Czy potrzebny jest monopol Polski Cukier?
Janusz Lewandowski
były minister przekształceń
własnościowych
Koncern Polski Cukier SA to brzmi ładnie, rzekłbym przedwojennie. Pod koniec XX wieku i na progu przystąpienia do Unii Europejskiej byłoby to jednak zawracanie Wisły kijem. Widzę w tym niezawodny patent na opóźnienie restrukturyzacji i prywatyzacji branży znajdującej się w złej kondycji i pilnie wymagającej zasilenia kapitałowego. Rozumieją to na szczęście plantatorzy, skupieni w Krajowym Związku Plantatorów Roślin Okopowych. Nie bardzo zatem wiadomo, w czyim imieniu rolnicza "Solidarność" i za nią część AWS forsuje koncepcję narodowego monopolu, który mógłby poprawić kondycję cukrownictwa jedynie poprzez otoczenie murem celnym naszego rynku i skokowy wzrost cen. Przyszłość branży to ani monopol, ani 76 pojedynczych cukrowni, lecz szybka prywatyzacja regionalnych spółek, z gwarancjami dla zaplecza surowcowego.
Roman Jagieliński
były wicepremier i minister rolnictwa
Według mojej wiedzy, nie jest obecnie możliwe powołanie koncernu, który byłby monopolistą na polskim rynku cukru. Byłoby to zresztą korzystne bardziej dla administracji niż dla plantatorów i konsumentów. Na rynku działa dzisiaj wiele przedsiębiorstw już sprywatyzowanych. Koncern mogłoby utworzyć jedynie ok. 20 cukrowni, które mają mniej więcej 30-procentowy udział w rynku. Tego rodzaju posunięcie być może okazałoby się pożyteczne, bo koncern taki skutecznie wpływałby na kształtowanie się cen hurtowych i detalicznych, a przez to - na zaopatrzenie ludności. Jego powołanie mogłoby przyspieszyć prywatyzację skupionych w nim cukrowni; inwestorami byliby przede wszystkim plantatorzy cukru. Koncern taki musiałby jednak być tylko jednym z uczestników gry rynkowej - nie może być mowy o monopolu, który nie jest ani konieczny, ani pożyteczny.
były minister przekształceń
własnościowych
Koncern Polski Cukier SA to brzmi ładnie, rzekłbym przedwojennie. Pod koniec XX wieku i na progu przystąpienia do Unii Europejskiej byłoby to jednak zawracanie Wisły kijem. Widzę w tym niezawodny patent na opóźnienie restrukturyzacji i prywatyzacji branży znajdującej się w złej kondycji i pilnie wymagającej zasilenia kapitałowego. Rozumieją to na szczęście plantatorzy, skupieni w Krajowym Związku Plantatorów Roślin Okopowych. Nie bardzo zatem wiadomo, w czyim imieniu rolnicza "Solidarność" i za nią część AWS forsuje koncepcję narodowego monopolu, który mógłby poprawić kondycję cukrownictwa jedynie poprzez otoczenie murem celnym naszego rynku i skokowy wzrost cen. Przyszłość branży to ani monopol, ani 76 pojedynczych cukrowni, lecz szybka prywatyzacja regionalnych spółek, z gwarancjami dla zaplecza surowcowego.
Roman Jagieliński
były wicepremier i minister rolnictwa
Według mojej wiedzy, nie jest obecnie możliwe powołanie koncernu, który byłby monopolistą na polskim rynku cukru. Byłoby to zresztą korzystne bardziej dla administracji niż dla plantatorów i konsumentów. Na rynku działa dzisiaj wiele przedsiębiorstw już sprywatyzowanych. Koncern mogłoby utworzyć jedynie ok. 20 cukrowni, które mają mniej więcej 30-procentowy udział w rynku. Tego rodzaju posunięcie być może okazałoby się pożyteczne, bo koncern taki skutecznie wpływałby na kształtowanie się cen hurtowych i detalicznych, a przez to - na zaopatrzenie ludności. Jego powołanie mogłoby przyspieszyć prywatyzację skupionych w nim cukrowni; inwestorami byliby przede wszystkim plantatorzy cukru. Koncern taki musiałby jednak być tylko jednym z uczestników gry rynkowej - nie może być mowy o monopolu, który nie jest ani konieczny, ani pożyteczny.
Więcej możesz przeczytać w 43/1999 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.