Na pierwszy rzut oka ta książka to tylko zbiór anegdot o środowisku artystów, którego częścią już od prawie pięćdziesięciu lat jest Jerzy Gruza, reżyser i scenarzysta, twórca między innymi „Wojny domowej” i „Czterdziestolatka”. Jednak zgodnie ze starą prawdą, w myśl której każdy błazen z natury jest melancholikiem, a plotkarz egocentrykiem, Gruza nie odmawia sobie prawa do refleksji nad własnym życiem, z czasem stając się głównym, choć często ukrytym bohaterem przedstawianych anegdot.
Wspomnienia o wielkich postaciach polskiej kultury stają się tu pretekstem do re-fleksji nad pamięcią i problemami starości, a cięty dowcip autora często obdarzony jest melancholijnym tłem. Warto jednak - zapewne zgodnie z intencją samego autora - podejść do „Stolika" jak do książki lekkiej i niepozornej, bez z góry narzuconego ciężaru gatunkowego. W czasach gdy serwisy plotkarskie i kolorowe magazyny każdego dnia podają nam nowe historie z życia celebrytów, niedopowiedziane i niejednoznaczne anegdoty Gruzy przypominają, że prawdziwy plotkarz powinien pamiętać, że równie ważne jak treść plotki jest to, kogo ona dotyczy. W tym wypadku zamiast Mandaryn, Wiśniewskich i Cichopków otrzymujemy anegdoty o stałych bywalcach warszawskiego „Czytelnika” z Gustawem Holoubkiem, Tadeuszem Konwickim i Januszem Głowackim na czele.
Jerzy Gruza, „Stolik. Anegdoty, plotki, donosy"
Jerzy Gruza, „Stolik. Anegdoty, plotki, donosy"