Według Webera, biografowie Hitlera nie byli zbyt dociekliwi i w dużym stopniu opierali się na tym, co mówił on sam o sobie i na twierdzeniach propagandzistów III Rzeszy. Częściowo tłumaczy ich to, że był on zwykłym żołnierzem i w archiwach nie było o nim dokumentacji. Tymczasem Weber ustalił m.in., że pułkowi towarzysze broni Hitlera szydzili z niego, że chodził głodny, ponieważ nie potrafił otworzyć puszki przy pomocy bagnetu. Określany bywał pogardliwym epitetem "świnia etapowa", co w niemieckim żargonie żołnierskim oznacza dekownika.
Hitler uważany był za odludka, który zamiast tak jak inni żołnierze wykorzystywać czas wolny na pisanie listów do rodziny i upijanie się wolał czytać i malować. Przezywano go "artystą", lub "malarzem". Postrzegano go jako osobę płaszczącą się przed przełożonymi i odnoszono się do niego obojętnie. Żelazny Krzyż I klasy, który Hitler jak sam twierdził miał dostać za odwagę, w rzeczywistości otrzymał za służbę w kwaterze pułku z rekomendacji Żyda Hugo Gutmanna, będącego adiutantem pułku. Odznaczenie to przyznawano często żołnierzom, mającym wyrobione stosunki z oficerami wyższych rang.
W oparciu o analizę niepublikowanego dziennika żydowskiego weterana pułku Weber doszedł do wniosku, iż twierdzenia Hitlera o silnym antysemityzmie wśród niemieckich żołnierzy i żywiołowym nacjonalizmie, które miały go zainspirować, są nieprawdziwe. Wielu historyków sądzi, że szowinizm i antysemityzm Hitlera jest bezpośrednim następstwem jego doświadczeń wyniesionych z walk frontowych. On sam podtrzymywał to wyobrażenie.
O braku antysemityzmu wśród żołnierzy pułku Lista świadczy m.in. to, że Gutmannowi aresztowanemu przez Gestapo w 1937 roku jego dawni towarzysze broni umożliwili przeżycie i wyjazd z Niemiec.
PAP, arb