Rodziną zajmował się MOPS w Olkuszu (poprzednim miejscu zamieszkania Kamila), który trzy razy powiadamiał sąd rodzinny o zaniedbaniach wychowawczych. Wdrożono postępowanie o odseparowanie dzieci od ich opiekunów, ale wszystko odbywało się w tak ślimaczym tempie, że rodzina zdążyła przeprowadzić się do Częstochowy.
Z wywiadu środowiskowego sporządzonego w Olkuszu przez policję nie wynikało, że wśród najbliższych Kamila dochodziło do przemocy. Jego rodzinę określano jako „niewydolną wychowawczo”.
Dyrektor MOPS w Częstochowie po uzyskaniu ze szkoły chłopca informacji, że dzieje się coś złego w otoczeniu Kamila, poczynił pewne kroki, aby wyjaśnić sytuację. Kiedy chłopiec ze złamaną ręką, pękniętą kością udową, krwiakiem na głowie i rozległymi oparzeniami, od kilku dni leżał w łóżku (na oczach gromady domowników: w dwóch przechodnich pokojach z kuchnią mieszkało jedenaście osób), jego matka została wezwana do szkoły. Na pytanie, dlaczego uczeń jest nieobecny, skłamała mówiąc, że oblał się gorącą herbatą.
Pogotowie wezwał biologiczny ojciec ośmiolatka, który przyszedł odwiedzić syna. Przerażony stanem dziecka, zawiadomił też policję.
Pytanie: Gdzie wtedy byliście?! jest ważne, może nawet ważniejsze od wyroku dla bestialskiego zabójcy, bo dramatyczna historia torturowanego dziecka nie jest odosobniona. Czas ogłosić alarm.
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.