Powieść „Skrzywdzeni i poniżeni” początkowo drukowana była w 1861 roku w miesięczniku „Wriemia”. W tym samym roku po raz pierwszy ją wydano. Tytuł zaliczany jest do powieści sentymentalnych, w których Fiodor Dostojewski obnażał zarówno jasne jak i ciemne strony życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem, ale to właśnie dobru Dostojewski daje przewagę moralną.
„»Skrzywdzeni i poniżeni« to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót. Narrator, Iwan Pietrowicz, to młody pisarz ledwo wiążący koniec z końcem. Nosi on wyraźne cechy samego Dostojewskiego. Nasz narrator jest postacią jednoznacznie pozytywną, altruistyczną i praktycznie pozbawioną wad. Wyidealizowany i poczciwy Wania w żadnym wypadku nie drażni. Po prostu pozwala nam spokojnie myśleć o całej reszcie, co zresztą i on sam robi. Iwan pomaga bowiem Natalii Nikołajewnej, która uciekła z rodzinnego domu, by zamieszkać z ukochanym Aloszą”- czytamy w opisie od wydawcy.
Czytaj też:
ZSRR, tajne służby i atak atomowy w „Ukrytej grze”. „Jeden ruch może zmienić historię”