Konstruktor
Jeżeli pojmować politykę jako dokonywanie tego, co możliwe, w realnie istniejących warunkach, to Jerzy Buzek jest jednym z najskuteczniejszych polskich polityków. Pozostaje jednak też politykiem, którego przerósł własny optymizm. Uważał, że jeżeli zaproponuje pożyteczne dla kraju rozwiązania, to bez większych problemów, prędzej czy później, zyska dla nich społeczną akceptację. Został premierem, za którym nie stała własna partia. Dziś partie same powierzają mu swe kierownicze funkcje. Jego rząd oparł się na kruchej i skomplikowanej koalicji UW i AWS. W sytuacji konieczności nieustannego lawirowania myśli się raczej w kategoriach rozważnych posunięć lub co najwyżej dokonywania ewolucyjnych zmian, a nie podejmowania fundamentalnych reform.
Jerzemu Buzkowi to myślenie było obce. Wyobraźmy sobie jednak, że nie zainicjowałby reform: terytorialnej, oświatowej, ubezpieczeń społecznych, służby zdrowia, nie zająłby się restrukturyzacją górnictwa. Społeczeństwo rzeczywiście nie miałoby powodów, by narzekać na "chaotyczność przemian". Wyobraźmy też sobie, że nie oglądając się na swych politycznych partnerów, co jakiś czas dokonywałby personalnych przetasowań w swoim gabinecie. Taka zręczna gra przysporzyłaby mu pewnie sympatii, a obywatele ujrzeliby człowieka "twardej ręki". Tylko czy przypadkiem kraj nie pogrążyłby się wówczas w gospodarczym marazmie?
"Jeżeli przeprowadzi się program naprawy państwa szybko, zdecydowanie i skutecznie, obywatele szybko odczują korzyści. Wtedy nie będzie żadnych powodów, by się obawiać o wynik następnych wyborów" - mówił w maju 1998 r.
Opór materii okazał się większy. I co z tego?
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
