Wydarzenia - Polska
W dziesiątą rocznicę wyborów parlamentarnych w Polsce (4 czerwca 1989 r.) w Muzeum Niepodległości w Warszawie przygotowano wystawę "Wybory nasze wybory", która dokumentuje wydarzenia polityczne minionego dziesięciolecia. Ekspozycje rozpoczynają zdjęcia z obrad "okrągłego stołu" zakończonych podpisaniem porozumień o zasadach wyborów do Sejmu i Senatu oraz ustanowienia urzędu prezydenta. Fotografie ilustrują kampanie wyborcze z 4 czerwca 1989 r. i 27 października 1991 r., 19 października 1993 r. i 27 października 1997 r. Oprócz zdjęć, folderów, broszur i plakatów reklamowych na wystawie zaprezentowano również obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej prezentujące listy kandydatów oraz wyniki wyborów. Wystawa kokietuje szczerym uśmiechem Pawła Piskorskiego i sugestywnym spojrzeniem Leszka Millera. Można obejrzeć również wiele gadżetów oraz plakatów niegdyś zachęcających do głosowania na poszczególnych kandydatów, a dziś zupełnie zapomnianych. "Wybory nasze wybory" to cenna lekcja historii politycznej III RP, z której korzystać będzie można do końca listopada.
(ES)
Płyta
Od prawie dziesięciu lat Amerykanin Moby intryguje muzyczny świat dziwnymi pomysłami. Z płyty na płytę zmienia się jak kameleon od techno po punk. Album "Play" to ukoronowanie jego muzycznych poszukiwań. Moby znakomicie wplata bluesa w hiphopowe beaty, uszlachetnia kiczowato-patetyczne tematy w stylu Yanni zróżnicowanymi wokalami i bez przerwy zaskakuje melodyjnością każdego utworu. Artysta może być dumny ze wszystkich wykonanych przez siebie utworów na nowej płycie, bo dawno nikt nie nagrał tak zróżnicowanego i komercyjnego krążka. Wydaje się, że Moby odziedziczył talent po swoim przodku Hermanie Melville?u, autorze słynnej powieści "Moby Dick", bo eseje znajdujące się na okładce albumu dorównują przemyśleniom Walta Withmana.
Roman Rogowiecki
Wydarzenia - Polska
Muzeum Historyczne w Warszawie przygotowało wystawę "Plakat żydowski w II RP". Wszystkie eksponaty zostały zebrane przez instytut YIVO, zajmujący się badaniem oraz dokumentowaniem historii i kultury Żydów Europy Wschodniej oraz ich potomków na całym świecie. Jednym z najważniejszych nośników wiedzy o życiu polityczno-społecznym Żydów są plakaty rozklejane niegdyś na ulicach polskich miast i miasteczek. Wykorzystanie plakatu jako narzędzia propagandy i informacji w środowiskach żydowskich było intensywniejsze w latach powstawania niepodległej Polski. Wtedy to doszło do ożywienia w życiu kulturalnym Żydów polskich. Plakaty informujące o spektaklach teatralnych czy odczytach oświatowych wisiały na ścianach budynków, drewnianych płotach i słupach ogłoszeniowych. Oprócz funkcji komunikacyjnej miały również duże walory artystyczne. Wiele z nich jest przykładem mistrzowskiej międzywojennej szkoły plakatu, jak afisz z 1934 r. zachęcający do obejrzenia przedstawienia "Skarb Napoleona" w warszawskim Teatrze Młodych. W Polsce międzywojennej upolitycznienie społeczności żydowskiej osiągnęło stopień nieporównywalny z okresem wcześniejszym, dlatego wiele afiszy z tego okresu dokumentuje starania partii o pozyskanie głosów żydowskich wyborców. Wezwania patriotyczne Ogólno-Żydowskiego Narodu Bloku Wyborczego z 1928 r. kontrastują z nienawistnymi rasistowskimi hasłami z 1938 r., jak: "Jak chcesz wypędzić Żydów - głosuj na obóz Narodowy". Wiele plakatów żydowskich ma charakter obronny, wzywa do walki z bolszewikami, antysemityzmem politycznym i gospodarczym. Afisze służyły także do walki o lepsze życie. Za pomocą ulicznych plakatów próbowano zniwelować problemy nędzy, niedożywienia oraz chorób spowodowanych złymi warunkami sanitarnymi. Uwagę zwraca szczególnie seria z lat 20. wydana w Berlinie, a przeznaczona do rozpowszechnienia w Europie Wschodniej. Przesłanie głosi: "My tworzymy zdrowe pokolenie; powietrze - słońce - woda; na zdrowe i długie życie - mleko matki". Okres międzywojenny zaowocował także dyskusjami na temat równouprawnienia, życia seksualnego i psychologii, popartymi modnymi wówczas teoriami Freuda. Archiwa YIVO zapełnione są również plakatami programów rozrywkowych i filmowych. Kolekcja przetrwała wojnę, dzięki czemu współczesny odbiorca może się zapoznać z najbardziej spektakularnymi dokonaniami sceny żydowskiej. Wystawę "Plakat żydowski w II RP" można oglądać do końca sierpnia.
(ES)
KSIAŻKI
Ingmar Bergman zrealizował 48 filmów (przeważnie według własnych scenariuszy), wystawił ok. 140 spektakli teatralnych, dziesięć telewizyjnych, trzy opery, wyreżyserował 27 słuchowisk radiowych, napisał dwanaście scenariuszy dla innych reżyserów i dziewiętnaście dramatów oraz dwie książki o swoim życiu i twórczości. Bergman mówił: "Korzenie twórczości filmowej tkwią głęboko w świecie dzieciństwa". "Bolesne napięcie pomiędzy światem realnym a światem wyobraźni, prawdą a fikcją, milczeniem a mową, twarzą a maską, życiem a sztuką prześladowało artystę od wczesnego dzieciństwa" - pisze Tadeusz Szczepański w biograficznej książce "Zwierciadło Bergmana" (Słowo/Obraz Terytoria). Bergman nigdy nie ukrywał autobiograficznej osnowy swoich filmów, na ekranie ukazywał jednak własne życie w rozmaitych maskach, kostiumach i jedynie zmienną powtarzalność tych samych charakterów, ich związków i wynikających z nich wzorów znaczeniowych.
(MCz)
W dziesiątą rocznicę wyborów parlamentarnych w Polsce (4 czerwca 1989 r.) w Muzeum Niepodległości w Warszawie przygotowano wystawę "Wybory nasze wybory", która dokumentuje wydarzenia polityczne minionego dziesięciolecia. Ekspozycje rozpoczynają zdjęcia z obrad "okrągłego stołu" zakończonych podpisaniem porozumień o zasadach wyborów do Sejmu i Senatu oraz ustanowienia urzędu prezydenta. Fotografie ilustrują kampanie wyborcze z 4 czerwca 1989 r. i 27 października 1991 r., 19 października 1993 r. i 27 października 1997 r. Oprócz zdjęć, folderów, broszur i plakatów reklamowych na wystawie zaprezentowano również obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej prezentujące listy kandydatów oraz wyniki wyborów. Wystawa kokietuje szczerym uśmiechem Pawła Piskorskiego i sugestywnym spojrzeniem Leszka Millera. Można obejrzeć również wiele gadżetów oraz plakatów niegdyś zachęcających do głosowania na poszczególnych kandydatów, a dziś zupełnie zapomnianych. "Wybory nasze wybory" to cenna lekcja historii politycznej III RP, z której korzystać będzie można do końca listopada.
(ES)
Płyta
Od prawie dziesięciu lat Amerykanin Moby intryguje muzyczny świat dziwnymi pomysłami. Z płyty na płytę zmienia się jak kameleon od techno po punk. Album "Play" to ukoronowanie jego muzycznych poszukiwań. Moby znakomicie wplata bluesa w hiphopowe beaty, uszlachetnia kiczowato-patetyczne tematy w stylu Yanni zróżnicowanymi wokalami i bez przerwy zaskakuje melodyjnością każdego utworu. Artysta może być dumny ze wszystkich wykonanych przez siebie utworów na nowej płycie, bo dawno nikt nie nagrał tak zróżnicowanego i komercyjnego krążka. Wydaje się, że Moby odziedziczył talent po swoim przodku Hermanie Melville?u, autorze słynnej powieści "Moby Dick", bo eseje znajdujące się na okładce albumu dorównują przemyśleniom Walta Withmana.
Roman Rogowiecki
Wydarzenia - Polska
Muzeum Historyczne w Warszawie przygotowało wystawę "Plakat żydowski w II RP". Wszystkie eksponaty zostały zebrane przez instytut YIVO, zajmujący się badaniem oraz dokumentowaniem historii i kultury Żydów Europy Wschodniej oraz ich potomków na całym świecie. Jednym z najważniejszych nośników wiedzy o życiu polityczno-społecznym Żydów są plakaty rozklejane niegdyś na ulicach polskich miast i miasteczek. Wykorzystanie plakatu jako narzędzia propagandy i informacji w środowiskach żydowskich było intensywniejsze w latach powstawania niepodległej Polski. Wtedy to doszło do ożywienia w życiu kulturalnym Żydów polskich. Plakaty informujące o spektaklach teatralnych czy odczytach oświatowych wisiały na ścianach budynków, drewnianych płotach i słupach ogłoszeniowych. Oprócz funkcji komunikacyjnej miały również duże walory artystyczne. Wiele z nich jest przykładem mistrzowskiej międzywojennej szkoły plakatu, jak afisz z 1934 r. zachęcający do obejrzenia przedstawienia "Skarb Napoleona" w warszawskim Teatrze Młodych. W Polsce międzywojennej upolitycznienie społeczności żydowskiej osiągnęło stopień nieporównywalny z okresem wcześniejszym, dlatego wiele afiszy z tego okresu dokumentuje starania partii o pozyskanie głosów żydowskich wyborców. Wezwania patriotyczne Ogólno-Żydowskiego Narodu Bloku Wyborczego z 1928 r. kontrastują z nienawistnymi rasistowskimi hasłami z 1938 r., jak: "Jak chcesz wypędzić Żydów - głosuj na obóz Narodowy". Wiele plakatów żydowskich ma charakter obronny, wzywa do walki z bolszewikami, antysemityzmem politycznym i gospodarczym. Afisze służyły także do walki o lepsze życie. Za pomocą ulicznych plakatów próbowano zniwelować problemy nędzy, niedożywienia oraz chorób spowodowanych złymi warunkami sanitarnymi. Uwagę zwraca szczególnie seria z lat 20. wydana w Berlinie, a przeznaczona do rozpowszechnienia w Europie Wschodniej. Przesłanie głosi: "My tworzymy zdrowe pokolenie; powietrze - słońce - woda; na zdrowe i długie życie - mleko matki". Okres międzywojenny zaowocował także dyskusjami na temat równouprawnienia, życia seksualnego i psychologii, popartymi modnymi wówczas teoriami Freuda. Archiwa YIVO zapełnione są również plakatami programów rozrywkowych i filmowych. Kolekcja przetrwała wojnę, dzięki czemu współczesny odbiorca może się zapoznać z najbardziej spektakularnymi dokonaniami sceny żydowskiej. Wystawę "Plakat żydowski w II RP" można oglądać do końca sierpnia.
(ES)
KSIAŻKI
Ingmar Bergman zrealizował 48 filmów (przeważnie według własnych scenariuszy), wystawił ok. 140 spektakli teatralnych, dziesięć telewizyjnych, trzy opery, wyreżyserował 27 słuchowisk radiowych, napisał dwanaście scenariuszy dla innych reżyserów i dziewiętnaście dramatów oraz dwie książki o swoim życiu i twórczości. Bergman mówił: "Korzenie twórczości filmowej tkwią głęboko w świecie dzieciństwa". "Bolesne napięcie pomiędzy światem realnym a światem wyobraźni, prawdą a fikcją, milczeniem a mową, twarzą a maską, życiem a sztuką prześladowało artystę od wczesnego dzieciństwa" - pisze Tadeusz Szczepański w biograficznej książce "Zwierciadło Bergmana" (Słowo/Obraz Terytoria). Bergman nigdy nie ukrywał autobiograficznej osnowy swoich filmów, na ekranie ukazywał jednak własne życie w rozmaitych maskach, kostiumach i jedynie zmienną powtarzalność tych samych charakterów, ich związków i wynikających z nich wzorów znaczeniowych.
(MCz)
Więcej możesz przeczytać w 29/1999 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.