Jedwabne sumienia

Polacy błądzą tak samo jak inne narody. Nie są ani lepsi, ani gorsi. Zatarcie haniebnej plamy mordu w Jedwabnem, o którym nic zresztą nie wiedziałam wcześniej, wymaga choćby symbolicznego aktu przyznania się do winy i zadośćuczynienia. Byłaby nim odpowiedź na błagalny apel Jakuba Bakera, rabina z Jedwabnego, o godne pochowanie kości pomordowanych, złożenie ich na cmentarzu żydowskim i upamiętnienie miejsca, w którym znajdowała się synagoga. Rabin powołuje się na prośbę o przebaczenie skierowaną do Żydów przez Jana Pawła II. Uroczyste uczczenie ofiar pogromu (pod hasłem "Nie zabijaj") z udziałem prymasa, biskupów, przedstawicieli najwyższych władz państwowych, społeczeństwa i organizacji żydowskich mogłoby stać się symbolicznym aktem zadośćuczynienia, które jest tak bardzo potrzebne.
Kobieta

Hitleryzm stał się dla ludzi z Jedwabnego bodźcem do działania. Oto pojawiło się coś (ktoś), co sprawiło, że poczuli moralne przyzwolenie na mord.
Joanna

Potępiam każde zabójstwo. Polskie chłopstwo nie jest święte (można przypomnieć choćby ich straszne reakcje na powstańców styczniowych), ale nie rasistowskie. Chłopi nie realizowali planów Hitlera i Himmlera. Te zabójstwa były raczej osobistymi porachunkami i reakcją na kolaborację i zdradę Żydów. To coś takiego jak lincz w USA na Murzynach.
Marwin

Osądzacie byłych mieszkańców Jedwabnego za mord na Żydach, a co wy wiecie o tamtych czasach? Czy tylko to, co napisał Gross? Na Sybir przez Żydów wyjeżdżały polskie dzieci. To Żydzi jedwabieńscy pierwsi dopuścili się okrucieństw w stosunku do sąsiadów. Nie ma skutków bez przyczyny.
Kuna