Niesłusznie skazani odsiadują wyroki. „Takich historii jak moja czy Tomasza Komendy jest więcej”

Czesław Kowalczyk z Gdańska. 12 lat i trzy miesiące w więzieniu za zabicie 26-letniego trenera jazdy konnej, w tym pięć lat w izolatce jako więzień szczególnie niebezpieczny. Pierwszy wyrok – dożywocie, po apelacji – 25 lat. Na ławie oskarżonych siedział w kuloodpornej szklanej klatce z gangsterami z tzw. Klubu płatnych zabójców. Pisano o nim, że to Czester, cyngiel bandy. Ponoć zastrzelił swoją ofiarę na oczach partnerki i to właśnie ona wskazała Czesława Kowalczyka. W 2012 r. w sprawie Kowalczyka zapadł trzeci wyrok – niewinny. Po 12 latach spędzonych w celi został uniewinniony nie dzięki apelacjom, pracy śledczych, czy sądu. Uratował go konflikt gangsterów, którzy pogrążając się nawzajem wskazali prawdziwego zabójcę. W 2017 r. wywalczył przed sądem prawie 3 mln. zł odszkodowania. W wywiadzie dla portalu Gazeta.pl tłumaczył: „Cały ówczesny wymiar sprawiedliwości to była fabryka wyroków. Kafka w pełnej krasie. Podobnie było przecież w przypadku Tomasza Komendy, którego zamknęli dokładnie w tym samym czasie, co mnie. Trzeba było szybko znaleźć winnego morderstwa i go osądzić. Liczba kilerów w więzieniu musiała się zgadzać. Obowiązywało wszechobecne parcie na wynik. I jestem przekonany, że takich historii jak moja czy Tomasza Komendy jest więcej, dużo więcej”.

Jest. Według danych ministerstwa sprawiedliwości w 2017 r. zadośćuczynienie za niesłuszne skazanie dostało 27 osób, w 2016 r. 70 osób, a w 2015 r. 32 osoby. Jednak liczby zadośćuczynień nie odzwierciedlają prawdziwej liczby pokrzywdzonych, bo nie każdy występuje z wnioskiem o rekompensatę i niesłusznie skazanych jest więcej. Powód dla którego spędzają lata w więzieniu to nie tylko nacisk na prokuratorów, to także lenistwo i zaniedbania na każdym etapie sprawy.

Czytaj też:
Spędził ponad 15 lat w więzieniu, z czego 10 w celi śmierci. Został oczyszczony z zarzutów