W ramach dekomunizacji wojewoda łódzki Zbigniew Rau bez konsultacji z mieszkańcami podjął decyzję o zmianie nazwy ulicy Wandurskiego w Łodzi na Kazimierza Kowalskiego. O takie uhonorowanie prezesa SN w latach 1937-1939 wnioskował Klub im. Romana Dmowskiego. Dziennikarze łódzkiej „Gazety Wyborczej” szybko przypomnieli pewne niechlubne fragmenty życiorysu nowego patrona łódzkiej ulicy, a lider Partii Razem wezwał premiera Morawieckiego do natychmiastowego zdymisjonowania wojewody Raua. Ostro na Twitterze decyzję samorządowca skrytykował też historyk Stanisław Żerko.
W mediach społecznościowych zaczął krążyć wycinek artykułu z przedwojennego wydania gazety „Orędownik. Ilustrowany Dziennik Narodowy i Katolicki”. Czytamy w nim, że Kazimierza Kowalskiego nazywano „wrogiem żydostwa”, a także „symbolem polskiego antysemityzmu”. Przypomniano także, że Kowalski był autorem artykułu o wiele mówiącym tytule „Nasza walka”, nawiązującym do „Mein Kampf” także treścią, obejmującą „zlikwidowanie żydostwa w Polsce”.
Adrian Zandberg z Partii Razem przytoczył słowa wypowiedziane przez Kowalskiego na posiedzeniu Rady Miejskiej w Łodzi, którymi komentował zamordowanie jednego z mieszkańców. „Zabito Żyda, to brawo!” – miał mówić narodowiec. Szef Stronnictwa Narodowego próbował także przeforsować w Łodzi zakaz pracy dla Żydów w urzędach i odebranie im praw politycznych. Choć przez długi czas wychwalał rządy Hitlera i włoski faszyzm, sam zginął z rąk hitlerowców.