Ustawa o cudzoziemcach wprowadza dwa rodzaje wiz: krótkoterminowe (w przyszłości tzw. szengenowskie) i długoterminowe (tzw. krajowe), przyznawane cudzoziemcom, którzy uzasadnią konieczność dłuższego niż trzy miesiące pobytu w Polsce. Oba rodzaje wiz wydawane będą przez konsula, a tylko w wyjątkowych sytuacjach (np. z powodów humanitarnych lub zawodowych) przez komendanta granicznej placówki kontrolnej lub wojewodę.
Za wwiezienie do kraju nielegalnego imigranta odpowiadać będzie, zgodnie z ustawą, przewoźnik i to on opłaci koszty jego wydalenia.
Ustawa zakłada też wprowadzenie tzw. polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, dla nieletnich obcokrajowców urodzonych w Polsce, ale pozbawionych opieki rodziców. Może on być również wydany cudzoziemcowi nie posiadającemu żadnego obywatelstwa ani paszportu, pod warunkiem że uzyskanie przez niego nowego dokumentu potwierdzającego tożsamość nie jest możliwe.
W ustawie doprecyzowane zostały też zasady wystawiania zaproszeń. Osoba zapraszająca cudzoziemca do Polski jest m.in. zobowiązana do pokrycia kosztów jego pobytu i przedstawienia dokumentów świadczących o tym, że jest w stanie je pokryć. Musi też zapewnić osobie zapraszanej mieszkanie.
Zmieniły się także zasady wydawania zezwoleń na osiedlenie się. W trosce o trwałość małżeństw obywateli polskich z cudzoziemcami skrócono okres, przez jaki cudzoziemiec powinien przebywać w Polsce, zanim otrzyma powyższe zezwolenie, do 2 lat. Przy czym od dnia zawarcia małżeństwa muszą upłynąć co najmniej 3 lata. Ustawa wprowadza przy tym możliwość kontroli, czy związek małżeński nie został zawarty tylko w celu legalnego zamieszkania w Polsce.
em, pap
Czytaj też: Obywatele z importu