Urszula Kozioł, poetka, prozaiczka, felietonistka, redaktorka wrocławskiej "Odry": Jestem rozczarowana przyznaniem literackiej nagrody Nobla Elfriede Jelinek. "Znam godniejsze osoby, które widziałam w gronie laureatów tej nagrody - Kunderę, Sabato, Llosę. To są pisarze większego kalibru". Utwory austriackiej pisarki to "czytadełka". "Nie jestem wielbicielką jej talentu". Bez znaczenia jest dla mnie fakt, że Jelinek uznawana jest za feministkę. "Mimo że jestem kobietą, to mnie akurat nie obchodzi. Ważna jest umiejętność pisania. Dla mnie Flaubert piszący o pani Bovary jest o wiele wspanialszym feministą od pani Jelinek". Noblowskie jury "ostatnio prześciga się w zaskakiwaniu czytelników". "Mówiono, że tę nagrodę dostanie w tym roku prawdopodobnie kobieta, bo ostatnią nagrodzoną Noblem kobietą była w 1996 roku Szymborska. Ale wśród piszących kobiet też są inne - ciekawsze".
Kazimiera Szczuka, dziennikarka i feministka: To bardzo zaskakujący ale też imponujący wybór. Nie spodziewałam się takiego werdyktu. "To pisarka bardzo ironiczna, sarkastyczna. To mistrzyni czarnego humoru, ostrej krytyki społecznej - krytyki bardzo intelektualnej. To również wielka mistrzyni stylu". Nobel dla Jelinek to "wyraz poparcia głosu literackiego, który nie jest łatwy w odbiorze". "Nie jest przez Austriaków lubiana, bo zmusza ich do myślenia i bardzo głęboko krytykuje ich kulturę". Miałam nadzieję, że tegorocznego Nobla w dziedzinie literatury otrzyma kanadyjska pisarka Margaret Atwood. "Ale wybór Jelinek cieszy mnie w równym stopniu".
Janusz Maciejewski, Instytutu Badań Literackich PAN: Spodziewałem się, że kobieta dostanie tegoroczną literacką nagrodę Nobla. Akademia kieruje się pewną polityką, a ostatnio zostało nagrodzonych kolejno kilku mężczyzn. Kobiety nie muszą już zabiegać o równość wobec prawa, ponieważ uzyskały ją sto lat temu. Teraz koncentrują swoje działania na rzecz równouprawnienia w innych dziedzinach życia. "Na kobiecą potrzebę równouprawnienia zwracają uwagę decydenci. Nie tylko partie polityczne, ale też i Szwedzka Akademia". Jeżeli Akademia ma wybór między równie wartościową literaturą autorstwa kobiety i mężczyzny, wybiera kobietę, żeby nie dyskryminować płci pięknej.
Przemysław Pilarski, Wydawnictwo Sic!, które w 1997 r. wydało "Pianistkę": Elfriede Jelinek dekonstruuje męskość i kobiecość, wdziera się w rodzinę, jest antymieszczańska. Wszystko to w Polsce uważane jest za szalenie kontrowersyjne. "Z tym się też wiązał bardzo nieprzychylny odbiór pisarki u nas w kraju", ale także na świecie.
Prof. Jacek Trznadel, literaturoznawca: Pisarstwo Elfriede Jelinek, mimo iż jest ona uznawana za autorkę skandalizującą, jest osadzona w ogromnie ważnej dla europejskiej kultury tradycji. "Wiem, że Jelinek uznawana jest za skandalizującą. Ona wywraca tradycję europejską, ale jednocześnie - nie może się do niej nie ustosunkować. Jelinek wywraca tradycję, ale jednocześnie ją podkreśla. Odwracamy się od czegoś, co jest głęboko w nas, co wydaje się nam podstawą. Gest protestu wobec czegoś jest zawsze gestem afirmacji, stwierdzeniem, że to coś jest istotne. (...) Kiedy myślę o twórczości Elfriede Jelinek, nasuwają mi się pewne refleksje dotyczące kultury. Wydaje mi się, że wybór austriackiego pisarza i zarazem wybór Wiednia jest pewnym powrotem do jednego z ważnych źródeł kultury europejskiej i w ogóle ludzkiej". Ostatnio jakby niedostrzegana jest przez komisję literatura europejska - francuska czy niemiecka. Nagrody przyznawano ostatnio raczej do pisarzom z innych kontynentów.