię Henryka Walezego na trwałe złączyło się z podstawową normą ustrojową Rzeczypospolitej - tzw. artykułami henrykowskimi. Stanowiły one niejako konstytucję państwa, określały funkcjonowanie i wzajemne relacje króla i sejmu.
Warto dodać, że sam Walezy nie potwierdził formalnie tychże artykułów na sejmie koronacyjnym. Mimo to konsekwentnie przestrzegano obowiązku zatwierdzania ich przez następnych władców.
Władca z Francji wcale nie zamierzał przestrzegać warunków, na które się zgodził w rozmowach z delegacją polską przed elekcją. Umiejętnym odwlekaniem, lawirowaniem i wykorzystywaniem różnic zdań wśród Polaków starał się uzyskać jak najwięcej swobody. Nie dziwi więc, że jego koronacja 21 lutego 1574 w katedrze wawelskiej nie obyła się bez zakłóceń.
Do sporu doszło w najważniejszym momencie - podczas składania przysięgi. Przygotowana przez prymasa Uchańskiego, nie zawierała słów o przestrzeganiu pokoju między różniącymi się w wierze. Zaprotestował przeciw temu marszałek wielki koronny Jan Firlej, protestant rywalizujący w czasie bezkrólewia z prymasem o urząd interreksa. Henryk spełnił jego żądanie i uroczystość mogła dobiec końca.
QUIZ:
Potrafisz rozpoznać polskich królów? Sprawdź się w naszym quizie!
Autorem tekstu Koronacja Henryka Walezego na króla Polski jest KM. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.