Zofia Morawska urodziła się 13 listopada 1904 r. w pałacu w Turwi w Wielkopolsce. Jej ojciec Kazimierz Morawski był rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego i prezesem Akademii Umiejętności. - Henryk Sienkiewicz przychodził do profesora Morawskiego na konsultacje, gdy pisał "Quo Vadis". Pisarz wybrał na doradcę najlepszego eksperta - prof. Morawski wykładał filologię klasyczną na UJ i był znakomitym znawcą antyku. - pisał Ośko.
Od 1930 r. Zofia Morawska związana była z Towarzystwem Opieki nad Ociemniałymi w Laskach koło Warszawy. W 1944 r. przeprowadziła się do Lasek do zakładu dla ociemniałych prowadzonego przez Towarzystwo. Mieszkała tam do śmierci. Pracowała dla Towarzystwa do 103 roku życia. Organizowała warsztaty, świetlice, opiekę lekarską dla podopiecznych, zajmowała się pośrednictwem pracy, a także finansami Towarzystwa, pozyskując przez lata środki na jego działalność. Dobrze znała założycielkę "Lasek" Matkę Różę Czacką.
Pisarz Tomasz Łubieński, krewny zmarłej, mówiąc o niej, przypomniał, że "Laski to była niesłychanie dobrze zorganizowana instytucja dla niewidomych, która w każdych warunkach sobie dawała radę, i w czasie wojny, i potem po wojnie w czasach władzy komunistycznej. Laski, a Zofia Morawska odegrała w tym dużą rolę, potrafiły się ocalić i uchronić od wymierzonych przeciw nim prób działań UB. I w tym dużą role odegrała właśnie Zofia Morawska".
- Pochodziła z Poznańskiego, była niesłychanie silną osobowością - powiedział Łubieński - znakomicie zorganizowaną, szalenie uczciwą. - To ona była w Laskach strażniczką i dysponentką wszystkich darów i całej pomocy płynącej z zagranicy. Doskonale znała język angielski i na niej spoczywały kontakty Lasek z zagranicą -dodał.
"Miałam olbrzymie szczęście w życiu, spotkałam i pracowałam u ludzi wielkiej klasy. Wiele w życiu mi darmo dano. Nie zawdzięczam przecież sobie dobrego zdrowia, ani tego, że miałam wybitnego ojca, że rodzice się kochali, że otrzymałam religijne wychowanie. A to wszystko zaważyło na całym moim życiu" - mówiła Zofia Morawska.
Za swoją działalność została odznaczona Orderem Orła Białego. Otrzymała też Nagrodę im. Alberta Schweitzera oraz Nagrodę Fundacji Episkopatu Polski "Dzieło Nowego Tysiąclecia TOTUS". W 2004 nadano jej tytuł "Izabelińczyka Roku" (wyróżnienie gminy Izabelin, na terenie której znajduje się zakład w Laskach). W 2006 r. została odznaczona Orderem Gwiazdy Solidarności Włoskiej III Klasy.
Do końca była aktywna. Do niedawna jeszcze referowano jej wszystkie sprawy Lasek i ona brała udział w podejmowaniu decyzji. - Do końca towarzyszyła jej troska o Laski. Martwiła się ostatnio, że nie ma ludzi, którzy chcą się Laskom poświęcić bez reszty, całkowicie ideowo, dla których byłyby one wszystkim. Dla niej były - powiedział Łubieński.
zew, PAP