Izraelski wicepremier, bezpośrednio przed wyruszeniem na trasę Marszu, złożył hołd pomordowanym pod Ścianą Śmierci przy bloku 11 na terenie Auschwitz, gdzie złożył wieniec od rządu Izraela. Przed południem Żydzi, przybyli m.in. z Izraela, Ameryki Północnej i krajów europejskich, zwiedzali ekspozycję obozową, głównie w bloku 11, tak zwanym bloku śmierci, a także w bloku 27, poświęconym zagładzie Żydów.
Marsz Żywych, który jest hołdem i wyrazem pamięci o ofiarach holokaustu, wyruszył o godzinie 14.00 spod bramy obozowej w byłym KL Auschwitz z napisem "Arbeit macht frei". Sygnałem do jego rozpoczęcia był dźwięk szofaru, baraniego rogu pasterskiego. Dęli w niego starożytni Hebrajczycy podczas religijnych ceremonii. Jego dźwięk jest wołaniem do Boga o miłosierdzie.
Młodzież żydowska i polska przeszła trzykilometrową trasę do byłego KL Birkenau, gdzie odbyła się główna uroczystość. Na jej zakończenie w pobliżu ruin krematoriów. zmówiono kadisz - modlitwę za zmarłych i odśpiewano izraelski hymn - Hatikvę (Nadzieja).
Po uczestnikach Marszu Żywych na torach kolejowych i rampie, gdzie hitlerowcy dokonywali selekcji przywiezionych Żydów z całej Europy, pozostały dziesiątki drewnianych tabliczek symbolizujących macewy, żydowskie nagrobki. Młodzi Żydzi zapewniali na nich, że nigdy nie zapomną o tragedii, jaka dotknęła ich przodków podczas II wojny światowej. Na wielu przywoływali nazwiska ofiar. Kira Doar dedykowała swoją macewę młodzieży, która zginęła. Apelowała też do przywódców, polityków, nauczycieli, by bronili pokoju.
Tegoroczny Marsz Żywych upłynął bardzo spokojnie. Organizatorzy obawiali się ataku terrorystów i dlatego wydarzeniu towarzyszyły szczególne środki ostrożności. Policjanci w cywilu i ochroniarze szli wraz z uczestnikami po obu stronach kolumny w 10-metrowych odstępach. Umundurowani policjanci blokowali wszystkie drogi dojazdowe. Nad zabezpieczeniem Marszu Żywych czuwały także służby izraelskie.
Marsze Żywych od 1988 r. organizuje izraelskie ministerstwo oświaty we współpracy z organizacją "March of the Living". Odbywają się tradycyjnie w Dzień Pamięci Ofiar Zagłady (Jom HaShoah). W pierwszym Marszu wzięło udział półtora tysiąca Żydów. Począwszy od roku 1996 Marsze Żywych odbywają się co roku.
Największy z dotychczasowych Marszy, w którym uczestniczyło ponad sześć tysięcy Żydów, odbył się w 1998 r. Poprowadzili go premierzy: Izraela - Benjamin Netanjahu, i Polski - Jerzy Buzek. W 2000 r. uczestnikami Marszu byli prezydenci Izraela - Ezer Weizman, i Polski - Aleksander Kwaśniewski. W ub. r. polskiemu prezydentowi towarzyszył obecny prezydent Izraela Mosze Kacaw.
Dzień Pamięci o Shoah (Jom HaSzoa) ustanowił 12 kwietnia 1951 roku izraelski parlament - Knesset. Jego data związana jest z powstaniem w getcie warszawskim.
Pierwotnie nazwa święta brzmiała Yom Hashoah U'Mered HaGetaot (Dzień Pamięci o Holocauście i Powstaniu w Getcie). Później dzień ten określano jako Yom Hashoah Ve Hagevurah (Dzień Pamięci o Szoah i Bohaterstwie). Obecnie mówi się po prostu o Dniu (Pamięci o) Szoah. W Jom HaShoah o godz. 10.00 na dwie minuty w Izraelu wyją syreny, na ulicach zamiera ruch.
Kompleks Auschwitz, skąd wyrusza co roku marsz, składał się z trzech części. W 1940 r. powstał obóz Auschwitz I (tzw. Stammlager - obóz macierzysty). Pierwszy transport więźniów dotarł tam 14 czerwca 1940 roku i składał się z 728 Polaków z więzienia w Tarnowie. Dwa lata później pierwszych więźniów przywieziono do Auschwitz II, czyli do Birkenau. To tam naziści dokonali masowego mordu na Żydach z całej Europy. Auschwitz III stanowiło około 40 podobozów (Aussenlager), spośród których największy znajdował się w Monowicach (Monowitz).
W latach 1940-1945 do Auschwitz przywieziono co najmniej 1,3 miliona osób, w tym około 1,1 mln Żydów z całej Europy oraz około 150 tys. Polaków, 23 tys. Romów, 15 tys. jeńców radzieckich i 25 tys. więźniów innych narodowości. Liczbę osób zamordowanych i zmarłych w Auschwitz szacuje się na co najmniej 1,1 mln osób, w tym ok. 960 tys. Żydów, 70-75 tys. Polaków, 21 tys. Romów, 15 tys. jeńców radzieckich i 10-15 tys. osób innych narodowości.
Miasto Oświęcim, na którego peryferiach utworzono obóz, zamieszkiwało w 1939 r. 14 tys. osób, z czego 60 proc. stanowili Żydzi. oj, em, pap