Senyszyn: prof. Bauman zastępuje narodowcom Lwów

Senyszyn: prof. Bauman zastępuje narodowcom Lwów

Dodano:   /  Zmieniono: 
Joanna Senyszyn (fot. JAKUB GRUCA / newspix.pl) Źródło: Newspix.pl
"Bóg, Honor i Ojczyzna prowadzą hordy polskich narodowców na prof. Baumana, który chwilowo zastępuje Lwów, Wilno, Kowno, a nawet Brukselę" - tak Joanna Senyszyn na swoim blogu komentuje zakłócenie wykładu prof. Zygmunta Baumana przez kibiców Śląska Wrocław i działaczy Narodowego Odrodzenia Polski.
"Historycznie najdłużej trwa w Polsce era obrońców wiary i ziemi, skąd nasz ród. Sprzyjało temu położenie geograficzne. Z jednej strony Niemiec, który dzieci nam germanił, z drugiej hordy niewiernych, pragnących zalać i zmuzułmanić Europę. I Rzeczpospolita dlugo dźwigała ciężar przedmurza chrześcijaństwa, ale nie udźwignęła" - pisze Senyszyn. Następnie dodaje, że kult obrony jest obecny również w III RP. "Na czele są obrońcy krzyża, OFE, zygot, sześciolatków, uboju rytualnego, pamięci zamordowanego w stanie łaski prezydenta Lecha Kaczyńskiego, a także obrońcy przed Unią Europejską, związkami partnerskimi, edukacją seksualną i antykoncepcją".

"Historia zatoczyła koło. Znów pojawili się aktywiści walki z ateizacją i wyprzedażą Ojczyzny (koniecznie przez duże O), co stanowi współczesny, choć mocno anachroniczny odpowiednik obrońców wiary i ziemi" - podsumowuje Senyszyn.

Prof. Zygmunt Bauman i PRL

Jak podaje IPN, w katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa Zygmunt Bauman pojawia się po raz pierwszy w czerwcu 1945 r. jako zastępca dowódcy ds. polityczno-wychowawczych w 5 Samodzielnym Batalionie Ochronny. Później Bauman był m.in. starszym instruktorem wyszkolenia polityczno-wychowawczego w zarządzie polityczno-wychowawczym (wydział wyszkolenia politycznego) w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W 1949 r. Zygmunt Bauman awansował na szefa Oddziału Propagandy i agitacji Zarządu Politycznego KBW, od 1 maja 1952 r. w stopniu majora był szefem Oddziału II Zarządu Politycznego KBW.

Bauman został zwolniony ze służby wojskowej 16 marca 1953 r., 11 dni po śmierci Józefa Stalina. "O jego liberalizmie świadczy fakt, że nie potrafił w konsekwencji zerwać stosunków ze swoją rodziną, a przede wszystkim z rodzicami, którzy razem z nim zamieszkują. Powyższy stan oblicza politycznego i wpływ obcej klasowo i ideologicznie rodziny określił jego całkowitą nieprzydatność do dalszej służby w wojsku" - czytamy w uzasadnieniu decyzji. (IPN BU 0193/8207, k. 43).

arb