Stróż porządku

 
We Francji jeden z komunistycznych ministrów, Jean-Claude Gayssot, kieruje resortem transportu. Do jego obowiązków należy m.in. dbałość o bezpieczeństwo na drogach i zabieganie wszelkimi sposobami o to, by obywatele przestrzegali przepisów oraz powodowali jak najmniej wypadków. Kiedy zbliżają się masowe wyjazdy na wakacje albo weekendy znane ze szczególnie dużej liczby ofiar na drogach, minister Gayssot pojawia się w telewizji i wzywa kierowców do okazania prawdziwie obywatelskiej postawy i przestrzegania zasad kodeksu drogowego. Z dużą regularnością ogłasza także wielkie akcje represyjne, na przykład wysyłanie na drogi kraju dwudziestu tysięcy żandarmów i policjantów, którzy przez cały weekend mają surowo karać kierowców za najmniejsze wykroczenia. Wszystko to w trosce o życie i zdrowie ludzkie, wartość najbliższą każdemu komuniście i każdemu ministrowi. Jean-Claude Gayssot jest ministrem ambitnym i stara się uzyskiwać w swojej pracy jak najlepsze wyniki. Ostatnio osiągnął na przykład znakomity rezultat w klasyfikacji dokonanej przez wyspecjalizowany w problematyce samochodowej tygodnik "Auto Plus". Reporterzy tego pisma przez pewien czas jeździli dyskretnie za pojazdami służbowymi prezydenta i większości członków rządu, sprawdzając, czy ich kierowcy przestrzegają przepisów drogowych. Samochód ministra Gayssota zajął drugie miejsce pod względem liczby i wagi popełnionych wykroczeń. W ciągu pięciu dni dorobiłby się 17 punktów karnych (we Francji można ich otrzymać najwyżej 12, potem traci się prawo jazdy) oraz mandatów w wysokości ponad 8,7 tys. zł. Takie same wyniki uzyskał inny czołowy stróż porządku na drogach, minister spraw wewnętrznych Daniel Vai-llant, przyłapany m.in. na przekroczeniu o 30 km/h dozwolonej szybkości na Polach Elizejskich, oraz minister gospodarki i finansów Laurent Fabius, który w ciągu jednego tylko dnia zdążył złamać zakaz skrętu w lewo i przejechać skrzyżowanie na czerwonym świetle. Wszystkich pobiła wszak świeżo upieczona szefowa resortu sprawiedliwości Marylise Lebranchu - skądinąd jedyna w tym gronie osoba, której wyłącznym zadaniem jest nadzorowanie przestrzegania prawa. Przy okazji zaledwie dwóch wyjazdów kierowca pani Lebranchu powinien w normalnych warunkach zarobić 19 punktów i zapłacić równowartość 12,5 tys. zł w formie mandatów. Wykroczenia najczęściej popełniane przez ministerialne pojazdy to przejeżdżanie na czerwonym świetle, wymuszanie pierwszeństwa, przekraczanie dozwolonej prędkości i niebezpieczne wyprzedzanie. Są jednak i tacy, którzy zdołaliby zachować prawo jazdy. Kierowcy premiera udałoby się to z trudem, bo zasłużył na utratę 11 punktów, za to wóz ministra obrony zarobił tylko 3 punkty karne (co wojsko, to wojsko!), a prezydenta Chiraca - zaledwie 2 punkty. Dokąd jednak miałby się on spieszyć, skoro w dobie kohabitacji z lewicowym rządem jego możliwości działania są i tak ograniczone?
Srebrny medalista Jean-Claude Gay-ssot zabrał się żwawo do wyjaśniania publiczności źródeł swojego sukcesu. Minister jest jak ambulans - zapewnił dziennikarzy, chociaż historia Francji jakoś milczy o wypadkach, gdy ktoś umarł wskutek niedojechania ministra punktualnie na naradę lub przyjęcie. Brak również wiadomości o tym, że spóźnienie się któregoś z członków Rady Ministrów na jej obrady wywołało kiedykolwiek w jej gronie przedwczesny poród. Szef resortu transportu podkreślił - podobnie jak mistrzyni, pani Lebranchu - że jest człowiekiem niezwykle zajętym, ma napięty harmonogram zajęć i ważne zadania do wykonania, więc przekraczanie przezeń przepisów drogowych jest usprawiedliwione. Taaak, takie tłumaczenia policjanci lubią szczególnie. Panie władzo, spieszyłem się, bo mam spotkanie z klientem, od którego zależy wielki kontrakt dla firmy! Aha - odpowie pan władza - to trzeba było wyjechać wcześniej i lepiej zaplanować czas. I wręczy mandat wraz z powiadomieniem o liczbie karnych punktów. Aby wesprzeć tezę o pokrewieństwie ministra z ambulansem, Jean-Claude Gayssot pokazał prasie migające niebieskie światełko, które w razie potrzeby może umieścić na dachu samochodu. Zaznaczył jednak, że robi to bardzo rzadko. Oczywiście, przecież mogłoby to nasunąć podejrzenia, że korzysta z przywilejów. A tak przeskakuje przez ciągłą linię, przelatuje na czerwonym świetle, zajeżdża drogę mimo znaku podporządkowania jak całkiem zwykły kierowca i ludzie klną na tego chama, co to sobie wyobraża, że jest nie wiadomo kim, natomiast opinia o ministrach i komunistach pozostaje nieskalana.

Piotr Moszyński