Klasyk Zagajewski

 Na początku czerwca w Weimarze odbierze on prestiżową Nagrodę Fundacji im. Konrada Adena-uera. Zagajewski jest przykładem antyliterata, przeciwieństwem PRL-owskich twórców, oglądających się na państwowe zamówienia. Jak większość liczących się amerykańskich pisarzy i poetów, na przykład Joyce Carol Oates, John Barth czy Saul Bellow, utrzymuje się z pracy na uniwersytecie - najpierw wykładał we Francji, obecnie w Houston w Teksasie. Podobnie żył Czesław Miłosz, a nadal tak funkcjonuje Stanisław Barańczak. Może to dzięki temu ich twórczość tak różni się od literackiej przeciętności.
Autor "Świata nie przedstawionego" robi międzynarodową karierę. Jego twórczość zawiera to, co Susan Sontag nazwała otwartym klasycyzmem, czyli wyraźne otwarcie na kulturę europejską (na przykład fascynacja mistrzami holenderskimi czy wielkimi filozofami). Oprócz tekstów o Białoszewskim czy Szymborskiej Zagajewski pisze eseje o Bachtinie, Tołstoju, Benjaminie czy braciach Mann.
W 1982 r. Zagajewski wyjechał do Paryża. Od 1988 r. mieszka w Paryżu i Hou-ston, gdzie w wiosennym semestrze prowadzi na uniwersytecie kurs twórczego pisania. Często jeździ też po świecie z wykładami. Wiersze i eseje publikuje w renomowanych pismach - "Times Literary Suplement", "The New Yorker" czy "Partisan Review". Zagajewski stał się właściwie klasykiem, bo doczekał się kilkudziesięciu publikacji o sobie. Jego utwory przetłumaczono na kilkanaście języków.