Ministerstwo Edukacji Narodowej pisze, że priorytetem resortu jest stworzenie takiego systemu edukacji, który zapewni maksymalne wsparcie dla uczniów z niepełnosprawnością. „Uczeń, jeśli stan jego zdrowia pozwala, powinien się uczyć ze swoimi rówieśnikami a nauczyciel powinien dostosować metody pracy z tym uczniem do jego potrzeb a szkoła zapewnić wsparcie” – wytłumaczono. Zaznaczono, że istnieją narzędzia, aby taka edukacja odbywała się w każdej ze szkół i będą one nadal doskonalone. Usunięte mają być z kolei bariery, które to utrudniają.
Jak wyjaśniono dalej, szkoła ma wspierać ucznia i zapewniać pomoc i wsparcie w korzystaniu z wyspecjalizowanych placówek, jak m.in. poradnie psychologiczno-pedagogiczne czy specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze. „Należy zwrócić uwagę, że indywidualne nauczanie nie jest tym samym, co indywidualny tok lub program nauki. Indywidualny program lub tok nauki to formy skierowane do ucznia zdolnego” – tłumaczono i dodano, że niepełnosprawność ucznia nie jest przesłanką do objęcia go indywidualnym nauczaniem, ale kształceniem specjalnym.
„Organizowanie indywidualnego nauczania dla ucznia niepełnosprawnego, którego stan zdrowia pozwala na chodzenie do szkoły, nie poprawia jego funkcjonowania w szkole i w grupie rówieśniczej, nie uspołecznia. Również trudności szkolne, problemy wychowawcze czy szczególne uzdolnienia nie stanowią podstawy do objęcia ucznia indywidualnym nauczaniem, są natomiast wskazaniem do objęcia go innymi formami wsparcia ucznia przewidzianymi w przepisach prawa oświatowego np. różnymi formami pomocy psychologiczno-pedagogicznej” – czytamy. Jak dodano, indywidualne nauczanie nie powinno być sposobem na rozwiązywanie problemów edukacyjnych, ponieważ, co do zasady przeznaczone jest dla uczniów chorych, objętych leczeniem, którzy w pewnym okresie czasu nie mogą uczęszczać do szkoły.