23 stycznia przed tysiącami demonstrantów w Caracas lider opozycji Juan Guaido podniósł prawą rękę i ogłosił, że „formalnie przejmuje odpowiedzialność krajowego organu wykonawczego”. Nazwał siebie „tymczasowym prezydentem Wenezueli”. Dodał, że jego działanie jest „jedynym sposobem na uratowanie kraju przed dyktaturą i przywrócenie porządku konstytucyjnego”. – Wiemy, że to będzie miało konsekwencje – powiedział do zgromadzonych 35-letni polityk. Dotychczasowy prezydent Nicolas Maduro nie zrezygnował jednak ze stanowiska.
Nowego prezydenta Wenezueli uznały już Stany Zjednoczone, Kanada, Izrael, Australia, Albania, Gruzja i Kosowo, a także większość państw Ameryki Południowej i Środkowej. 31 stycznia 2019 roku Guaido, jako tymczasowego prezydenta, uznał też Parlament Europejski. Poszczególne państwa Wspólnoty zachowywały jednak milczenie w tej sprawie.
Od poniedziałku 4 lutego, kiedy upłynął termin na rozpisanie wyborów, wyznaczony dla Maduro wspólnie przez kilka państw UE, pierwsze kraje Unii zaczęły oficjalnie potwierdzać rządy Guaido. Do grona krajów akceptujących nowego prezydenta Wenezueli dołączyły: Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Szwecja, Holandia, Dania, Portugalia, Austria i Łotwa.
Unia nie mogła wypracować wspólnego stanowiska w sprawie Wenezueli ze względu na sprzeciw Włoch. 26 stycznia kilka państw sformułowało więc ultimatum: rozpisanie nowych wyborów przez prezydenta Maduro, lub uznanie pretendenta. Europejskie kraje angażują się w sprawę w obawie przed wspomnianą przez Donalda Trumpa zbrojną interwencją USA.
Czytaj też:
Kolejne sankcje USA według Wenezueli. Ostra reakcja Maduro