Nikt nie podsumował prezydentury Georga Busha równie trafnie jak iracki dziennikarz. Pomimo zachowania zimnej krwi przez amerykańskiego prezydenta i próby obrócenia kłopotliwej sytuacji w żart kompromitujące zdjęcia zobaczył cały świat.
Pierwszy mokasyn poszybował idealną trajektorią i gdyby nie refleks amerykańskiego prezydenta znalazłby się dokładnie w celu. Drugi przekoziołkował nieco ponad „poprzeczką". Rzut butem to gest niezwykle wymowny, pokazujący bezsilność całego Iraku i skalę nieszczęść jaka dotknęła ten kraj w ciągu ostatnich lat. Z drugiej strony buty te zaszkodziły Bushowi bardziej niż jakikolwiek zamach terrorystyczny z ostatnich lat. Już kilka dni po incydencie, z prezydenta śmiali się przy kamerach przywódcy całej Ameryki Południowej. Bardzo możliwe, że cała jego prezydentura będzie kojarzona nie z krucjatą demokracji, ale właśnie z latającym lakierkiem.
Najbardziej zastanawia mnie, czy Muntadar al-Zeidi planował swój straceńczy atak, czy może nie wytrzymał nerwowo słuchając przemówienia amerykańskiego prezydenta. Ten ostatni przyjechał przecież jako dobroczyńca Iraku i chciał dobrym akcentem zakończyć swoją „szlachetną" działalność.
Dzisiaj 29-letni Muntadarowi al-Zeidiemu grozi do 15 lat więzienia, ale tylko w przypadku, jeżeli rzut butem zostanie podciągnięty pod próbę zabójstwa głowy zaprzyjaźnionego państwa. Postawienie takiego zarzutu dodatkowo ośmieszyłoby jednak samego Busha. Jak piszą komentatorzy groziło mu co najwyżej podbite oko. Surowy wyrok dla al-Zeidiego oznaczałby także niepotrzebne kreowanie nowego męczennika.Trudno zatem oczekiwać aby dziennikarza spotkała surowa kara. Dzisiaj jest bohaterem całego świata arabskiego i znacznej części mieszkańców świata zachodniego. Bronić chcą go najlepsi adwokaci, a pewien bogaty Egipcjanin zaoferował mu nawet rękę swojej córki.