Martyna jest podobna do Marilyn Monroe. Również pod względem zaburzeń psychicznych i zerowego poczucia własnej wartości. Spotykała się z psychologami od siódmego roku życia, od czasu, kiedy zmarł jej ojciec. Kłopoty z jedzeniem zaczęły się klasycznie, w gimnazjum. Najpierw anoreksja, później jej bardziej wstydliwa odmiana – anoreksja bulimiczna. Martyna schudła do 40 kg. Skończyła psychologię, zna wszystkie mechanizmy choroby od podstaw, co niczego nie zmienia. Nadal czuje się źle. Dziś nie odchudza się już tak drastycznie jak kiedyś, ale nadal zwraca uwagę, co je i ile. Franz bierze leki, chodzi na terapię, ma zdiagnozowany borderline. Czasami chciałaby wrócić do niejedzenia.
Maja waży 44,7 kg przy 158 cm wzrostu i czuje się z tym paskudnie. Chorować zaczęła w gimnazjum, ponad dziesięć lat temu. Na początku tylko ograniczała jedzenie, później przyszła bulimia. Dziś ma 25 lat i nie wymiotuje, ale nadal nie akceptuje swojej wagi. Jej przyjaciele wiedzą, że cierpiała na zaburzenia odżywiania. Mama wiedziała, jednak nigdy nie podjęła próby pomocy czy rozmowy. Podczas studiów Maja wylądowała w szpitalu psychiatrycznym z powodu prób samobójczych. W żadnej diagnozie nie ma mowy o zaburzeniach odżywiania. Raz otworzyła się przed terapeutką, powiedziała o jedzeniu i molestowaniu – znów brak reakcji. Więc trzymała się wersji, że „nie chce jej się żyć”, i na to dostawała antydepresanty i leki antypsychotyczne. Na żadną terapię już nie chodzi. Agata ma 153 cm wzrostu, waży 50 kg. W najchudszych latach 39 kg. Nie było na nią rozmiaru w sklepie. Może coś z działu dziecięcego by pasowało. Martyna, Franz, Agata, Maja – bulimiczki. Poznały się dzięki forum.
Reklamówki na drzewie
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.