"Marsz przez pustynię to może być pierwszych kilkaset kilometrów. Amerykanie mogą iść w kierunku Bagdadu terenami piaszczystymi od strony Kuwejtu, ale jeszcze przed Eufratem znajduje się kilka dużych zbiorników wodnych, a między nimi bardzo wąskie przejścia. Irakijczycy mogą wysadzić mosty na kanałach łączących zbiorniki. Poza tym, im bliżej Bagdadu i rzek, tym tereny są bardziej zurbanizowane, jest tam kilka dużych miast, które można ufortyfikować.
"Można założyć, że Irakijczycy nie popełnią błędu z poprzedniej kampanii i zamiast na pustyni, pierwszego zdecydowanego oporu można spodziewać się w rejonie Eufratu, który jest naturalną przeszkodą. Ta kampania w pewnych momentach może bardziej przypominać działania na terenie Holandii w 1944 roku niż Pustynną Burzę. Oddziały atakujące z południa mogą się poruszać - jak w operacji Market Garden - jedynie głównymi drogami. Na bocznych drogach ciężki sprzęt może ugrzęznąć, zwłaszcza, że marzec to miesiąc obfitych, jak na Irak, opadów i spływu wody ze śniegu topniejącego w górach. Dlatego, w amerykańskich siłach gromadzonych do tej kampanii są bardzo liczne oddziały inżynieryjne, zwłaszcza wyposażone w mosty przeprawowe" - zwraca uwagę publicysta.
Wróbel uważa, że aby operacja iracka się powiodła, musi być prowadzona z wielu stron, by przeciwnik nie mógł się skoncentrować na obronie jednego kierunku. Jego zdaniem, także tym razem Irakijczycy mogą podpalić pola naftowe od strony Kuwejtu; a ponieważ teren wokół Bagdadu sprzyja obronie, może nie być blitzkriegu.
Zobacz też: Pustynna burza "Wprost"
O pierwszym poranku nowej wojny czytaj: Wojna rozpoczęta
sg, pap