Sąd Najwyższy odrzucił wniosek mordercy. „Nie ma gwarancji bezbolesnej śmierci”

50-letni Russell Bucklew został skazany w 1996 roku na karę śmierci. Mężczyzna zamordował nowego partnera swojej byłej dziewczyny, ją samą zgwałcił, usiłował też zabić jej dziecko. Gdy interweniowała policja, doszło do wymiany ognia, w wyniku której ranny został funkcjonariusz. Po ucieczce z więzienia Bucklew zaatakował młotkiem matkę byłej partnerki.

Czy śmierć ma być bezbolesna

Wykonanie kary śmierci na mordercy było kilkakrotnie przekładane. Bucklew złożył do sądu wniosek, w którym zaapelował, by nie wykonywać jej za pomocą zastrzyku z trucizną. Mężczyzna, u którego wykryto łagodne guzy, naczyniaki jamiste ośrodkowego układu nerwowego, twierdzi, że jego choroba może wywołać nieoczekiwane skutki podczas egzekucji. Skazany utrzymywał, że po wstrzyknięciu trucizny wypełnione krwią guzy w gardle, na szyi i na twarzy mogą pękać, powodując dodatkowe cierpienia, czy nawet uduszenie. Bucklew powoływał się na opinię, zgodnie z którą używany przez stanowe władze pentobarbital mógłby w jego stanie doprowadzić do dodatkowych cierpień.

Jego wniosek dotarł do Sądu Najwyższego, który odrzucił go stosunkiem 5:4 głosów. – Ósma poprawka (do konstytucji USA – red.) zabrania „okrutnych i nietypowych” metod wykonywania kary śmierci, ale nie gwarantuje więźniowi bezbolesnej śmierci – napisał w uzasadnieniu sędzia Neil Gorsuch.

Po co wniosek?

Na niekorzyść skazanego wpływało to, że to po jego stronie stała konieczność udowodnienia, że inna metoda śmierci byłaby dla niego lepsza. Bucklew takiej nie wskazał. Liberalni sędziowie, którzy byli za przychyleniem się do wniosku mordercy, proponowali zastosowanie komory gazowej, której używa się w trzech stanach. Ostatecznie jednak taką możliwość odrzucono, a sędzia Gorsuch tłumaczył, że kolejne wnioski Buclkewa służą raczej odwleczeniu momentu egzekucji, niż wynikają z rzeczywistych obaw skazanego.