Dziwność lub raczej niewzruszona siła jest immanentną cechą przyrody. Pozostawiona sobie zaczyna oddychać tuż za naszymi plecami – tak, „z cicha pęk” – parafrazując tytuł wystawy malarstwa Agnieszki Strojnej, która w warszawskiej Galerii Promocyjnej potrwa jeszcze do 7 stycznia 2018 r. Niema symfonia barwnych oddechów przyrody rozbrzmiewa nasycając środowisko uprzednio przygotowane, a potem opuszczone przez człowieka. Dostrzec bowiem można uporczywą siłę przyrody do odradzania się, do powrotów w swoje pierwotne miejsca, jak w miastach-widmach na wielu kontynentach. Miejsca opuszczone przez człowieka, zainfekowane aberracyjną ekonomią, są dla przyrody na powrót miejscem rozkwitu.
Galeria:
Obrazy Agnieszki Strojnej
– Jest w pracach Agnieszki Strojnej kilka poziomów widzenia tak kompozycji, jak i samego tematu – mówi Dariusz Szulc, właściciel agencji Artventure. – Po pierwsze odnaleźć można symboliczny motyw podróży poprzez lub w głąb przedstawionego świata. Tę podróż determinuje bogactwo przyrody, która kojarzy się z chwilami rozmaitych peregrynacji. Po drugie jest tu kontekst metafizyczny, który tworzy pomost z pierwszym znaczeniem, stając się kulminacją przeżyć artystycznych podróży. Po trzecie jest w pracach artystki osobiste określenie kolorystycznego kalejdoskopu przedstawianych scen. Obrazy wyróżniają się harmonią barw i form niekiedy połączonych chłodnym ujęciem tematu, by na innych płótnach podkreślić błyszczące i migotliwe warstwy kolorów. Potężne masy koloru zlewają się z intymną, kameralną scenerią – tłumaczy.
W cyklu prac z 2017 roku wszystko zaczyna się u Agnieszki Strojnej z dystansem, który można by odczytać jako beztroskę i radość, ale ta zabawa niekiedy, krok za krokiem, zmierza ku bycia bardziej serio.
Agnieszka jest laureatką Coming Out 2016 – Najlepsze dyplomy ASP. Pracę dyplomową wykonała pod kierunkiem prof. Andrzeja Rysińskiego, który w omówieniu do tegorocznej wystawy indywidualnej artystki tak pisze: „Artystka swobodnie posługuje się bogatymi i różnorodnymi środkami ekspresji, które stały się charakterystyczne i rozpoznawalne dla jej malarstwa. Nie obawia się konfrontacji z tradycją i podjęcia poszukiwań w obszarze eksploatowanym przez wielu twórców. (…) Artystka bardzo trafnie i umiejętnie przedstawia dwuznaczną relację między człowiekiem a naturą. W tym celu posługuje się symboliką, która tworzy aurę niedopowiedzenia, zawieszenia, niepewności i oczekiwania. Nie sugeruje gotowych odpowiedzi mających wyjaśnić różnorodność związków i zależności między poszczególnymi elementami obrazu. Walor i siła jej malarstwa polega również na świadomym doborze adekwatnych środków nadających warstwie malarskiej swobodną a przy tym zdyscyplinowaną formę. (…) Twórczość autorki jest cały czas otwarta i gotowa na przyjmowanie różnych impulsów mogących wzbogacić lub nawet zmienić jej malarstwo”.
Realizm magiczny
– Ta otwartość i intuicja osobista oraz artystyczna Agnieszki Strojnej sprawiają, że jej prace mają niezwykłą siłę witalną. W swojej twórczości bliska jest estetyce realizmu magicznego. Rezygnuje z osadzania tematu obrazów w rzeczywistości, jak również z dosłownego naśladowania natury – mówi Dariusz Szulc z Artventure. Miejsca i czas, w których dzieją się sceny malarskiej opowieści Agnieszki, są jak z marzeń sennych. Są wszędzie i nigdzie. Artystka odwołuje się więc do wyobraźni odbiorcy, operuje tym, co dziwne, niezwykłe i zaskakujące. Jest to fuzja pomiędzy fizycznością świata i jaźnią człowieka. Estetyka realizmu magicznego umożliwia bardziej wnikliwy i z dużą dozą empatii opis ludzkiej rzeczywistości. Odbiorca stając przed takim obrazem jest często outsiderem, może on jednak zmniejszyć tę przepaść poprzez chwilowe stłumienie swojej percepcji rzeczywistości i dostosować się do tej, która jest przedstawiona na obrazie przez artystkę. Wówczas odbędziesz podróż w nieznane, w głąb koloru i fantastycznego świata. Ten zaś w pracach Agnieszki Strojnej jest intuicyjnie logiczny, ale nigdy nie jest wytłumaczalny. Sam człowiek jest zagadką.
DS.