Kedyw został powołany do prowadzenia akcji bojowych i dywersyjnych rozkazem Komendanta Głównego AK z dnia 22 stycznia 1943 roku. Miał wzmocnić wpływy AK w społeczeństwie zaniepokojonym eksterminacją ludności polskiej, zwłaszcza na Zamojszczyznie. Kierownictwo Dywersji podlegało bezpośrednio Komendantowi Głównemu AK. Jego najwyższy szczebel stanowił sztab, na której czele stał pułkownik Emil Fieldorf, pseudonim Nil (do marca 1944 roku), a następnie podpułkownik J. Mazurkiewicz, pseudonim Radosław (do sierpnia 1944 roku).
Grupy dywersyjne Kedywu miały początkowo charakter oddziałów garnizonowych, od lata 1943 roku niektóre z nich przekształciły się w oddziały partyzanckie. Kedyw produkował sprzęt i środki bojowe, miał swój pion szkoleniowy, sieć łączności wewnętrznej, wywiad bojowy i kontrwywiad ochronny oraz samodzielny pion służby sanitarnej.
Kadrę oddziałów Kierownictwa Dywersji stanowiła młodzież harcerska z tzw. Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Niewielkie, wyszkolone grupy sabotażowe (patrole) dokonywały akcji na liniach kolejowych, w zakładach przemysłu zbrojeniowego pracujących dla potrzeb Wehrmachtu.
ika