Ukraiński septet łączący burleskę, punk i tradycyjne melodie wschodnioeuropejskie, perkusja i rock, współczesny elektrojazz, afrykański bas oraz elektryzujące połączenie folku i tango. Znamy listę kilkudziesięciu artystów, którzy 25-29 października zagrają w Katowicach podczas Official Showcase Selection: Dakh Daughters, Black Flower, Luciana Jury, Orlando Julius to tylko nieliczni, którzy wystąpią na WOMEX`17 - największej na świecie imprezie poświęconej „world music”. Festiwal po raz pierwszy odbędzie się w Polsce, w Katowicach - Mieście Muzyki UNESCO.
33 artystów z całego świata zostało wybranych przez tzw. 7 Samurajów - międzynarodowe niezależne jury składające się ze znanych osobowości w świecie muzyki. W tym roku do tego grona dołączyła Polka, Martyna Markowska - Kierownik merytoryczna instytucji Katowice Miasto Ogrodów. Artyści Official Showcase Selection zaprezentują się międzynarodowej publiczności na katowickich scenach Spodka, Międzynarodowego Centrum Konferencyjnego oraz w siedzibie NOSPR już od 26 października. www.womex.com/programme/showcase_festival/official
Świat w pigułce
WOMEX The World Music EXPO należy do ścisłej czołówki imprez muzycznych, obok MIDEM w Cannes czy Jazz Ahead w Bremie. Co roku przyciąga do jednego wybranego miasta w Europie tysiące wielbicieli „world music” z całego globu oraz setki artystów i przedstawicieli sektora muzycznych przemysłów kreatywnych. WOMEX to kilkadziesiąt koncertów, konferencje oraz targi dedykowane najnowszym trendom w „muzyce świata”.
Stałym elementem WOMEX, obok Official Showcase Selection jest „Koncert otwarcia”, prezentujący artystyczny dorobek kraju goszczącego WOMEX. W Katowicach wystąpią na nim VOŁOSI, Kapela Maliszów oraz Lautari. Na program koncertu złożą się utwory z repertuaru wszystkich zespołów, zarówno z towarzyszeniem Orkiestry AUKSO, jak i wykonanych indywidualnie. Patronat nad wydarzeniem objęło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Koncert odbędzie się 25 października w sali koncertowej NOSPR.
Scena regionalna Kato Connections
Scena regionalna dedykowana jest zarówno muzykom danego kraju, jak i reprezentantom krajów bezpośrednio sąsiadujących z gospodarzem. To jeden z najważniejszych mechanizmów promocji muzyki kraju i regionu, w którym odbywa się WOMEX. W Katowicach, dla podkreślenia jej charakteru, będzie nosiła nazwę Kato Connections, a jej program został podzielony na trzy sekcje, z których każda zawiera koncerty trzech zespołów. Na Kato Connections wystąpią grupy polskie, z krajów sąsiadujących (Czechy, Słowacja, Niemcy) oraz z Miast Kreatywnych UNESCO w dziedzinie muzyki. Kato Connections odbędzie się pod patronatem Instytutu Muzyki i Tańca. Kato Connections działa od 26 do 28 października na scenie kameralnej NOSPR.
WOMEX KATOWICE W LICZBACH:
-
3 000 delegatów ze świata
-
200 dziennikarzy z całego świata
-
60 zespołów z całego świata
-
7 scen koncertowych!
Artyści
(Iran)
To wokalista wyrózniający się głosem, który potrafi być łagodny, spokojny czy nawet żałobny w swej barwie, by następnie w jednej chwili wznieść się na wyżyny improwizacji z wykorzystaniem tahrir – klasycznej techniki perskiego śpiewu przypominającej jodłowanie. Alireza Ghorbani to jeden z najbardziej wyrózniających się irańskich wokalistów. Urodził się w 1973 roku i już za młodu nauczył się recytować Koran, gdy uczęszczał na nauki gry na Tar (lutni), podczas których poznał również różnorodne oblicza muzyki Bliskiego Wschodu. Zadebiutował w latach 90. i ma na swoim koncie wiele albumów wypełnionych muzycznymi interpretacjami zarówno klasycznej, jak i współczesnej poezji. Ostatnio zyskuje również międzynarodową sławę, głównie za sprawą wypełnionej perskimi pieśniami miłosnymi płyty Lost in Love, którą nagrał wspólnie z wirtuozem Samanem Samini oraz orkiestralną kolaboracją z kompozytorem Mahyarem Alizadehem zatytułowaną Harigh-e Khazan.
Aux
(Korea Południowa)
Ten wschodzący koreański zespół kształtuje swoje podejście do psychodelicznego rocka czerpiąc z tradycji. Pansori to snujący opowieści styl śpiewu związany z koreańską operą, który wokalista Eunkyung Min adaptuje do progresywnych aranżacji. Przebojowe melodie i solówki grane na tradycyjnych instrumentach dętych – taepyoungso i piri – dodają nieco dzikiej energii do ciężkiego elektrycznego basu cytry geomungo i rockowego rytmu sekcji perkusyjnej, elektrycznej gitary, keyboarda i koreańskiej perkusji. Członkowie zespołu mówią, że nie zebrali się w celu propagowania gry na tradycyjnych instrumentach, ale dosyć naturalnie wybrali ten kierunek – nazywają to tradycyjnym procesem psychodelicznej osmozy.
Betsayda Machado + Parranda El Clavo
(Wenezuela)
Niezwykły głos Betsaydy Machado zakorzeniony jest w afro-wenezuelskiej historii prowincji Barlovento. Piosenkarka wychowała się w małym miasteczku El Clavo (ok. 1500 mieszkańców), gdzie rozpoczynała swoją przygodę z muzykę w grupie perkusyjno wokalnej – La Parranda El Blavo. Przez blisko 30 lat występowali na festynach miejskich, pogrzebach czy świętach, kultywując styl tambor związany z dziedzictwem kulturowym afrykańskich niewolników przywiezionych do pracy na plantacjach kakao. Mając nieco ponad 20 lat Betsayda przeniosła się do Carcas, zostając uznaną za głos czarnoskórej społeczności Wenezueli. Piosenkara nie odcięła się jednak od swoich korzeni i w 2016 roku powróciła z producentem do El Clavo, gdzie nagrała kolejny album z La Parranda. Wspólnie odbyli ufundowaną społecznościowo trasę po Ameryce Północnej, a teraz przybywają, by świętować razem z Tobą.
BITORI ft Chando Graciosa
(Cabo Verde)
Funaná z Cabo Verde to szybki, oparty na akordeonie gatunek muzyczny, który wyewoluował z niewolniczych społeczności Afryki. Victor Tavares znany jako Bitori jest jednym z najwybitniejszych jego przedstawicieli. Swój pierwszy akordeon otrzymał we wczesnych latach 50. i sam nauczył się gry na instrumencie. Z czasem, ze względu na pełne pasji brzmienie i mocne teksty, stał się jednym z najważniejszych wykonawców występujących na festiwalach funaná. Miał 59 lat, kiedy nagrywał swoją pierwszą płytę w 1996 roku. Zachęciła go do tego młoda, energiczna piosenkarka Chando Graciosa, która chciała zarejestrować utwory Bitoriego dla młodego pokolenia. Album który powstał – Bitori Nha Bibinha, szybko stał się klasykiem na Cabo Verde, ale świat poznał go dopiero w 2016 roku, gdy ukazał się nakładem wydawnictwa Analog Africa. Aby uczcić to wydarzenie Chando Graciosa zebrała oryginalny zespół, który brał udział w nagraniu płyty, by wreszcie zaprezentować światu muzykę Bitoriego.
Black Flower
(Belgia)
Belgijscy globaliści z Black Flower wyróżniają się kompleksowym podejściem do etiopskiego jazzu i funku. Wplatają do niego mocne rytmy Afrobeatu, ozdobniki rodem z free-jazzu i esencję bliskowschodniego i bałkańskiego dubu, co tworzy organiczną synergię, która po prostu działa. Lider zespołu – Nathan Daems - jest saksofonistą i specem od fletów z całego świata. Jego muzyczna ciekawość wyraża się poprzez róznorodne projekty, które tworzy, m.in. Anwerp Gypsy-Ska Orchestra, Karsilama Quintet i Ragini Trio. W Black Flower dołączyła do niego grupa instrumentalistów z Brukseli, specializujących się w róznorodnych stylach muzycznych, którzy wzajemnie oddziałują na siebie na przestrzeni trzech albumów. Ich najnowsze dzieło – Artifacts – zbudowane jest wokół surrealistycznego doświadczenia duchowego, które Daems przeżył w Grecji. Mogło to być spotkanie z muzycznym kultem komunikującym się z innymi kulturami poprzez czas i przestrzeń lub po prostu snem. Czymkolwiek nie jest, chodzi o leczenie duszy.
Carnatic Nomad – Jyotsna Srikanth
(Indie/Wielka Brytania)
Wychowała się w Indiach południowych, gdzie od wczesnych lat uczyła się gry w tradycyjnym karntyckim stylu. Następnie studiowała zachodnią muzykę klasycznę i nagrała setki ścieżek dźwiękowych do filmów Bollywoodzkich, a z czasem przeprowadziła się do Londynu. Od tego momentu jest niestrudzoną ambasadorką karntyckiej muzyki, propagującą ten styl w największych salach koncertowych na całym świecie. Entuzjastycznie eksperymentuje także z indyjskim jazz fusion. Pod nazwą Jyotsna Srikanth Project bierze udział w nowatorskich kolaboracjach międzygatunkowych, począwszy od irlandzkiego i skandynawskiego folku, aż po flamenco, fado i elektronikę. Srikanth założyła również organizację non profit o nazwie Dhruv Arts promującą muzyczną edukację we wschodnim Londynie, a także pracuje jako kurator London International Arts Festival. Niezwykle wszechstronna kariera skrzypaczki i kompozytorki Jyotsny Srikanth trwa w najlepsze!
Dakh Daughters
(Ukraina)
Witajcie w szalonym kabarecie Dakh Daughters! To mroczna, zadymiona pieczara słodkich snów i koszmarów, w której burleska spotyka Grand Guignol, garażowy folk miesza się z tradycyjną piosenką, Szewczenko poznaje Szekspira, Brodsky – Bukowskiego, a Mireille Mathieu bije Marilyna Mansona. Siedem aktorek z kijowskiego Centrum Sztuki Współczesnej Dakh wymieniają się rolami i instrumentami, by stworzyć sztukę pochwały życia przepełnioną miłością, wolnością i piękne, która ostatecznie uratuje świat. Lecz tylko wtedy, gdy uwolnimy się od ludzkich przywar, takich jak chciwość, złość i rządza władzy. Dziewczęta podejmują się tego trudu przy pomocy prowokacyjnego repertuaru opowieści snutych przy akompaniamencie wiolonczeli i kontrabasu, perkusji, pianina oraz akordeonu. Niczym hotelowa orkiestra na kwasie, psotliwie skacząca między wściekłością i parodią, powagą i absurdem. Sam śpiew, sam taniec. Zapraszamy!
Dimitris Mystakidis
(Grecja)
Dimitris Mystakidis to wiruoz gitary folkowej, który profesjonalną przygodę z muzyką rozpoczął już w wieku 16 lat w 1986 roku. Przez długi czas pracował z poważanym pisarzem i producentem – Nikosem Papazoglu oraz piosenkarzem Thhanasisem Papakonstantinou. Brał udział w nagraniach blisko 80 albumów i współpracował z imponującą liczbą greckich artystów. Cały ten czas zajmował się odkrywaniem korzeni i pochodnych muzyki z gatunku rebetiko. W 2006 wypuścił pierwszy solowy album gitarowych aranżacji i od tamtej pory nagrał serię płyt koncentrujących się na różnych okresach historii rebetiko. Jego najnowsze wydawnictwo z 2017 roku – Amerika – jest zbiorem utworów napisanych we wczesnych latach 20. przez greckich imigrantów, którzy przybyli do Ameryki i stworzyli styl gry palcami zwany tsibiti zainspirowany afroamerykańskimi muzykami bluesowymi. Dimitri pracuje również jako wykłądowca na Wydziale Muzyki Tradycyjnej na Epirus School of Arts.