– Munqata’a jest najdalej wysuniętą na wschód osadą związaną z późną fazą neolitu, jaką do tej pory odkryto. Nasze badania można uznać za pionierskie, ponieważ nikt wcześniej nie prowadził prac wykopaliskowych w tym niedostępnym górskim terenie – wyjaśnił kierownik ekspedycji Piotr Kołodziejczyk, cytowany w materiałach prasowych przesłanych PAP. Jego zdaniem na tym terenie można się spodziewać innych, doniosłych znalezisk. – Zamierzamy sondować kolejne w najbliższych latach – zapowiedział.
Znaleziska wokół murów
Odkryta osada z czasów neolitu miała kamienne mury i centralny budynek – prawdopodobnie świątynię lub dom wodza. Wokół murów archeolodzy znaleźli wiele zabytków gospodarczych, takich jak rozcieracze, kamienie żarnowe, groty strzał, a także ogromną ilość ceramiki – naczynia prawdopodobnie do przechowywania zapasów żywności.
Dostanie się do górskiej doliny, w której dokonano odkrycia, było dla archeologów nie tylko wyzwaniem naukowym, ale i logistycznym. Zejście do niej jest możliwe jedynie stromą ścieżką po kilkusetmetrowej grani. Trzeba było nią znieść sprzęt i zapasy żywności i wody. Archeolodzy na podstawie badań geologicznych i przyrodniczych przypuszczają, że w dolinie funkcjonowało dobrze rozwinięte pasterstwo, a na wypłaszczeniach pomiędzy skałami uprawiano pierwsze rośliny.
„Był to niezwykle interesujący czas na Bliskim Wschodzie, ponieważ na tych terenach rodziła się cywilizacja, rozwijało się rolnictwo i technologie produkcji rzemieślniczej, rozkwitał handel dalekosiężny, powstawały pierwsze ośrodki o charakterze miejskim i cały szereg elementów kultury, które znamy z dzisiejszego świata. Pomiędzy Egiptem faraonów a Mezopotamią Sumerów leżały właśnie tereny obecnej Jordanii będące dziś białą plamą, jeśli chodzi o badania tego okresu” – opisał Piotr Kołodziejczyk.
Czytaj też:
Pokazał, co odkrył po usunięciu kilku cegieł z domu klienta. Post stał się viralem