Przypomnijmy, Azerbejdżan oskarżył siły Armenii (uznaje za takie zarówno wojska Erywania oraz lokalnych bojowników, podczas gdy Armenia dokonuje rozróżnienia –red.) o to, że w ciągu 24 godzin 127 razy otworzyły ogień m.in. z moździerzy oraz ciężkich karabinów maszynowych. Rząd z Erywania w odpowiedzi wskazał, że siły podległe Baku rozpoczęły ofensywę z wykorzystaniem czołgów, artylerii i lotnictwa.
Azerska państwowa agencja informacyjna w depeszy wskazała, że początkiem starć było zestrzelenie śmigłowca Mi-24 służącego w siłach powietrznych Azerbejdżanu oraz uszkodzenie czołgu przez wybuch miny pułapki. Zginęło 12 Azerów. Działania wojsk azerskich były elementem prowadzonej akcji zbrojnej w Karabachu. W tej samej depeszy poinformowano o 100 zabitych Ormianach, jednak prezydent Armenii Serż Sarisjan w oficjalnym oświadczeniu wskazał, że w starciach zginęło 18 żołnierzy, a 35 zostało rannych. Ze względu na czynione przez obie strony rozróżnienia, wszystkie informacje mogą być prawdziwe, ponieważ nie informowano o stratach wśród karabaskich bojowników.
Historia konfliktu
Starcia w nocy z 1 na 2 kwietnia 2016 roku były jednymi z najostrzejszych od 1994 roku, gdy etniczni Ormianie zamieszkujący Górski Karabach zdołali przejąć pełną kontrolę nad tym regionem Azerbejdżanu.
W XIX wieku Górski Karabach zajęło Imperium Rosyjskie, w którego skład region wchodził do 1917 roku. Po rewolucji październikowej Karabach stał się elementem Federacji Zakaukaskiej, a w w 3 lata później został zajęty przez bolszewików i od 1923 roku jako fragment Azerskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej wchodził w skład ZSRS.
Po rozpadzie sowieckiego imperium, mimo referendum o niepodległości z 1991 roku, Górski Karabach zajęły wojska Azerbejdżanu. 12 maja 1994 roku, po 3 latach walk, podpisano zawieszenie broni, a Górski Karabach stał się regionem kontrolowanym przez lokalnych bojowników wspieranych przez wojska Ormian, jednak pozostającym częścią składową Azerbejdżanu.
BBC News, Wprost.pl