Dotychczas dzień św. Marii Magdaleny obchodzony był jako wspomnienie obowiązkowe. Papież Franciszek postanowił jednak podkreslić rolę kobiety, która jako pierwsza przekazała światu wiadomość o zmartwychwstaniu Jezusa. Ten symboliczny gest ma stanowić także wyraz uznania do wszystkich kobiet w Kościele.
Dekret w sprawie ustanowienia tego święta wydany został przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z datą 3 czerwca. „Kościół zarówno zachodni, jak i wschodni zawsze z najwyższym uznaniem odnosił się do św. Marii Magdaleny, która była pierwszym świadkiem i ewangelistą niedzieli zmartwychwstania oraz na różne sposoby ją czcił” - zaznaczono już na początku dokumentu. Sekretarz Kongregacji abp Arthur Roche w L’Osservatore Romano” wkrótce po ogłoszeniu decyzji papieża tłumaczył, że poprzez ustanowienie święta św. Marii Magdaleny papież Franciszek chciał zachęcić do pogłębionej refleksji na temat godności kobiety "w obecnym kontekście kulturalnym".
"Ojciec Święty Franciszek powziął obecną decyzję w kontekście Jubileuszu Miłosierdzia, aby podkreślić znaczenie tej kobiety, którą cechowała wielka miłość do Chrystusa, i która sama była przez niego bardzo umiłowana, o czym mówili często Raban Maur" - wyjaśnił abp Roche.
Tajemnicza Maria Magdalena
Maria Magdalena żyła w I w. n.e., pochodziła z wioski Magdala (Magdallah lub Migdal) - z tą nazwą ma związek drugie imię świętej. "Pewne jest, że należała ona do grupy uczniów Jezusa, i że towarzyszyła Mu aż po krzyż, oraz, że w ogrodzie gdzie znajdował się grób Jezusa, była pierwszym »testis divinae misericordiae«" - tłumaczy sekretarz Kongregacji. W Piśmie Świętym nie ma zbyt wiele wzmianek o Marii Magdalenie. Jako pierwszy z imienia wymienił ją w Ewangelii św.Łukasz, jako jedną z kobiet uwolnionych przez Jezusa „od złych duchów i od słabości”, przy czym „Marię, zwaną Magdaleną, opuściło siedem złych duchów” (por. Łk 8, 2). Po tym wydarzeniu wraz z innymi kobietami oraz apostołami podążała ona za Jezusem, gdy „wędrował [On] przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym”.
Kolejne wzmianki o Marii Magdalenie pojawiają się w Ewangeliach św. Marka i św. Jana, w opisach zmartwychwstania Jezusa. W w 20. rozdziale Ewangelii św. Jana przeczytać można, iż „pierwszego dnia po szabacie, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono»” (J 20, 1-2).
Łatka "jawnogrzesznicy"
Św. Grzegorz I Wielki utożsamiał Marię Magdalenę z jawnogrzesznicą, wspomnienie której pojawia się w Ewangelii św. Łukasza (Łk 7, 36-50), jak też z Marią, siostrą Łazarza, o której pisze św. Jan, że, podobnie jak jawnogrzesznica u św. Łukasza, obmyła stopy Pana Jezusa wonnymi olejkami (J 11, 2).
"Ta interpretacja trwała przez wieki i miała wpływ na zachodnich pisarzy chrześcijańskich, na sztukę religijną, oraz na teksty liturgiczne odnoszące się do Świętej. Bollandyści ukazali bardzo szeroko problem identyfikacji tych trzech kobiet, przygotowując grunt pod reformę liturgiczną Kalendarza Rzymskiego. Wraz ze wprowadzeniem reformy liturgicznej teksty Mszału Rzymskiego, Liturgii Godzin i Martyrologium Rzymskiego odnoszą się już tylko do Marii Magdaleny" - wyjaśnił abp Arthur Roche, Sekretarz Kongregacji Kultu Bożego
i Dyscypliny Sakramentów.