Wszystkich Świętych 2023. Wspominamy gwiazdy, które odeszły

Rok 2023 był dla świata rokiem wielu dotkliwych strat. Odeszła masa znanych i utalentowanych filmowców, aktorów, muzyków i innych twórców. Pożegnaliśmy takie sławy jak Tina Turner, Sinead O'Connor, Lisa Marie Presley, Hanna Zembrzuska, Alan Arkin, Angus Cloud, Jane Birkin czy Matthew Perry.

W ten szczególny dzień Wszystkich Świętych, który jest okazją do refleksji, wspominamy tych, którzy odeszli. Ich twórczość i dokonania na zawsze pozostaną w naszej pamięci.

Gwiazdy, które zmarły w 2023 roku

Patryk Kalski, zm. 1 stycznia 2023

Patryk Kalski ukończył gdańską Akademię Wychowania Fizycznego i Sportu, a potem został II trenerem koszykarek Lotosu Gdynia. Odpowiadał m.in. za przygotowanie fizyczne i motorykę drużyny, która seryjnie zdobywała mistrzostwa Polski i była jedną z najlepszych drużyn w Europie. W ostatnich latach zajmował się przede wszystkim strzelnicą Playground. Organizował szkolenia, był instruktorem strzelectwa i chciał zostać oficerem Wojska Polskiego. Był ponadto wykładowcą Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku a także nauczycielem w mundurowej szkole średniej Spartakus.
Prywatnie, w latach 2011-2012 był związany z pogodynką Dorotą Gardias. Prowadził wtedy firmę Akart, zajmującą się nagłośnieniem w dyskotekach, m.in. także w Zatoce Sztuki, gdzie wiceprezesem był przyjaciel Kalskiego Marcin T.

Jeff Beck, zm. 10 stycznia 2023

Jeff Beck swoją karierę zaczynał w grupie The Tridents w połowie lat 60. Chwilę później zastąpił Erica Claptona w zespole The Yardbirds. W 1968 założył swój pierwszy autorski zespół The Jeff Beck Group, gdzie wokalistą był Rod Stewart, a na gitarze basowej grał Ron Wood. Mimo ogromnej popularności muzyk w latach 90. zniknął na jakiś czas z rynku. Powrócił w 1999 roku z płytą „Who Else!”, która jest połączeniem rocka i techno.
Jeff Beck ma na swoim koncie osiem nagród Grammy. W czasie swojej kariery współpracował z takimi ikonami muzyki jak Eric Clapton, Rod Stewart, Tina Turner, Mick Jagger, Jon Bon Jovi, Roger Waters, Stevie Wonder czy ZZ Top. W 2001 roku trafił na 5. miejsce listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu „Rolling Ston”, a w 2003 roku w tym samym rankingu zajął 14. pozycję.

Jerzy Korsztyn, zm. styczeń 2023

Jerzy Korsztyn urodził się w 1942 roku. W teatrze, z którym był silnie związany całe życie, zadebiutował w 1965 roku. Poza deskami przeróżnych teatrów występował też przed kamerą. Artysta pojawił się w kultowym serialu „Stawka większa niż życie”, gdzie wcielił się w żołnierza Wehrmachtu. Wystąpił też w filmie fabularnym „Orinoko” oraz „Hubal”. Jerzy Korsztyn najczęściej brał udział w spektaklach telewizyjnych. Jego nazwisko widnieje w obsadzie „Hamleta”, „Nigdy nie będę wiedział”, „Polskich listach miłosnych”, „Ordynata Michorowskiego”, „Rówieśnikach” oraz „Samsonie i Dalii”. Na swoim koncie ma też serial „Pogranicze w ogniu”.
Ostatnia produkcja, w której się pojawił to serial emitowany przez Telewizję Polską „Na sygnale”. Korsztyn grał tam dziadka. 

Tatjana Patitz, zm. 11 stycznia 2023

Tatjana Patitz rozpoczęła swoją karierę w wieku 17 lat. Wówczas zajęła trzecie miejsce w konkursie Elite Model w Sztokholmie, a nagrodą była wycieczka do Paryża i kontrakt na czas określony. Podczas wyjazdu poznała wybitnego fotografa Petera Lindbergha. Wówczas artysta słynął z naturalnych zdjęć, których nie poddawał retuszowi.
Peter Lindbergh wykonał zdjęcie nie tylko do słynnego „White Shirts: Six Supermodels, Malibu”, ale też na okładkę brytyjskiego „Vogue'a”, gdzie Tatjana Patitz pozowała obok Lindy Evangelisty, Naomi Campbell, Cindy Crawford i Christy Turlington. Wydanie ukazało się w styczniu 1990 roku. Tatjana Patitz wystąpiła także w kultowym klipie Freedom! ‘90 George’a Michaela.

Lisa Marie Presley, zm. 12 stycznia 2023

Lisa Marie Presley jedyną była córką Priscilli i Elvisa Presleyów, dlatego często była nazywana księżniczką rock and rolla. Urodziła się w 1968 roku w Memphis w stanie Tennessee. Córka Elvisa Presleya cztery razy wychodziła za mąż. W 1987 roku poślubiła Danny'ego Keougha, z którym miała dwójkę dzieci: Danielle Riley oraz Benjamina Storma. Wnuk legendy rock and rolla odszedł w 2020 roku w wieku zaledwie 27 lat. Przez wiele miesięcy zmagał się z depresją oraz uzależnieniami.
W latach 1994-1996 Lisa Marie Presley była związana z Michaelem Jacksonem. W 2002 roku wzięła ślub z Nicolasem Cage'm, z którym rozwiodła się dwa lata później. Przez 10 lat – między 2006 a 2016 rokiem była żoną gitarzysty Michaela Lockwooda, z którym miała dwie córki: bliźniaczki – Finley Aaron Love i Harper Vivienne Ann. Kilka miesięcy po rozwodzie artystka poinformowała, że na komputerze jej byłego męża znaleziono setki obrazów i filmów z pornografią dziecięcą. Te informacje były potem dementowane.

Marek Gaszyński, zm. 15 stycznia 2023
Gaszyński znany był nie tylko jako radiowiec i wybitny specjalista od muzyki, ale też jako auto słynnych tekstów. To on stworzył słowa do „Snu o Warszawie”, który brawurowo zaśpiewał Czesław Niemen. Radiowiec miał na swoim koncie także inne wielkie przeboje. Czerwone Gitary śpiewały jego „Nie zadzieraj nosa”, a Wojciech Gąssowski: „Gdzie się podziały tamte prywatki”.

W 2015 za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju Polskiego Radia otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Gina Lollobrigida, zm. 16 stycznia 2023

Gina Lollobrigida była nie tylko aktorką, ale była też związana ze sztuką. Gwiazda skończyła liceum artystyczne w Rzymie i studiowała na Akademii sztuk Pięknych. W tym okresie życia utrzymywała się, sprzedając namalowane przez siebie karykatury. W jednym z wywiadów przyznała, że bycie aktorką nigdy nie było jej wielkim marzeniem. 
Mimo to Lollobrigida zadebiutowała na scenie Teatro della Concordia w komedii „Santarellina”. Prawdziwą karierę zaczęła jednak w wieku 20 lat. Wówczas wygrała konkurs piękności i została Miss Włoch. To otworzyło jej drzwi do największych produkcji. Pod koniec lat 40. zagrała w takich filmach jak: „Dzwonki alarmowe”, „Łucja z Lammermooru”, „Czarny orzeł” czy musical „Pagliacci”. Dzięki tym obrazom szybko zauważyło ją Hollywood. Mimo propozycji kilkuletniego kontraktu gwiazda wolała zostać w Europie. Na swoim koncie ma wiele nagród: m.in. David di Donatello, czyli niemiecki odpowiednik Oscara oraz Bambi, czyli niemieckie wyróżnienie. Lollobrigida była też nominowana do Złotego Globu w kategorii dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu.
W latach 70. jej kariera filmowa trochę przygasła. Wówczas gwiazda zajęła się pracą fotoreporterki. Di historii przeszedł jej wywiad z Fidelem Castro, Lollobrigida spędziła u niego na Kubie kilkanaście dni. W 2008 roku za całokształt twórczości otrzymała nagrodę National Italian American Foundation. 

David Crosby, zm. 18 stycznia 2023

W latach 60. Crosby założył założył zespół the Byrds, który szybko przyciągnął uwagę fanów swoimi interpretacjami utworów „Mr. Tambourine man” Boba Dylana i „Turn, turn, turn” Peta Seegera. Początkowa fascynacja amerykańskim folkiem ustąpiła jednak z czasem bardziej psychodelicznym brzmieniom, co zaowocowało albumami „Fifth Dimension”, „Younger Than Yesterday”, i „The Notorious Byrd Brothers”. Podczas nagrywania tego ostatniego, Crosby został zwolniony z zespołu.
Kariera artysty nie była jednak zagrożona. Wraz z Stephen Stillsem i Grahamem Nashem założył supergrupę Crosby, Stills & Nash, której koncert był jednym z najważniejszych wydarzeń podczas legendarnego festiwalu Woodstock w 1969 roku. W latach 70. z folk-rockowym trio współpracował również Neil Young.
Crosby nagrywał również albumy solowe. Jego samodzielny debiut „If I could only remember my name” miał miejsce w 1971 roku. Kolejne płyty muzyka ukazywały się bardzo nieregularnie. W 1989 roku premierę miał krążek „Oh Yes I Can”, a po kolejnych czterech latach ukazała się płyta „Thousand Roads”, po wydaniu której Crosby zrobił sobie 19 lat przerwy w nagrywaniu własnego materiału.

Annie Wersching, zm. 29 stycznia 2023
Annie Wersching urodziła się w 28 marca 1977 roku w Saint Louis w amerykańskim stanie Missouri. W wieku 24 lat pojawiła się na ekranie po raz pierwszy, występując w jednym z odcinków „Star Trek: Enterprise”. Wersching pojawiała się później w różnych serialach, w tym „Frasier”, „Supernatural” i „Czarodziejkach”. Potem przez kilka lat grała w „General Hospital” wcielając się w rolę Amelii Joffe, oraz w „24 godzinach”, grając Renee Walker. Później grała też w „Pamiętnikach wampirów”, „Timeless” czy „The Rookie”.

Lisa Loring, zm. 28 stycznia 2023

Loring urodziła się w Wyspach Marshalla w 1958 roku. Później przeniosła się z matką na Hawaje, a następnie do Los Angeles. Zaczęła pracować jako modelka, mając zaledwie 3 lata. Pierwszą rolę w telewizji zagrała jako dziecko w „Dr. Kildare”. Po tym jak wcieliła się w Wednesday Addams posypały się propozycje. Przez wiele lat grała w „The Pruitts of Southampton” czy „As the World Turns”. W tym samym czasie grała w slasherach późnych lat 80. i pracowała jako wizażystka na planach filmów dla dorosłych. Tam poznała swojego męża Jerry'ego Butlera. Wspólnie mieli dwie córki Marianne i Vanessę. Rozwiedli się w 1992 roku.

Anna Czerwińska, zm. 31 stycznia 2023

Anna Czerwińska urodziła się w Warszawie 10 lipca 1949 roku. Z wykształcenia była doktorem nauk farmaceutycznych, jednak bardzo szybko zrezygnowała z pracy w zawodzie. Jej serce na zawsze skradły bowiem góry, i to z nimi postanowiła związać swoje życie. Zaczynała jako taterniczka. Później zmierzyła się z najwyższymi górami świata – Alpami, Himalajami i Karakorum.
Skompletowała Koronę Ziemi, ale na koncie ma również wspinaczkę na sześć ośmiotysięczników. W 2000 roku, będąc już po pięćdziesiątce, stanęłą na Moun Evereście. W tamtym momencie była najstarszą kobietą, która dokonała tej sztuki, a równocześnie drugą Polką. Everest nie był jej jedynym ośmiotysięcznikiem. Oprócz niego zdobyła również Lhotse, Nanga Parbat, Czo Oju, Gaszerbrum II, Makalu. 

Leonard Pietraszak, zm. 1 lutego 2023

Leonard Pietraszak urodził się 6 listopada 1936 roku w Bydgoszczy. Początkowo chciał być bokserem, a trenował go sam Edward Rinke. Po jednej ze stoczonych walk, ojciec zakazał mu jednak boksować. Wtedy postanowił spróbować w teatrze.
W 1960 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi. Później grał kolejno w Teatrze Dramatycznym czy Teatrze Polskim w Poznaniu oraz Klasycznym, Komedii oraz Ateneum w Warszawie.
Szeroka publiczność świetnia zna Pietraszaka jednak z jego niezapomnianych serialowych i filmowych wcieleń. Stworzył między innymi postać Krzysztofa Dowgirda w serii „Czarne chmury”, doktora Karola Stelmacha w „Czterdziestolatku”, Gustawa Kramera w filmach z serii „Vabank”, Kramerki w „Kingsajzie” czy malarza Świrskiego w „Rodzinie Połanieckich”. 

Paco Rabanne, zm. 3 lutego 2023
Urodzony w Hiszpanii Paco Rabanne zmarł w wieku 88 lat w Portsall we Francji. Śmierć słynnego projektanta potwierdził rzecznik hiszpańskiej grupy Puig, która kontroluje markę Paco Rabanne. Designer odszedł z niej dwie dekady temu. Rabanne, który zyskał międzynarodową sławę w latach 60-tych, rozstał się ze światem mody w 1999 roku i rzadko był widywany publicznie. Przeszedł do historii jako twórca estetyki Space Age i kreator zapachów, które podbiły cały świat.

Wojciech Walasik, zm. 3 lutego 2023
Wojciech Walasik zmarł 3 lutego, mając 60 lat. Aktor i reżyser grał epizodyczne role w popularnych serialach. To on wcielał się w Bronisława Porębskiego, rzekomego męża Czesi w „Klanie”. Grał też w „Ojcu Mateuszu”, „Kryminalnych” czy „Plebanii”. 


Mateusz Murański, zm. 8 lutego 2023

Urodzony w 1994 roku Murański popularność zdobył głównie dzięki występom na galach freak fightowych. Swój pierwszy pojedynek stoczył z dawnym przyjacielem, to jest Arkadiuszem Tańculą. Podczas walki na gali Fame MMA 10 przegrał na punkty. Później 29-latek stoczył – z różnym skutkiem – jeszcze kilka pojedynków.
Co ciekawe Murański próbował też swoich sił w aktorstwie. Swoją karierę zaczął w serialu „Lombard. Życie pod zastaw” a potem zagrał też w nominowanym do Oscara filmie „IO” w reżyserii Jerzego Skolimowskiego.

Carlos Saura, zm. 10 lutego 2023

Hiszpański reżyser filmowy, scenarzysta, pisarz i producent filmowy. Brat malarza Antonia Saury. Twórca takich filmów jak "Nakarmić kruki",  „Peppermint Frappé” z 1967 roku, oraz innych dziewięciu obrazów z Geraldine Chaplin, w tym nominowanego do Oscara „Mama ma 100 lat”. Pozostali w nieformalnym związku do 1979 roku. 
W latach 80., gdy zainteresowanie reżysera polityką osłabło, zwrócił się ku celebrowaniu flamenco. Jego adaptacja „Krawych godów” z 1981 roku, w której wystąpił słynny tancerz flamenco Antonio Gades, była pierwszą częścią jego trylogii taneczno-muzycznej. W 1983 r. Saura otrzymał drugą nominację za „Carmen” z udziałem Gadesa u boku Laury del Sol i gitarzysty Paco de Lucíi. Trzecim filmem była „Czarodziejska miłość” z 1986 r., ponownie z udziałem Gadesa. 

Hugh Hudson, zm. 10 lutego 2023

W świecie filmu Hugh Hudson debiutował w 1981 roku produkcją „Rydwany ognia”. Historia przedstawiająca przygotowania dwóch brytyjskich lekkoatletów z różnych warstw społecznych do igrzysk Olimpijskich w 1924 roku zdobyła aż cztery Oscary. Sam Hugh Hudson również był nominowany. „Rydwany ognia” zostały docenione w takich kategoriach, jak: „najlepszy film”, „scenariusz oryginalny”, „kostiumy” i „muzyka”. Film dostał też aż 11 nominacji do brytyjskich nagród filmowych BAFTA, a wygrał w trzech kategoriach.
W 1984 roku Hugh Hudson wyreżyserował drugi film „Greystoke: Legenda Tarzana, władcy małp” również został nominowany do Oscara w trzech kategoriach. Tym razem jednak w żadnej nie wygrał. Hugh Hudson miał na swoim koncie jeszcze sześć kolejnych produkcji. W 2016 roku wyreżyserował ostatni film – Altamira„, w którym główną rolę zagrał Antonio Banderas.

Cody Longo, zm. 8 lutego 2023
Cody Longo, występujący też czasami jako Cody Anthony, był najbardziej znany z serialu „Dni naszego życia”, w którym pojawiał się od 2011 roku. Potem wcielał się też w Eddiego Durana w serialu „Hollywood Heights” z 2012 roku. Grał również w filmach, w tym „Bring It On: Fight to the Finish” z Christiną Milan. Oglądać mogliśmy go również w „CSI: Nowy Jork”, „Nashville” czy „Make It or Break It”.

Raquel Welch, zm. 15 lutego 2023

Urodzona w 1940 roku w Chicago córka imigranta z Boliwii w dzieciństwie wygrywała co prawda lokalne konkursy piękności dla nastolatek, ale z aktorstwem nie radziła sobie równie dobrze. Uczyła się na wydziale aktorskim na uniwersytecie stanowym w San Diego, poślubiła swojego chłopaka ze szkoły średniej, Jamesa Welcha i urodziła syna Damona. Długo nie mogła znaleźć zatrudnienia w branży filmowej, pracowała więc jako pogodynka czy kelnerka.
Dopiero z czasem Welch zaczęła grać małe role telewizyjne, a później podpisała kontrakt z wytwórnią 20th Century Fox. Jej pierwszym filmem z większą rolą było "Roztańczone lato" z 1965 roku. Dopiero jednak wspomniana „Fantastyczna podróż” zapewniła jej sławę i pieniądze.
Welch doceniona została m.in. za role w filmach „Trzej muszkieterowie” oraz „Prawo do śmierci”. Ten pierwszy zapewnił jej Złotego Globu, a ten drugi nominację do wspomnianej nagrody. W 2012 roku grała jeszcze w serialu „2012 CSI: Kryminalne zagadki Miami”, a jej ostatnią produkcją był „House of Versace” z 2014 roku, w którym zagrała ciotkę Lucię. 

Jansen Panettiere, zm. 19 lutego 2023

Jansen Panettiere urodził się 25 września 1994 roku w Palisades w stanie Nowy Jork, jako syn Lesley R. Vogel, aktorki opery mydlanej, i Alana Lee „Skipa” Panettiere, podporucznika remizy strażackiej.
Swoją karierę aktorską rozpoczął filmem Disney Channel „Tiger Crise”, w którym zagrała też jego siostra Hayden. Potem grał też w produkcjach Nikelodeon, w tym „Ostatni dzień lata”. Inne tytuły z jego udziałem to między innymi „Mgła”, „Oko” czy „Roboty”. Szeroka publiczność znać go mogła z serii „The Walking Dead”. W 2022 roku zagrał Robina w filmie „Love and Love Not”.

Juraj Jakubisko, zm. 24 lutego 2023

Juraj Jakubisko przyszedł na świat 30 kwietnia 1938 roku w słowackiej miejscowości Kojšov. Ukończył studium fotografii w Liceum Artystyczno-Przemysłowym w Bratysławie. Wykszatałcenie zdobywał też na Wydziale Filmu i Telewizji Akademii Sztuk Scenicznych (FAMU) w Pradze.
Na swoim koncie ma wiele nagród, m.in. nagrodę krytyków dla najlepszego czechosłowackiego filmu 1967 roku. Otrzymał też Złotą Kamerę za wkład w rozwój sztuki filmowej na Festiwalu Art Film w Trenczyńskich Cieplicach, a także statuetkę Słońce w sieci za wyjątkowy wkład w słowacką kinematografię.
Juraj Jakubisko został też doceniony międzynarodowymi wyróżnieniami np. Grand Prix Unicef. Dostał też nagrodę Elsy Morante dla reżysera zagranicznego. 

Andrzej Kozak, zm. 23 lutego 2023
Andrzej Kozak urodził się w 1940 roku, swoją karierę zaczął 20 lat później. Był związany z Teatrem Dramatycznym, Teatrem Komedia, ale najdłużej grał na deskach Teatr Rampa na warszawskim Targówku. Wystąpił w takich spektaklach jak: „O zachowaniu przy stole”, „Fanfan Tulipan” czy „Jan Maciej Karol Wścieklica”.

Poza tym wystąpił w wielu spektaklach telewizyjnych oraz serialu Klan. Córka Andrzeja Kozaka poszła w ślady znanego ojca i także została aktorką. Katarzynę Kozak widzowie mogą kojarzyć z seriali „M jak miłość”, „Ojciec Mateusz”, „Leśniczówka”, „Przyjaciółki” czy „Klan”. Tak jak ojciec występowała na deskach Teatru Rampa.


Tom Sizemore, zm. 3 marca 2023

Tom Sizemore największą popularność zyskał dzięki rolom w takich filmach jak „Szeregowiec Ryan”, „Helikopter w ogniu”, „Urodzony 4 lipca”, „Urodzeni mordercy” i „Gorączka”. Najczęściej otrzymywał drugoplanowe role, ale bardzo wyraziste.
Na swoim koncie ma też kreacje w produkcjach: „Pasażer 57”, „Prawdziwy romans”, „Wyatt Earp” czy „Dziwne dni”. 

Chaim Topol, zm. 8 marca 2023
Widownie na całym świecie znają go przede wszystkim jako Tewje z filmowej adaptacji powieści Szolema Alejchema „Skrzypek na dachu”. Chaim Topol za rolę zatroskanego, ubogiego Żyda, próbującego zapewnić szczęście swojej rodzinie, otrzymał Złoty Glob i był za nią nominowany do Oscara. W zamieszkującego wieś Anatewka mleczarza Topol wcielał się również w teatralnej wersji musicalu. Jak sam kiedyś szacował, zagrał tę rolę około 3500 razy.

W Tewje Topol wcielał się regularnie od 1966 do 2009 roku. Żegnając się ze swoją życiową rolą miał ponad 70 lat i tłumaczył, że nie jest już w stanie udawać młodszej o około 20 lat postaci. Nie byłą to jednak jedyna rola aktora. Topol pojawił się m.in. u boku Jamesa Bonda w „Tylko dla twoich oczu” z 1981 roku. Zagrał również tytułową rolę w „Galileuszu” z 1975 roku i pojawił się w kultowym „Flashu Gordonie”.
Chaim Topol zagrał polskiego Żyda Barela Jestrowa w miniserialu „Wichry wojny” z 1983 roku oraz w jego kontynuacji z 1988 roku zatytułowanej „Wojna i pamięć”.

Robert Blake, zm. 9 marca 2023

Robert Blake miał trudne dzieciństwo, głównie z powodu prześladowań ojca alkoholika. Swoją aktorską karierę rozpoczął w wieku 6 lat – występował w filmach MGM, w tym np. „Ślubny Ganitur” czy „Our Gang”. W wieku 10 lat poszedł do szkoły publicznej, jednak nie miał dobrego kontaktu z rówieśnikami. Cztery lata później uciekł z domu.
Grał później w licznych serialach i filmach, w tym w „26 men” czy „The Cisco Kid”. Szerszej publice dał się poznać z roli Tony'ego Baretty w popularnym amerykańskim serialu „Baretta”. Za tę kreację otrzymał nagrodę Emmy. Ze względu na swoją specyficzną urodę i mimikę grał wyraziste postaci. Wcielił się między innymi w upiornego Mystery Mana w filmie Davida Lyncha „Zagubiona autostrada”. 

Waldemar Wilhelm, zm. 11 marca 2023

 Waldemar Wilhelm był absolwentem Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi: Wydziału Aktorskiego i Wydziału Reżyserii Teatrów Niezawodowych (obydwa 1962) oraz Wydziału Reżyserii Filmowej (1969). W latach 1959-60 studiował w Moskiewskim Instytucie Sztuki.
W latach 1975-76 reżyserował w Teatrze im. Węgierki w Białymstoku. Był też dyrektorem teatrów: im. Bogusławskiego w Kaliszu (1977-80) oraz Lalki i Aktora Pinokio w Łodzi (1993-2009). Wykładał na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi, a w roku 1989 był jego dziekanem.
Miał renomę najlepszego w kraju specjalisty od układania pojedynków, głównie z broni białej. Czasami Wilhelm pojawiał się na ekranie też jako aktor. Wystąpił m.in. w „Czterej pancerni i pies” czy „Panienka z okienka”.

Lance Reddick, zm. 17 marca 2023

Pierwszą dużą rolą Reddicka była kreacja w 4. sezonie dramatu HBO „Oz”, gdzie wcielił się w detektywa Johnny'ego Basila. Potem dołączył do serialu „Prawo ulicy” w roli porucznika Cedrica Danielsa, jednego z głównych bohaterów. Grał ponadto w „Zagubionych”, „CSI: Kryminalne zagadki Miami” czy „Obliczach Nowego Jorku”.
Reddick podkładał też głos pod gry komputerowe, w tym „Destiny”, „Horizon Zero Dawn” czy „50 Cent: Blood on the Sand”. Wystąił także w teledysku Jaya-Z i Beyonce do piosenki „'03 Bonnie & Clyde”. 

Łukasz Gajdzis, zm. 18 marca 2023
Łukasz Gajdzis był aktorem, którego można było zobaczyć w epizodycznych rolach serialowych. Wystąpił w takich produkcjach, jak: „Komisarz Alex”, „Kryminalni” czy „Na Wspólnej”. Jego wielką pasją był jednak teatr – w latach 2017-2020 był dyrektorem Teatru Polskiego w Bydgoszczy.

Paul Grant, zm. 20 marca 2023
Paul Grant nie żyje. Niskorosły aktor znany był z roli goblina w pierwszej części filmu „Harry Potter”, a także z roli Ewoka z produkcji „Gwiezdne wojny. Powrót Jedi”. Zmarł w wieku 56 lat.

Adam Bronikowski, zm. 21 marca 2023

Adam Bronikowski przez niemal 30 lat współpracował z Telewizją Polską, gdzie pełnił rolę prezentera „Dziennika telewizyjnego” i kierownika działu publicystyki. Na swoim koncie ma też role gospodarza takich programów jak „Pod znakiem jakości”, „Kraj”, „Graj o milion”, „Plusy i minusy”, „Tygodnik gospodarczy teraz”.
Adam Bronikowski w latach 90. przez trzy lata był też rzecznikiem Ministerstwa Budownictwa. Jego wielkim hobby były podróże. Stworzył cykl filmów dokumentalnych o Azji o tytule „Tam, gdzie żyją tygrysy”.
Na swoim koncie ma wiele nagród m.in. Złoty Ekran w 1986. Mimo przejścia na emeryturę 86-latek był czynny zawodowo i chętnie podróżował. Był także wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Podróżników Globtroter. 

Piotr Wysocki, zm. 26 marca 2023
Piotr Wysocki był jednak nie tylko związany z teatralną sceną, ale też grał w takich filmach, jak: „Kariera Nikodema Dyzmy”, „Czterej Pancerni i Pies”, „Popioły” czy „Chopin. Pragnienie miłości”.

Keith Reid, zm. 23 marca 2023

Keith Reid był twórcą praktycznie wszystkich tekstów piosenek kultowego zespołu Procol Haru. W latach 60. i 70., ale także po reaktywacji zespołu od 1991 roku, zajmował się wersją tekstową utworów.
„A Whiter Shade of Pale”, który przyniósł Procol Harum największą popularność zaraz za The Beatles „Hey Jude” i The Rolling Stones „Satisfaction” jest się trzecim najczęściej sprzedawanym na świecie singlem z muzyką z lat 60. 

Stanisław Wojciech Malec, zm. 2 kwietnia 2023

Największą popularność Stanisław Wojciech Malec zyskał dzięki roli w serialu „Daleko od szosy”. Aktor wcielał się w starszego brata Leszka Góreckiego, granego przez Krzysztofa Stroińskiego. Ostatnio często pojawiał się na szklanym serialu. Wystąpił w serialach: „Barwy szczęścia”, „Na sygnale”, „Ślad, Lokatorka”, „Tajemnica Enigmy”, „W piątą stronę świata”, „W środku Europy”, „Wielki Fryderyk” i „Ucieczka z miejsc ukochanych”. 
Stanisław Wojciech Malec miał na swoim koncie wiele wybitnych ról teatralnych. Z Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie był związany od 1977 do 1989 roku. Przez rok występował na deskach Teatru Polskiego w Warszawie, grał też w Teatrze Narodowym, Polskim i kilku dramatycznych we Wrocławiu. W latach 70. widzowie mogli oglądać go w spektaklach telewizyjnych: „Zbieg z wyspy św. Heleny”, „Próżnia” czy „Romulus wielki”. Pojawił się też w kilku filmach fabularnych. Wystąpił w „Skoku”, „Martwej Fali”, „Opętaniu” czy „Godzinach szczytu”. 

Maciej Prus, zm. 8 kwietnia 2023

Maciej Prus urodził się 9 listopada 1937 roku w Samborze, znajdującym się współcześnie na terytorium Ukrainy. Studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie ukończył w 1961 roku, Wydział Reżyserii PWST w Warszawie w 1968 roku.
Pracował w teatrach w całej Polsce: w Krakowie, Koszalinie, Warszawie, Kaliszu, Słupsku. W 1980 roku został kierownikiem artystycznym Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Następnie współpracował z teatrami w Łodzi, Wrocławiu, Poznaniu, Bydgoszczy, a także ponownie Warszawie i Krakowie. Tworzył też dla Teatru Telewizji.
Na szczególną uwagę zasługują jego inscenizacje operowe. Pracował m.in. przy takich dziełach, jak „Straszny Dwór” Stanisława Moniuszki, „Don Giovanni” Wolfganga Amadeusza Mozarta, „Król Roger” Karola Szymanowskiego, „Fidelio” Ludviga van Beethovena, „Eugeniusz Oniegin” Piotra Czajkowskiego. 

Lasse Wellander, zm. 7 kwietnia 2023

Lasse Wellander swoją karierę muzyczną rozpoczął już jako dziecko. W szwajcarskim mieście Nora w latach 60. był członkiem lokalnych zespołów. Wszystko zmieniło się w 1974 roku, kiedy zaczął nagrywać z Abbą. Po wygranej zespołu na Eurowizji stał się ich gitarzystą, pełnił tę funkcję w latach 1975-1980. W 2007 roku wrócił do korzeni i pomagał w nagraniu ścieżki dźwiękowej do filmu „Mamma Mia”. Tworzono ją w tym samym studio nagraniowym co pierwsze piosenki Abby.
Lasse Wellander poza pracą z zespołem Abba wydał siedem solowych płyt. Ostatnie single nagrał w 2022. Te najbardziej popularne to: „O Come, All Ye Faithfull”, „Merry-Go-Round” i „Overdrive”. 

Frank Vallelonga, zm. 28 listopada 2022

Film „Green Book”, który otrzymał Oscara za najlepszy w 2018 roku, został oparty historii ojca zmarłego aktora – Franka Vallelonga Sr., który został zatrudniony do ochrony Dona Shirleya, czarnoskórego pianisty podczas jego trasy koncertowej w 1962 roku. Frank Vellelonga Jr. zagrał w filmie brata swojego ojca Rudy'ego. Z kolei jego brat Nick Vallelonga był współautorem scenariusza do obrazu. Za rolę Shirleya Mahershala Ali zdobył Oscara.
Frank Vallelonga Jr. grał też m.in. w thrillerze „W okowach szaleństwa” i kryminale „Królestwo niewidomych”. Pojawił się również w jednym odcinku „Rodziny Soprano”.

Moonbin, zm. 19 kwietnia 2023

Moonbin urodził się jako Moon Bin w 1998 roku w prowincjonalnym mieście Cheongju w Korei Południowej. Początkowo był znany jako aktor i model dziecięcy. Rozpoznawalność otworzyła mu drzwi do kariery muzycznej. Koreańczyk od dziecka zaangażowany był w program dla młodych talentów prowadzony przez wytwórnię Fantiago. W 2016 roku otrzymał swoją szansę – dołączył do boys bandu Astro. Równocześnie występował w duecie Moonbin & Sanha, stanowiącym podgrupę wyłonioną z 6-osobowego Astro.
W pierwszym sezonie działalności zespół wydał trzy EP-ki, Spring Up, Summer Vibes i Autumn Story. Pierwsze utwory zapewniły mu sporą popularność w Korei Południwej i w Japonii. Kariera członków boys bandu rozwijała się także dzięki występom w programach telewizyjnych i reality show. W kolejnych latach grupa Astro wydała kilka mini albumów. W styczniu 2019 pojawił się jej pierwszy album studyjny, All Light. W listopadzie tego samego roku Moonbin na pewien czas zniknął ze sceny, co wytwórnia tłumaczyła problemami zdrowotnymi. Powrócił na początku 2020 roku. Oprócz kariery muzycznej, 25-latek był współgospodarzem serialu MBC Show Champion i pojawił się w Saturday Night Live Korea.

Mark Stewart, zm. 21 kwietnia 2023

Mark Stewart był obecny na scenie muzyki alternatywnej już od lta 70. Razem z Johnem Waddingtonem i Simonem Underwoodem, Brucem Smithem i Garethem Sagerem założył zespół The Pop Group. Muzycy tworzyli utwory na pograniczu klasycznego punka i jazzu, połączonego z funkiem i dubem. Pierwszą płytę wydali w 1979 roku. Nosiła tytuł „Y”. Kolejna pt. „For How Much Longer Do We Tolerate Muss Murder?” pojawiła się rok później i grupa zawiesiła działalność. W większości członkowie postawili na solowe karieryi przenieśli się do Londynu.
Zespół The Pop Group powrócił po 30 latach. Poza Markiem Stewartem do grupy dołączyli Bruce Smitth i Garet Sager. W 2015 roku ukazała się ich trzecia płyta „Citizen Zombie” wyprodukowana przez Paula Epwortha.
Zmarły Mark Stewart na swoim koncie ma też solowe inicjatywy, bez zespołu. Współpracował m.in. z Nine Inch Nails, Massive Attack, Trickym oraz The Bug. Ostatni solowy projekt o nazwie VS ukazał się w 2022 roku.

Harry Belafonte, zm. 25 kwietnia 2023

Harry Belafonte jest uważany za jednego z pierwszych czarnoskórych aktorów, którzy odnieśli sukces w Hollywood, począwszy od lat 50. Był też pierwszym Afroamerykaninem, który zdobył nagrodę Emmy (za „Tonight with Belafonte”). Był autorem pomysłu na nagranie kultowego utworu „We Are the World”. W 1987 roku został ambasadorem dobrej woli UNICEF, o prawa człowieka walczył przez całe swoje życie.
Belafonte był powiernikiem dr Martina Luthera Kinga Jr. i wspierał wiele historycznych inicjatyw i wydarzeń polityczno-społecznych, w tym ruch przeciwko apartheidowi. Walczył o równe prawa dla kobiet, zwracał uwagę na zmiany klimatyczne i ryzyko, jakie niosą. Był jednym z organizatorem tzw. Marszu na Waszyngton w 1963 roku i maszerował u boku swoich przyjaciół Sidneya Poitiera, Paula Newmana, Rity Moreno, Tony'ego Curtisa i wielu innych.

Jerry Springer, zm. 27 kwietnia 2023

Rodzice Jerry'ego Springera uciekli z niemieckiego Szczecinka w trakcie pogromów „nocy kryształowej” w 1938 roku. Przyszły prezenter na świat przyszedł na stacji metra Highgate w Wielkiej Brytanii, która służyła wtedy za schron przed bombardowaniem niemieckim. Pięć lat później rodzina wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Jerry Springer ukończył tam politologię na Uniwersytecie Tulane'a, a potem otrzymał tytuł doktora prawa na Northwestern University.
Przez rok (w 1977 roku), sprawował funkcję burmistrza Cincinnati. Potem rozważał wystartowanie w wyborach do Senatu, jednak zrezygnował z tego pomysłu, ponieważ był już wtedy związany z popularnym formatem „Potyczki Jerry'ego Springera”. Springer grał też w wielu filmach i serialach, m.in. w „Świecie według Bundych”, „Sabrina, nastoletnia czarownica” czy „Zdarzyło się jutro”.

Wincenty Grabarczyk, zm. 13 maja 2023
Wincenty Grabarczyk grał w Teatrze Kwadrat przez wiele lat. Grał w takich sztukach, jak: „Ciotka Karola 3.0”, „Mój przyjaciel Harvey”, „Ośle lata” i „Mayday2”. Aktor przez wiele lat grał także w „Klanie”, w którym mogliśmy podziwiać go u boku syna, Andrzeja Grabarczyka. Wincenty Grabarczyk grał także w takich produkcjach, jak „Dom”, „Niech żyje miłość”, „Niania” czy „Lokatorzy”.

John Refoua, zm. 14 maja 2023
John Refoua urodził się 8 grudnia 1964 r. w Nowym Jorku. Już od dziecka interesowała światem kina. Przełomem w jego karierze okazał się udział w tworzeniu produkcji „Avatar”. W 2009 roku razem z Jamesem Cameronem i Stephenem E. Rivkinem był nominowany do Oscara za najlepszy montaż filmu „Avatar”. Na swoim koncie ma też pracę przy takich filmach jak „Avatar: Droga wody”, „Avatar 3”, „Transformers”, czy „Siedmiu wspaniałych”.

Ray Stevenson, zm. 21 maja 2023

 Stevenson urodził się w Lisburn w Irlandii Północnej 25 maja 1964 roku, ale dorastał w Anglii. Był drugim z trzech synów. Jego ojciec był pilotem Królewskich Sił Powietrznych. Początkowo Ray Stevenson pracował jako projektant wnętrz, jednak szybko zmienił kierunek i rozpoczął szkołę aktorską w Bristolu, którą ukończył w wieku 29 lat.
Debiutował w „The Theory of Flight” w 1998 roku jako żigolak u boku Heleny Bonham Carter. W 2002 roku zagrał w „No Man's Land”, obrazie krótkometrażowym Edwarda Hicksa. Szeroka publika poznała go dzięki serialowi BBC i HBO „Rzym”, w którym wcielał się w Tytusa Pullo. Ostatnio wcielił się w postać admirała w nadchodzącym serialu „Ahsoka”, którego premiera zaplanowana jest na sierpień 2023 roku. Grał też Punishera w „Punisher: Strefa wojny”, Dagoneta w „Królu Arturze”, Volstagga w całej serii „Thor”, czy Othere w „Wikingach”. Przez całą swoją karierę występował też w londyńskich teatrach.

Tina Turner, zm. 24 maja 2023

Tina Turner a właściwie Anna Mae Bullock urodziła się 26 listopada 1939 roku w Stanach Zjednoczonych. Ogromną popularność przyniosły jej piosenki „Proud Mary” oraz „River Deep”, które nagrała w latach 60. ze swoim mężem Ike'em.
Związek nie przetrwał jednak próby czasu, ponieważ partner znęcał się psychicznie i fizycznie nad wokalistką. W Dzień Niepodległości w 1976 roku Tina Turner uciekła z ich wspólnego pokoju hotelowego, mając w kieszeni niecałe 40 centów.
Największe sukcesy odnosiła w latach 80. Tina Turner była również aktorką – wystąpiła m.in. w jednej z części „Mad Maxa”. Artystka dwukrotnie była w Polsce – w 1981 roku wystąpiła w skandalicznych warunkach na warszawskim Torwarze. Do naszego kraju powróciła w 2000 roku, kiedy to dała imponujący show w Sopocie.

Maciej Kujawski, zm. 25 maja 2023

 Maciej Kujawski urodził się 23 lutego 1953 roku w Warszawie. Skończył studia na PWST w Warszawie. W latach 1979-86 występował w Teatrze na Woli w Warszawie. Od roku 1986 aktor Teatru Kwadrat w Warszawie. Grał w sztukach takich jak: „Szalone nożyczki”, „Sługa dwóch Panów”, „Ośle lata”, „Mój przyjaciel Harvey”, „Przyjazne dusze”, „Przez park na boska”.
Od 2002 roku był głosem Kubusia Puchatka we wszystkich produkcjach Disneya, a rolę tę przejął po zmarłym Janie Kociniaku. Był też głosem Remusa Lupina w filmie „Harry Potter i więzień Azkabanu”.
Kujawski grał w wielu polskich serialach. Widzowie znają go z „Lokatorów”, „Na Wspólnej”, „Egzaminu z życia”, „Ale się kręci”, „Dwóch stron medalu” czy „Czasu honoru”.

Samantha Weinstein, zm. 14 maja 2023
Samantha Weinstein rozpoczęła karierę aktorską jako dziecięca aktorka w 2003 roku od roli w jednym z odcinków kanadyjskiego serialu telewizyjnego „The Red Green Shoow”. Gdy miała 10 lat zagrała w krótkometrażowym filmie „Big Girl”, a rola ta przyniosła jej nagrodę ACTRA Award. Tym samym stała się jej najmłodszą zdobywczynią w historii. Potem pojawiła się w takich produkcjach jak: „Grace i Grace” Netfliksa, „Reign”, „Istnienie”, „Carrie”, „Nieprzeciętny Henry”, „Rocker” czy „Celine”. Weinstein występowała też z grupą Killer Virgins – śpiewała i grała na gitarze.

Anna Shay, zm. 1 czerwca 2023

Anna Shay urodziła się i wychowywała w Japonii, jako córka amerykańskiego biznesmena Edwarda Shaya i Ai Oizumi Shay, która póła pół-Rosjanką i pół-Japonką. Jej ojciec był założycielem Pacific Architects and Engineers. Po tym, jak zmarł w 1995 roku, dyrektorem generalnym firmy został brat Shay, Allen. W 2006 rodzeństwo sprzedało ją innej firmie – Lockheed Martin, zbijając na tym fortunę.
W 2021 roku Shay została gwiazdą reality show „Bling Empire” na Netflix, opowiadającym o Amerykanach azjatyckiego pochodzenia. Pojawiała się tam u boku Kane'a Lima, Gabriela i Christine Chiu, Kim Lee, Jaime Xie i innych bogatych osobistości z Los Angeles. 

George Maharis, zm. 24 maja 2023

 Studiował w Neighborhood Playhouse i Actos Studio. Grał w off-broadwayowskich sztukach i był nagradzany. Wyróżniono go między innymi za rolę Jerry'ego w „Zoologicznej opowieści” Edwarda Albeego. Potem coraz więcej występował w telewizji – pojawił się mp. u boku Paula Newmana w obrazie „Exodus” Otto Premingera. Szeroka publika pokochała go za rolę tułacza Buza Murdocka w serialu „Route 66”, za którą otrzymał nominację do nagrody Emmy w 1962 roku.
Występował potem też w Las Vegas i był pierwszym z gwiazdorów, którzy pojawili się w magazynie „Playgirl” nago. W 1974 roku został aresztowany o oskarżony o popełnienie aktu seksualnego wraz z 33-letnim fryzjerem Perfecto Tellesem w męskiej toalecie na stacji benzynowej w Los Angeles. Został zwolniony za kaucją.

Barbara Borys-Damięcka, zm. 9 czerwca 2023

 Barbara Borys-Damięcka urodziła się 2 listopada 1937 r. w Warszawie. Była absolwentką Wydziału Organizacji Produkcji i Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Przez blisko 40 lat była związana z TVP jako m.in. reżyser, dyrektor Działu Realizacji Telewizyjnej, wiceprezes TVP, szef zespołu TVP oraz doradca zarządu TVP. To właśnie ona była pomysłodawczynią uruchomienia Telewizji Polonia.
W latach 1997-2008 sprawowała funkcję dyrektorki Teatru Syrena w Warszawie.

Mike Batayeh, zm. 1 czerwca 2023

 Mike Batayeh od lat był związany z Hollywood. Widzom zapadł w pamięci dzięki roli Dennisa w kultowym już serialu „Breaking Bad”. W serialu grał przez rok, a jego rola była epizdoczyna, ale i tak dzięki niej zdobył rozgłos.
Mike Batayeh grał także w takich filmach, jak: „Nie zadzieraj z fryzjerem” czy „Jak zostać gwiazdą”. Widzowie mogą go także kojarzyć z ról w "Detroit Unleaded" czy "This Narrow Place". Użyczał swojego głosu też w dubbingu.

Treat Williams, zm. 12 czerwca 2023

 Treat Williams urodził się w 1951 roku. W latach 70. występował na Broadwayu. Na wielkim ekranie zadebiutował w 1975 rolą w thrillerze „Śmiertelny bohater”. Największą rozpoznawalność przyniosła mu rola George'a Bergera w musicalu Hair. Jego postać była przywódcą hippisów. Za tę kreację otrzymał nominację do Złotego Globu. Wystąpił także w produkcjach „Dawno temu w Ameryce”, „Nocna zmiana” czy „1941”.

Cormac McCarthy, zm. 13 czerwca 2023

Autor powieści takich jak „To nie jest kraj dla starych ludzi”, „Droga” czy „Krwawy południk”. Bohaterowie jego powieści, podobnie, jak on, byli outsiderami. Był poza głównym nurtem literackim, a w ciągu swojego życia udzielił zaledwie paru wywiadów, nigdy nie zajmował się dziennikarstwem, krytyką literacką czy nie uczyl pisania, podobnie, jak jego koledzy po fachu.

Hanna Zembrzuska, zm. 16 czerwca 2023

 Hanna Zembrzuska, a właściwie Anna Zembrzuska-Kobuszewska, urodziła się 7 sierpnia w Sofii. W 1957 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie na wydziale aktorskim. Występowała w teatrach warszawskich: Ateneum (1957-59), Narodowym (1959-69), Polskim (1969-75) i Kwadrat (od 1976) oraz w łódzkim Teatrze Nowym (1975-76).
Zembrzuska wystąpiła też w kilku filmach. Debiutowała w 1955 roku w epizodycznej roli w obrazie „Godziny nadziei”. Zagra potem też w: „Warszawskiej syrenie”, „Wolnym mieście”, „Wyroku” czy „Dotknięciu nocy”.
Hanna Zembrzuska w 1956 roku wyszła za mąż za Jana Kobuszewskiego. Byli razem aż do śmierci znanego polskiego aktora we wrześniu 2019 roku. Wspólnie mieli jedną córkę, Marynę.

Krzysztof Olesiński, zm. 18 czerwca 2023

 Krzysztof Olesiński w 1978 roku założył wraz ze swoim bratem Ryszardem Olesińskim zespół Piknik. Jeszcze tego samego roku na krakowskim festiwalu Jazz Juniors zdobyli Nagrodę Publiczności. Potem, w 1979 rozpoczął współpracę z Maanam, którego członkiem był przez rok, a potem ponownie od 1992 do 2003 roku. W 1980 roku Olesiński zaczął grać w Laboratorium, gdzie pozostał do 1990 roku, gdy grupa się rozwiązała.
Kiedy w 1992 roku Olesiński powrócił do Maanam stał się współtwórcą jej ogromnego sukcesu. Zespół nagrał wiele płyt, programów i koncertował w Polsce i zagranicą. Z Korą i Markiem Jackowskim Olesiński rozstał się w 2003 roku.
W 2005 roku wraz z bratem nagrali płytę „Korzenie” z tekstami Zbigniewa Książka. W 2006 roku wyjechał do Londynu, gdzie pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Telewizji Polskiej TVPL.

Maria Bojarska, zm. 19 czerwca 2023

 Maria Bojarska to polska teatrolożka, krytyczka teatralna, historyczka teatru i pisarka. Na swoim koncie ma wybitną biografię Mieczysławy Ćwiklińskiej oraz książkę „Król Lear nie żyje”, która wywołała w środowisku teatralnym ogromne kontrowersje. W pozycji opowiedziała szczerze o swoim mężu – legendzie aktorstwa Tadeuszu Łomnickim.
W połowie lat 90. razem ze swoją siostrą Anną Bojarską napisała książkę „Siostry B”..

Andrzej Hermanowicz, zm. 19 czerwca 2023
Andrzej Hermanowicz był jednym z najbardziej lubianych uczestników programu dokumentalnego „Drwale i inne opowieści Bieszczadu”, który nadawany jest na Polsat Play od 2015 roku. Fani formatu często odwiedzali Polanę, gdzie mieszkał. Był osobą gościnną, często spędzał z nimi czas, robił sobie z nimi zdjęcia.

Peter Brötzmann, zm. 22 czerwca 2023

Peter Brötzmann to legenda muzyki jazzowej. W środowisku jest oceniany jako jeden z najważniejszych przedstawicieli free jazzu i muzyki improwizowanej. Brötzmann dzięki swojemu brzmieniu przeszedł do historii. Charakterystycznym momentem jego gry była energiczność i nastrojowość. Dzięki temu został mu nadany przydomek "najgłośniejszego saksofonisty świata". Peter Brötzmann zasłynął charakterystycznym momentem gry, który jest ostry, nieokrzesany ton oraz nastrojowość. 

Lew Palter, zm. 21 maja 2023

 Lew Palter był znaną twarzą w amerykańskiej telewizji. Grał w seriach „Columbo”, „The Brady Bunch”, „Hill Street Blues”, „LA Law” czy „The Flying Nun”.
W Polsce najlepiej z pewnością znany jest z roli w „Titanicu” Jamesa Camerona z 1997 roku. Wcielał się w produkcji z Isidora Strausa, współwłaściciela sklepu Macy's. W pamiętnej scenie z nagrodzonego Oscarem filmu, Straus i jego żona zostają razem w łóżku, zamiast próbować uciec z feralnego statku, podczas gdy woda wlewa się do ich pokoju strumieniami.
Palter grał też w „Trofeum zabójcy”. „Pierwszy poniedziałek października” czy „Przybysze: Mroczny horyzont". Był również wykładowcą w CalArts School of Theatre. Jego uczniami byli między innymi Don Harris czy Don Cheadle.

Jakub Ulewicz, zm. 27 czerwca 2023

 Jakub Ulewicz był synem aktora Wacława Ulewicza („Hubal”, „Zamach stanu”, „Krótki dzień pracy”, „Polonia Restituta”) oraz aktorki Krystyny Rutkowskiej-Ulewicz („Niania”, „Wesele”, „Ryś”, „Komedia małżeńska”, „Ile waży koń trojański?”).
W 1989 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Występował w teatrach: Nowym w Poznaniu (1989-93), im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1993-98), Polskim w Poznaniu (1998-2004). Od roku 2004 aktor Teatru Polskiego w Bydgoszczy.
Ulewicza oglądać mogliśmy w wielu polskich serialach, w tym w „M jak miłość”, „Na Wspólnej”, „Hotelu 52”, „Usta Usta”, „Komisarzu Aleksie”, „Blondynce”, „Koronie królów”, „Drugiej szansie”, „Układzie warszawskim”, „Klanie”, „Ojcu Mateuszu” czy „Barwach szczęścia”.


Alan Arkin, zm. 29 czerwca 2023
Alan Arkin urodził się w Brooklynie w Nowym Jorku, a jego dziadkami byli żydowscy imigranci z Ukrainy, Rosji i Niemiec. Kiedy miał 11 lat przeniósł się z rodzicami do Los Angeles. On sam, już w wieku 10 lat oznajmił, że chce być aktorem. Uczył się w wielu szkołach – jednym z jego nauczycieli był Benjamin Zemach, student Konstantina Stanisławskiego.

Pierwszego Oscara Alan Arkin doczekał się w 2006 roku za drugoplanową rolę w filmie „Mała miss”. Wcielał się w nim w niezapomnianego Edwina, dziadka tytułowej bohaterki, który został wyrzucony z domu starców za wciąganie kokainy. Ostatnio Arkina oglądać mogliśmy też w „The Kominsky Method” platformy Netflix, gdzie wcielił się w postać Normana Newlandera, wieloletniego agenta i przyjaciela aktora Sandy’ego Kominsky’ego (Michael Douglas).

Krystyna Froelich-Przybylska, zm. 23 czerwca 2023

 Krystyna Froelich-Przybylska przyszła na świat 24 lutego 1934 roku. Debiut teatralny zaliczyła w wieku 20 lat, jeszcze przed ukończeniem studiów aktorskich na PWST w Łodzi.
Przez całe życie występowała w wielu teatrach: Dramatycznym w Częstochowie, Powszechnym w Łodzi, Narodowym w Warszawie, Powszechnym w Warszawie, a także w Teatrze Polonia. Jej pierwszym filmem był „Prawdziwie magiczny sklep” z 1969 roku. Często też występowała w Teatrze Telewizji. Na swoim koncie ma takie spektakle jak „Chłopi”, „Znakomity Komiwojażer”, „Jesień” czy „Psie serce”.
Szerszej publiczności dała się poznać dzięki rolom w popularnych serialach jak „Ojciec Mateusz”, „Kryminalni”, „Plebania”, „M jak miłość”, „Na Wspólnej” czy „Klan”. Jej ostatni angaż telewizyjny to produkcja „Asymetria” z 2020 roku, gdzie Krystyna Froelich-Przybylska wcieliła się w babcię Piotrusia.

Miriam Aleksandrowicz, zm. 5 lipca 2023

 Chociaż zaczynała od grania w teatrze, to po zaledwie kilku latach skoncentrowała się tylko na dubbingu. Była nie tylko aktorką, ale także reżyserką.
Miriam Aleksandrowicz miała na swoim koncie wiele ról dubbingowych, które znają wszyscy, niezależnie od wieku. Artystka użyczyła swojego głosu niezliczonej liczbie bohaterów. Można ją usłyszeć w takich produkcjach jak: „Kaczor Donald”, „Flintstonowie”, „Kacze opowieści”, „Asterix i Kleopatra”, „Muppety”, „Chip i Dale”, „Gwiezdne wojny: Wojny klonów”, „Fantastyczna czwórka”, „Dyzio”, „Pani Piórko”, „Denver, ostatni dinozaur”, „Chip i Dale”, „Rodzina Addamsów”, „Król Lew” i wielu, wielu innych.

Coco Lee, zm. 5 lipca 2023

 Chociaż Coco Lee urodziła się w Hongkongu, to już jako dziecko przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie skończyła liceum. Przez niemal 30 lat kariery gwiazda wydała albumy w języku kantońskim i angielskim. Szczególnie zasłużyła się muzyce filmowej. 
Coco Lee użyczyła swojego głosu Fa Mulan w mandaryńskiej wersji filmu Disneya „Mulan”. Zaśpiewała też piosenkę „A Love Before Time” z filmu Anga Lee „Przyczajony tygrys, ukryty smok”. Utwór był nominowany do Oscara, a sama produkcja otrzymała statuetkę. Łącznie wydała 18 płyt studyjnych, dwa albumy koncertowe i pięć albumów kompilacyjnych. Na swoim koncie ma też kilka ról. Coco Lee zagrała w „No Tobacco”, „Master of Everything” i „Forever Young”. Często też zasiadała w jury popularnych programów jak chiński Idol czy Taniec z Gwiazdami.

Martin Stevens, zm. 5 lipca 2023

 Martin Stevens urodził się jako Roger Prud'homme 3 października 1953 roku w Verdun, jednej z dziewiętnastu dzielnic Montrealu. O jego dzieciństwie wiadomo niewiele.
Swój debiutancki album Marvin Stevens wydał w 1978 roku. Składał się on w całości w utworów nagranych po francusku, oprócz singla, który znalazł się na okładce, czyli „Love Is in the Air”. Był to cover australijskiej grupy muzycznej Vanda & Young.
Jego wersja piosenki zadebiutowała na kanadyjskich listach przebojów w lipcu 1978 roku i już 9 września osiągnęła 21. miejsce na kanadyjskich listach przebojów. W tym samym tygodniu na rynku pojawiła się bardziej znana na całym świecie wersja piosenki wykonywana przez Johna Paula Younga.

Andrea Evans, zm. 9 lipca 2023

Największą popularność Andrea Evans przyniosła postać Tiny Lord w serialu amerykańskiej telewizji ABC „Tylko jedno życie”. Produkcja była też emitowana w Polsce – pod koniec lat 90. Niestety postanowiła się rozstać z telenowelą przez stalkera. Mężczyzna próbował ją zabić i nękał do tego stopnia, że zniknęła z show-binesu. Przed tą decyzją głośno było o tym, jak psychofan włamał się na plan filmowy.
Evans wróciła do branży jako Tawny Moore z „Mody na sukces”. Serial cieszył się w Polsce ogromną popularnością. W TVP1 był emitowany od 5 września 1994 do 9 grudnia 2014.
W 2008 i 2011 roku wróciła do serialu, który przyniósł jej największą popularność – „Tylko jedno życie”. Na swoim koncie ma też kilka ról w filmach fabularnych.
Andrea Evans była też producentką wykonawczą. Stworzyła dokument „Rocking the couch”, który opowiadał o skandalach seksualnych w Hollywood i akcji „MeToo”.

Milan Kundera, zm. 11 lipca 2023

 Milan Kundera urodził się 1 kwietnia 1929 roku w Brnie. Data ta jest o tyle symboliczna, ponieważ większość jego utworów można byłoby opisać jako satyrę życia. Studiował muzykologię i literaturę w Pradze, jednak w 1950 roku musiał przerwać edukację ze względów politycznych. Został wówczas usunięty z Czechosłowackiej Partii Komunistycznej „za działalność antypartyjną”. Najpierw zatrudnił się jako robotnik, potem próbował sił w grupie muzykantów.
Kiedy udało mu się wrócić na studia, trafił na wydział filmowy praskiej szkoły artystycznej. Pozostał na uczelni, a na jego zajęcia w połowie lat 60. trafiła Agnieszka Holland. Reżyserka opisywała go jako „człowieka z wręcz magnetyczną charyzmą”. To właśnie ona odpowiada za przetłumaczenie na język polski „Nieznośnej lekkości bytu”.
Kundera ostatnią powieść wydał w 2014 roku. „Święto nieistotności” miało być pożegnaniem z czytelnikami. Jego śmierć potwierdziła Anna Mrazowa z Biblioteki Ziemi Morawskiej w Brnie. „Milan Kundera zmarł wczoraj w Paryżu po długiej chorobie” – przekazała.

Jane Birkin, zm. 16 lipca 2023

Rozpoczynając karierę jako aktorka, Birkin zyskała międzynarodową sławę dzięki relacjom na ekranie i poza nim z Serge'em Gainsbourgiem. Para poznała się na planie satyrycznej komedii romantycznej „Slogan” („L’amour et l’amour”) z 1969 roku, a w tym samym roku wydała debiutancki album. To na tej płycie znalazł się skandalizujący utwór „Je t'aime... moi non plus”, pierwotnie napisany i nagrany z udziałem francuskiej aktorki Brigitte Bardot, ale ukryty przed światem z powodu sprzeciwu męża Bardot.
13-letni związek Birkin z Gainsbourgiem był w centrum uwagi Francji, zarówno ze względu na ich artystyczny i hedonistyczny styl życia, jak i twórczość. Ze związku narodziła się córka Charlotte, która stała się odnoszącą ogromne sukcesy aktorką i piosenkarką.
Także po rozstaniu Gansbourg pisał piosenki dla Birkin, w tym „Les dessous chics”. Życie aktorki było naznaczone także osobistą tragedią, gdy jej najstarsza córka Kate Barry, fotografka, popełniła samobójstwo w 2013 roku.

Rafał Górecki, zm. 18 lipca 2023
Rafał Górecki, znany w internecie jako Ravgor, był jedną z pierwszych osób tworzących na polskim YouTubie. Dziesięć lat temu zasłynął ze swoich „pranków”, czyli zabawnych filmików, w których wkręcał innych ludzi zaczepiając ich na ulicy i zadając niespodziewane pytania. Jego konto na platformie śledziło ponad 600 tys. internautów. Przez lata współpracował m.in. z Maciejem Dąbrowskim czy Wapniakiem. Ostatni film opublikował dwa lata temu.

Tony Bennett, zm. 21 lipca 2023
Przez lata artysta współpracował m.in. z Frankiem Sinatrą i Lady Gagą. W 2016 roku zdiagnozowano u niego chorobę Alzhaimera. Na scenie występował z drobnymi przerwami niemal dziewięć dekad. Windował listy przebojów, był muzycznym natchnieniem.

Przez lata kariera Bennetta się rozwijała, a on ze wzlotami i drobnymi potknięciami nieprzerwanie święcił triumfy. W ciągu 86 lat obecności na rynku muzycznym zdobył 20 nagród Grammy, w tym tę za całokształt kariery. Wystąpił nawet grając samego siebie w popularnym filmie Bruce Wszechmogący.


Pamela Blair, zm. 23 lipca 2023

 Pamela Blair szerszej publiczności głównie kojarzy się z rolą w serialu „Sabrina, nastoletnia czarownica”. W produkcji wcielała się w matkę głównej bohaterki. Blair grała też w operze mydlanej „Wszystkie moje dzieci”. Dzięki temu angażowi była nominowana do nagrody Emmy. Tam wcielała się w rolę pani Goodman i Maidy Andrews. Łącznie pojawiła się w około 20 filmach i serialach. Ostatnia produkcja, w której wystąpiła to miniserial „Maneater” z 2009 roku.
73-latka spełniała się także na Broadwayu, gdzie zadebiutowała rolą w sztuce „Promises, Promises”. Dużą popularność przyniosła jej także rola Valerie „Val” Clarke w spektaklu „A Chorus Line” z 1974 roku. 

Sinead O'Connor, zm. 26 lipca 2023

 Słynna piosenkarka miała 56 lat. Sinead O’Connor miała na koncie 10 albumów studyjnych, ale największą sławę przyniosła jej przyniosła piosenka „Nothing Compers 2 U”, która w roku 1990 królowa na listach przebojów. Żaden inny utwór gwiazdy nie cieszył się już taką popularnością. O O'Connor było za to głośno ze względu na skandale. W programie „Saturday Night Live” artystka podarła zdjęcie Jana Pawła II.
Kilka lat temu opublikowała w sieci nagranie, na którym zapowiedziała, że zamierza popełnić samobójstwo. Dzięki interwencji fanów i policji piosenkarkę udało się uratować. W 2017 roku O'Connor poinformowała, że zmieniła imię i nazwisko i od teraz nazywa się Magda Davitt. Rok później ogłosiła, że przeszła na islam i ponownie zmienia imię na Shuhad.

Halina Sobolewska, zm. 24 lipca 2023
Halina Sobolewska po wojnie skupiła się na swojej pasji, jaką było aktorstwo. Skończyła Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Później grała na deskach teatrów w Łodzi, Toruniu, Kielcach, Radomiu i Gnieźnie. Uczestniczka Powstania Warszawskiego na swoim koncie miała też role filmowe. Wystąpiła m.in. w filmach „Syzyfowe prace” i „Księga wielkich życzeń”.

Randy Meisner, zm. 26 lipca 2023
Muzyk był jednym z założycieli kultowego zespołu. Eagles założył wraz z Glennem Freyem, Donem Henleyem i Berniem Leadonem w 1971 roku. Randy Meisner kilka lat po założeniu grupy odszedł z niej. Decyzję podjął w 1977 roku. Jak wówczas tłumaczył, chciał skupić się na rodzinie i problemach zdrowotnych. Dodatkowo w tym samym czasie w grupie zaczęły wybuchać konflikty. Później tłumaczył też, że ze względu na zbytnie zachęcanie go do wykonywania przez niego hitu „Take It to the Limit”, a on „wolał być poza centrum uwagi”'.

Sylwia Gaj, zm. 17 lipca 2023

 Urodzona w marcu 1965 roku w Turku Sylwia Gaj ukończyła studia aktorskie na PWSFTviT w Łodzi, odbierając dyplom w 1990 roku. Grała drobne role w filmach fabularnych, takich jak „Opowieść Harleya” czy „Spowiedź dziecięcia wieku”. Bardziej kojarzyć mogą ją jednak fani seriali.
Gaj występowała w „Klanie” jako sekretarka w Dziekanacie Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, w „Na Wspólnej” jako pielęgniarka oraz w „Plebanii”. Pojawiła się też w odcinku „Fali zbrodni”.

Remi Enigma, zm. 27 lipca 2023

Remi Lucidi znany był wśród fanów urban climbing, czyli wchodzenia na wysokie budynki. Jego zdjęcia z trudno dostępnych lub całkowicie zamkniętych miejsc cieszyły się sporą popularnością w mediach społecznościowych.
30-letni amator ekstremalnych wspinaczek w ciągu ostatniego roku zdobywał wysokie budynki w Dubaju, Bułgarii czy Francji. W październiku wspinał się na najwyższy komin we Francji i bez uprzęży chodził po krawędzi budowli wysokiej na 300 metrów. 

Andrzej Glazer, zm. 30 lipca 2023

 Andrzej Glazer, znany także jako Andrzej Pściuk, urodził się 5 grudnia 1950 roku w Łodzi. Tam też ukończył w 1977 roku Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera. Na małym ekranie zadebiutował wcielając się w postać Kazimierza Wielkiego w serialu „Znak orła”.
W następnych latach pojawiał się w wielu polskich filmach i serialach. Ujrzeć go mogliśmy zarówno na dużym kinowym ekranie, jak i przed odbiornikami w domach. Urozmaicił nam m.in. seans popularnej komedii Juliusza Machulskiego „Vinci”, czy też seriali przeróżnych kanałów telewizyjnych, takich jak „Plebania”, Prawo Agaty”, czy „Na Wspólnej”. Jednym z ostatnim filmów, w których mogliśmy zobaczyć Glazera był „Smoleńsk”.

Angus Cloud, zm. 31 lipca 2023
Angus Cloud, aktor znany z roli w „Euforii”, zmarł w wieku 25 lat w domu rodzinnym w Oakland, w Kalifornii. W popularnym serialu HBO wcielił się w postać Fezco, dilera narkotyków. To właśnie ta kreacja aktorska przyniosła mu największą popularność.

Clarence Avant, zm. 13 sierpnia 2023

 Avant był pionierem w branży muzycznej, a także producentem filmowym oraz przedsiębiorcą. W 2019 roku premierę miał na Netflix dokument o nim wyreżyserowany przez Reginalda Hudlina. Tytuł „Ojciec chrzestny czarnej muzyki” był nominowany do nagrody Primetime Emmy za muzykę i teksty, napisane przez Pharrella Williamsa i Chada Hugo.
Clarence Avant był najstarszym z ośmiorga dzieci swoich rodziców. Na świat przyszedł w Karolinie Północnej w 1931 roku. W latach 50. rozpoczął pracę w branży muzycznej i zarządzał wieloma odnoszącymi sukcesy artystami, w tym Little Willie Johnem. Następnie pracował dla Venture Records, a dwa lata później założył Sussex Records.

Felicja Jagodzińska-Langer, zm. 17 sierpnia 2023

Felicja Jagodzińska-Langer w latach 1952-1966 związana była z Teatrem Muzycznym w Lublinie, potem, w latach 1967-1991 z Operetką Wrocławską. W latach 1984-1999 była nauczycielem akademickim na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Znana była ze swoich wyjątkowych kreacji w sztukach „Orfeusz w piekle”, „Tysiąc i jedna noc” czy „Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale”.
Widzowie kojarzyć mogą też artystkę z seriali takich jak „Pierwsza miłość”, „Świat według Kiepskich”, „Niesamowite historie” czy filmu „O rety, moja babcia ma chłopaka”. 

Toto Cutugno, zm. 22 sierpnia 2023
Na początku swojej kariery Toto Cutugno komponował dla innych artystów. Pisał piosenki dla takich sław jak Dalida, Mireille Mathieu czy Johnny'ego Hallydaya. Grał też w zespole Albatros Toto, który ostatecznie porzucił w 1978 roku w celu rozpoczęcia kariery solowej. W 1980 Toto wziął udział w Festiwalu Piosenki Włoskiej z utworem „Solo noi”, z którym ostatecznie wygrał finał widowiska. Trzy lata później ponownie wystartował w konkurencji z piosenką „L'italiano”. Zajął 5. miejsce, jednak singiel przyniósł mu popularność w wielu krajach świata, także w Polsce, gdzie grany jest do dziś w rozgłośniach radiowych.

Andrzej Precigs, zm. 26 sierpnia 2023

 Andrzej Precigs zadebiutował w roku 1971. Wówczas zagrał epizodyczną rolę w komedii obyczajowej „150 na godzinę”. Od tamtej pory pojawił się w wielu filmach i serialach. Wcielił się w młodego Stanisława Wokulskiego w „Lalce”. Był też reżyserem dubbingowym.
Andrzej Precigs był znany szerszej publiczności z ról w popularnych serialach. W „Klanie” wcielał się w profesora Deptułę. Natomiast w „M jak miłość” od kilkunastu lat grał ojca serialowej Kingi Zbigniewa Filarskiego. Andrzej Precigs był absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.
Artysta był też związany z teatrem. Grał m.in. w Teatrze im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi oraz w Teatrze Nowym w Warszawie.

Steve Harwell, zm. 4 września 2023

 Steven Harwell założył zespół Smash Mouth w 1994 roku. Wcześniej był raperem w grupie F.O.S. W 2010 roku poślubił Michelle Laroque, z którą miał synka Presleya. Chłopiec zmarł w 2001 roku, w wieku zaledwie 6 miesięcy, z powodu ostrej białaczki limfatycznej. Muzyk utworzył później specjalny fundusz badań medycznych, aby uczcić pamięć swojego potomka.
Największą popularność Steve Harwell zdobył dzięki utworom „All Star” i „I’m a Believer”, które promowały film „Shrek”.

Rafał Paczkowski, zm. 8 września 2023

 Rafał Paczkowski podczas swojej kariery współpracował z takimi artystami jak Grzegorz Ciechowski, z którym stworzył płytę „Tak! Tak!” i „Obywatel G.C”. Na swoim koncie miał też pracę przy „Białej armii” Bajmu, „Love” Edyty Bartosiewicz czy „Tacy sami”, „Zawsze tam, gdzie ty” i „Na na” Lady Pank.
To jednak nie koniec jego dokonań. Zmarły kompozytor współpracował też z Urszulą, Myslovitz, Ryszardem Rynkowskim, Kombi, Chłopcami z Placu Broni, Rezerwatem, Top One, Fotones i wielu innymi. Był też realizatorem dźwięku przy kultowym filmach: „Trzy kolory” Krzysztofa Kieślowskiego, „Tajemniczy ogród” Agnieszki Holland oraz „Przedwiośniu” Filipa Bajona.
Jego dokonania zostały nagrodzone Fryderykiem. W 2005 roku Akademia Fonograficzna przyznała mu nagrodę w kategorii Produkcja Muzyczna Roku (wraz z Marcinem Pospieszalskim) za realizację płyty zespołu Raz, Dwa, Trzy „Trudno nie wierzyć w nic”.

Marcel Novek, zm. wrzesień 2023

 Marcel Novek urodził się 4 września 1932 roku w Belgii, jednak od 1946 roku mieszkał w Polsce. Na scenie zadebiutował w 1956 roku. Występował w zespołach estradowych Lublina, Katowic i Warszawy. Brał udział w licznych koncertach i recitalach oraz współpracował z Teatrem Żydowskim w Warszawie.
Na dużym ekranie widzowie po raz pierwszy zobaczyć go mogli w filmie "Paryż-Warszawa bez wizy" w 1967 roku. Potem wystąpił też w takich tytułach jak: „Na wylot” (1972), „Wieczne pretensje” (1974), „Sekret Enigmy” (1979), „Czwartki ubogich” (1981), „Les milles” (1995), „Quo Vadis” (2001), „Stara baśń” (2003) czy „Kto nigdy nie żył…” (2006).
Novek epizodycznie grał też w serialach: „Do przerwy 0:1” (1969), „Czterej pancerni i pies” (1970), „Odejścia, powroty” (1972), „Polskie drogi” (1976), „Układ krążenia” (1978), „Tajemnica Enigmy” (1979) czy „Dom” (1980).

Michael Gambon, zm. 27 września 2023
Irlandzki aktor swoją karierę rozpoczął od współpracy z The Edward/Macliammoir Gate Theatre w Dublinie, a potem uczył się od samego Laurence'a Oliviera w The National Theatre. Grał w sztukach takich jak „Hamlet”, „Król Lear”, „Antoniusz i Kleopatra”, „Otello”, „Ryszard III”, „Żywot Galileusza” czy „Wujaszek Wania”. Za rolę w „Volpone” otrzymał prestiżową nagrodę dla najlepszego aktora – The Evening Standard Theatre Award. Chwalony był też za kreację w sztuce „Skylight” Davida Here'a.

Chociaż przez całe życie związany był z teatrem, szeroka publika najbardziej kojarzy go z roli profesora Albusa Dumledore'a w cyklu „Harry Potter”. Przejął ją po zmarłym w 2002 roku Richardzie Harrisie. Wcielił się w tę kultową postać przez kolejnych sześciu filmach: „Harry Potter i więzień Azkabanu”, „Harry Potter i Czara Ognia”, „Harry Potter i Zakon Feniksa”; „Harry Potter i Książę Półkrwi”; „Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część I” oraz „Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II”.


Janusz Grudziński – zm. 2 października 2023

Janusz Grudziński grał na instrumentach klawiszowych, gitarze oraz wiolonczeli. W 1982 roku dołączył do zespołu Kult, z którym grał z przerwami do września 2020 roku i współtworzył płyty takie jak między innymi „Kult”, „Posłuchaj to do ciebie”, „Spokojnie”, „Ran”, „Kaseta”. Był członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV. Występował też samodzielnie jako Xiążę Warszawski i w 2006 roku wydał płytę „Olśnienie”. Współpracował także z zespołami Przyjaciele czy Orkiestra na zdrowie.
Współtworzył muzykę do seriali takich jak „Rodzina zastępcza”, „Japonia” czy „Tata, a Marcin powiedział”. 

Katarzyna Miernicka, zm. 4 października 2023

 Miernicką widzowie dobrze znają z popularnych seriali. Przez lata wcielała w rolę Anny Strzałkowskiej: pielęgniarki pracującej w centrum medycznym: „El-Med” w „Klanie”. Natomiast w „Awanturze o Basię” zagrała matkę głównej bohaterki, czyli Helenę Bzowską. Pojawiła się w „Polu niczyim” oraz „W labiryncie”.
Przez większość swojej kariery była związana z Teatrem Ateneum. Na swoim koncie miała też wiele spektakli telewizyjnych: „Odwiedziny o zmroku”, „Spadek na życie”, „Kosmos”, „Kłamczucha”, „Każda chwila” oraz „Amadeusz”. Ponadto zagrała także w kilku filmach fabularnych. Mogliśmy zobaczyć aktorkę w produkcji „Rajski ptak”, „Tak Tak” czy „Niech żyje miłość”. Do obrazu „Un air si pur” użyczyła swojego głos. W 1997 roku podłożyła głos po postać Matylda.

Piotr Zabawski – październik 2023
Piotr Zabawski był pasjonatem sportu, trenował m.in. biegi z przeszkodami. Trzykrotnie, w piątym, szóstym oraz ósmym sezonie show Polsatu mierzył się z torem programu „Ninja Warrior Polska”. W sieci pod informacją o jego odejściu napływają kondolencje ze świata sportu u telewizji.

Piper Laurie, zm. 14 października 2023

Piper Laurie była trzykrotnie nominowana do Oscara. Po raz pierwszy w kategorii „najlepsza aktorka” za film „Ślicznotka” z 1961 roku. Zagrała samotną alkoholiczkę, spotykającą się z rozpustnym miłośnikiem bilardu, w którego wcielił się Paul Newman.
Po 15-letniej przerwie od pojawiania się w filmach, podczas której skupiła się ruchu na rzecz praw obywatelskich i wojnie w Wietnamie, zdobyła kolejną nominację za rolę obłąkanej, religijnej matki głównej bohaterki filmu „Carrie” z 1976 roku. Trzecią nominację otrzymała za wcielenie się w matkę młodej głuchoniemej dziewczyny w filmie „Dzieci gorszego Boga” z 1986 roku.
W trakcie swojej kariery Laurie otrzymała też nagrodę Emmy za film „Promise” z 1986 roku, opowiadającym o schizofrenii, w którym zagrała pomocną byłą dziewczynę bohatera, w którego wcielał się James Garner.
Otrzymała też siedem innych nominacji do Emmy, w tym za rolę mściwej menadżerki Catherine Martell w serialu Davida Lyncha „Twin Peaks”, współczującej przyjaciółki postaci granej przez Rachel Ward w „Ptakach ciernistych krzewów” czy komicznie okrutnej matki w serialu „Frasier”. Laurie grała także w produkcjach takich jak „Oni”, „Kokainowy Rick”, „Siedem żyć” czy „Epitafium”. Poza aktorstwem, Laurie była też rzeźbiarką, pracującą w glinie i marmurze.

Suzanne Somers, zm. 15 października 2023
Suzanne Somers zaczęła działać w branży w latach 60. W 1973 roku zagrała w filmie nominowanym do Oscara „American Graffiti” George’a Lucasa. Początek lat 70. był dla niej bardzo łaskawy – Somers bardzo często pojawiała się w telewizji. Na swoim koncie ma udział w m.in. „One Day at a Time”, „The Love Boat” i „Starsky and Hutch”. Przełomem w jej życiu była rola w serialu komediowym ABC „Three's Company”.

Maciej Trojanowski, zm. 13 października 2023

Maciej Trojanowski z zawodu był magistrem inżynierem chemii – ukończył Politechnikę Warszawską i pracował najpierw w koncernach Monsanto czy Hoffmann-La Roche. Szybko znalazł się jednak w telewizji, gdzie realizował się jako prezenter.
Szeroka publiczność zna go z programu „Nie do wiary”, który prowadził od 1996 roku. Format nadawany był do 2007 roku, a potem ponownie od 2012 do 2013 roku. W magazynie poruszano tematy zjawisk nadprzyrodzonych, niewyjaśnionych historii z przeszłości oraz przepowiedniami przyszłości. Ekipa współpracowała z wieloma międzynarodowymi stowarzyszeniami, które zajmowały się takimi zjawiskami.
W 2008 roku Trojanowski prowadził na antenie telewizji Polsat program „Stefa Tajemnic”, będący odpowiednikiem „Nie do wiary”. Program usunięto z ramówki już rok później. W 2007 roku oglądać mogliśmy Trojanowskiego w filmie „Skorumpowani”.

Dariush Mehrjui i jego żona Vahideh Mohammadifar, zm. 14 października 2023

 Urodzony w 1939 roku w Teheranie Mehrjui studiował filozofię w Stanach Zjednoczonych, po czym wrócił do Iranu, gdzie założył magazyn literacki, a w 1967 roku nakręcił swój pierwszy film „Diament 33”, będący parodią serii o przygodach Jamesa Bonda. Był pionierem ruchu nowej fali w irańskim kinie, co zapoczątkował filmem „The Cow” z 1969 roku. Następnie wyreżyserował jeszcze szerego uznanych tytułów, zarówno w kraju, jak i poza nim, w tym „Mr Gullible” czy „The Cycle”. W 1979 roku opuścił Iran po rewolucji islamskiej.
W latach 1980-1985 mieszkał we Francji, gdzie kręcił film „Journey to the Land of Rimbaud”. Po powrocie do Iranu ponownie odniósł duży sukces produkcją „The Tenants” z 1987 roku. W 1990 roku wyreżyserował głośną czarną komedię „Hamoun”.
Vahideh Mohammadifar była z kolei znaną kostiumografką i scenarzystką. Do jej dzieł należą takie pozycje jak „Narenji Poush” (2012), „Mehman-e maman” (2004) czy „Santouri” (2007).

Burt Young, zm. 8 października 2023

 Burt Young urodził się 30 kwietnia 1940 r. w Nowym Jorku. Początkowo nazywał się Jerry De Louise, jednak postanowił zmienić nazwisko. Powodem miał być fakt, że często bohaterów klasy robotniczej o włoskich korzeniach. Największą sławę przyniosła mu rola Pauliego Pennino, czyli przyjaciela głównego bohatera w serii o Rockym Balboa.
Premiera produkcji „Rocky” odbyła się w 1976 roku. Film doczekał się szczęści części kontynuacji, a Burt Young pojawił się w każdej z nich. Za kreację Pauliego Pennino otrzymał nominację do Oscara za najlepszą drugoplanową rolę.
Burt Young wystąpił też m.in. w takich produkcjach, jak „Chinatown” Romana Polańskiego, „Elita zabójców”, „Papież z Greenwich Village”, „Dawno temu w Ameryce” i „Transamerica”.
83-latek był nie tylko aktorem, ale także pisarzem i malarzem. Jego prace wystawiano w galeriach na całym świecie. Napisał też kilkusetstronicową powieść o tytule „Endings”. Miał również własną restaurację w Nowym Jorku.

Angelo Bruschini, zm. 23 października 2023
Angelo Bruschini przed tym, jak zaangażował się w grę w zespole Massive Attack, był członkiem grup The Numbers, Rimshots, The Blue Aeroplanes. Wyprodukował tytułowy album Strangelove w 1997 roku. Grał także na gitarze w wielokrotnie nagradzanym singlu Jane Taylor „Blowing This Candle Out” w 2003 roku.

Richard Roundtree – 24 października 2023
Richard Roundtree początkowo pracował jako model, a w wieku 28 lat rozpoczął karierę filmową. Rola Johna Shafta w thrillerze „Shaft” Gordona Parksa z 1971 roku była jego debiutem fabularnym. Film wytwórni Metro-Goldwyn-Mayer okazał się wielkim hitem kinowym i zarobił 12 mln dolarów ze sprzedaży biletów przy budżecie 500 tys. dolarów, co uratowało studio przed bankructwem. Następnie powstały – równie popularne kontynuacje filmu, takie jak „Wielka wygrana Shafta” z 1972 roku i „Shaft w Afryce” z 1973 roku. W 2000 roku powstała kolejna produkcja z tej serii, w której w Johna Shafta wcielił się już Samuel L. Jackson.

Po roli w serii filów „Shaft” Richard Roundtree zagrał między innymi w „Piętaszku” (1975), wcielając się w sprytnego przeciwnika Robinsona Crusoe, „Tylko dla sępów” (1979) jako Gideon Marunga czy jako Diehl Swift w „Gorącym towarze” (1984).


Agnieszka Lendzion – 7 października 2023
Agnieszka Lendzion była córką fotoreportera Wojciecha Lendziona, z którym stworzyła wspólnie album „Stary nowy Gdańsk”. Zajmowała się nie tylko fotografią, ale też była operatorką. Tworzyła zdjęcia do filmów „Kasa będzie jutro” czy „Dziewczyna z walizką”. Pracowała też w programach takich jak „The Voice Kids” i „The Voice of Poland”.

Ewa Wyszomirska – październik 2023

Widzowie dobrze znali Ewę Wyszomirską z popularnych seriali. Najczęściej pojawiała się w epizodycznych rolach. Wystąpiła w takich produkcjach jak: „Świat według Kiepskich”, „13 posterunek”, „Fala zbrodni”, „Pierwsza miłość”, „Licencja na wychowanie” oraz „Komisja morderstw”.
Ewa Wyszomirska aktorka i lalkarka urodziła się w 1943 roku. Była córką aktora Bronisława Kassowskiego. W 2015 roku otrzymała medal „Za zasługi dla Województwa Opolskiego”.


Wojciech Korda, zm. 21 października 2023

Wojciech Korda w latach 60. i 70. występował, jako gitarzysta, w zespole Niebiesko-Czarni. Grupa wylansowała takie przeboje jak „Niedziela będzie dla nas”, „Pożar w Kwaśniewicach” czy „Hej tam w dolinie”. W 1976 roku zespół Niebiesko-Czarni się rozwiązał, a gitarzysta założył duet ze swoją ówczesną żoną Adą Rusowicz, o nazwie Ada-Korda i Horda. Występowali przez całe lata 80. i na początku 90., między innymi w USA i krajach skandynawskich.
W 1991 roku Korda wracał z żoną Adą Rusowicz i nowo poznanymi znajomymi z koncertu w Warszawie. Doszło do tragicznego wypadku samochodowego pod Poznaniem. Zginęli wszyscy, oprócz gitarzysty. Korda i Rusowicz mieli wspólnie dwójkę dzieci. Muzyk po wypadku zajął się synem Bartłomiejem, a córkę Annę oddał pod opiekę siostry swojej żony i jej męża. 

Matthew Perry, zm. 28 października 2023
Matthew Perry urodził się w 1969 roku w Ottawie w Kanadzie. Jako nastolatek przeprowadził się do Los Angeles. W młodym wieku zaczął występy w Boys Will Be Boys jako Chazz Russell. Ogromna popularność spadła na niego, gdy wcielił się w Chandlera Binga w serialu „Przyjaciele”. Na małym ekranie partnerowali mu Jennifer Aniston, Courteney Cox, David Schwimmer, Matt LeBlanc i Lisa Kudrow.

Krzysztof Jaślar, zm. 7 listopada 2023

Krzysztof Jaślar przyszedł na świat w 1947 roku w Bytomiu. Z kabaretem Tey był związany od samego początku grupy. Założył ją w Poznaniu wspólnie z Zenonem Laskowikiem. Publiczność pokochała ich od razu. Zdobyli nawet prestiżową nagrodę Złotą Szpilkę. 
Następnie Krzysztof Jaślar zaczął się spełniać jako reżyser spektakli kabaretowych. Na swoim koncie ma też książkę „Kabaret Tey 1971–1989 Teksty, wspomnienia, pomówienia”.

John Bailey, zm. 10 listopada 2023

John Bailey pracował przy tak głośnych filmach jak „Zwykli ludzie” (1980) Roberta Redforda, „Amerykański żigolak” (1980) Paula Schradera, „Wielki chłód” (1983) Lawrence'a Kasdana, „Dzień świstaka” (1993) Harolda Ramisa, „Na linii ognia” (1993) Wolfganga Petersena, „Naiwniak” (1994) Roberta Bentona czy „Lepiej być nie może” (1997) Jamesa L. Brooksa.
W 1985 roku otrzymał Złotą Palmę na Festiwalu Filmowym w Cannes za największy wkład artystyczny w „Mishima” – sfabularyzowany zapis życia Yukio Mishimy – jednego z najsłynniejszych autorów japońskich XX wieku.

Maciej Damięcki, zm. 17 listopada 2023

Maciej Damięcki pochodził z rodziny aktorów – jego matką była Irena Górska-Damięcka, a ojcem Dobiesław Damięcki. W 1966 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie i zaczął pracę na deskach Teatru Dramatycznego. Później grał w wielu serialach i filmach. Wcielał się w Marko w „Rzeczpospolitej babskiej”, grał w „Chłopach” jako Niedźwiednik, „Rozmowach kontrolowanych” jako działacz „Solidarności”, „Domu” jako pacjent Należyty.
Większość z nas zna jednak Macieja Damięckiego z ról w serialach telewizyjnych. Przez lata wcielał się w proboszcza parafii w Grabinie w „M jak miłość”, Jana Grzyba w „Plebanii” czy Bogusia w „Bulionerach”. 

Gabriel Seweryn, zm. 28 listopada 2023
Gabriel Seweryn ukończył studia na kierunku projektant ubioru. Od wielu lat prowadził na starówce w Głogowie pracownię futer. To właśnie dlatego przylgnął do niego przydomek Versace z Głogowa. W 2016 roku wraz z ówczesnym partnerem Rafałem Grabiasem zaczął telewizyjną przygodę z programem Królowe życia. Przez kilka sezonów widzowie mogli śledzić jego prywatne i zawodowe perypetie.

Elliott Erwitt, zm. 29 listopada 2023

Eriwtt był jednym z najważniejszych fotografów minionego stulecia. Zasłynął pełnymi humoru zdjęciami psów oraz dokumentowaniem najważniejszych wydarzeń XX wieku w Stanach Zjednoczonych. swoją blisko 80-letnią karierę związał z legendarną agencją fotograficzną Magnum.
Przed obiektywem Erwitta stawały nie tylko psy. Fotograf zasłynął zdjęciami amerykańskich prezydentów, w tym m.in.: Johna F. Kennedy'ego, Lyndona Johnsona u Richarda Nixona oraz największych gwiazd Hollywood. Fotografował m.in: Marilyn Monroe i Arnolda Schwarzeneggera. Podkreślał, że nigdy nie czuł się onieśmielony w ich obecności. 

Ewa Wanat, zm. 13 grudnia 2023

Ewa Wanat swoją przygodę z mediami rozpoczęła już w 1990 roku, kiedy współtworzyła Radio S Poznań. Od początku współpracowała te z „Gazet Wyborczą” i poznańskim oddziałem TVP. Dla telewizyjnej Jedynki i Dwójki tworzyła reportaże i filmy dokumentalne. Szefowała redakcją informacji i publicystyki w telewizji WTK z Poznania, wydawała serwisy w Radiu Plus w tym samym mieście.
Od stycznia 2003 do kwietnia 2012 Ewa Wanat była redaktor naczelną TOK FM. prowadziła tam popularne programy: „Kochaj się długo i zdrowo” (współprowadzącym był Andrzej Depko), „Zmiana mentalności” (ze Zbigniewem Miłuńskim), „Subiektyw i Mediacje”. W roku 2008 jej radio zdobyło tytuł Stacji Roku miesięcznika Media&Marketing. Tygodnik „Wprost” zaliczył ją do 100 najbardziej wpływowych Polaków roku 2011.
Od września 2012 do marca 2013 Wanat prowadziła cykl „Kobiecy punkt widzenia”, pojawiający się w TVP2 w „Pytanie na śniadanie”. Od 5 listopada 2012 do 29 kwietnia 2013 znów razem z Andrzejem Depko prowadziła audycję „Kochaj się” w Radiowej Jedynce. Od maja 2013 do września 2015 była redaktorką naczelną i dyrektorką programową Polskiego Radia RDC. W 2015 roku założyła radio Medium Publiczne.
Ewa Wanat była autorką kilku książek: „Chuć, czyli normalne rozmowy o perwersyjnym seksie” (współautorem był Andrzej Depko, zbioru wywiadów „Biało-Czarna” oraz „Deutsche nasz. Reportaże berlińskie”. Za tę ostatnią otrzymała nagrodę imienia Beaty Pawlak. W 2013 roku Wanat otrzymała Złoty Krzyż Zasługi za działalność na rzecz rozwoju wolnych mediów w Polsce. Z kolei w 2010 roku została laureatką Nagrody Hiacynta za „dziennikarstwo otwarte, odważne, pełne otwartości na problemy społeczne”.

Zofia Merle, zm. 13 grudnia 2023

 Zofia Merle urodziła się 30 marca 1938 roku w Warszawie. Pierwszą jej dużą rolą filmową była etiuda Krzysztofa Zanussiego „Ułan i dziewczyna” z 1961 roku. W późniejszych latach zagrała także w produkcjach Stanisława Barei: „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?” (1978), „Miś” (1980), „Alternatywy 4” (1984) czy „Zmiennicy” (1986). Pamiętana jest też z ról w „Chłopach” (1973) Jana Rybkowskiego, „Nocach i dniach” (1975) Jerzego Antczaka, w „Niezwykłej podróży Baltazara Kobera” (1988) Wojciecha Jerzego Hasa, „Wszystko, co najważniejsze” (1992) Roberta Glińskiego, w „Rozmowach kontrolowanych” (1991) Sylwestra Chęcińskiego czy w „Kawalerskim życiu na obczyźnie” (1992) Andrzeja Barańskiego.
Merle była także aktorką teatralną i występowała na kilku warszawskich scenach oraz w Teatrze Dramatycznym w Elblągu. Wśród jej 200 ról filmowych i serialowych znalazły się również seriale „Graczykowie”, „Świat według Kiepskich”, „07 zgłoś się”, „Wojna domowa” oraz filmy Marka Koterskiego pt. „Dzień świra” (2002) i „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006). Fani „Klanu” natomiast mogą ją kojarzyć z roli pani Steni, w którą wcielała się w w latach 1998-2013. W 2018 na krótko powróciła do serialu TVP, jednak później wycofała się z życia zawodowego.

Andre Braugher, zm. 11 grudnia 2023

Pochodził z Chicago i był najmłodszym z czwórki rodzeństwa. Uczęszczał do St. Ignatius College Prep for High School, a później zdobył stypendium na Uniwersytecie Stanforda, gdzie studiował teatr. W 1988 roku ukończył także Juilliard School.
Debiutował filmowo w „Chwale” z 1989 roku jako Thomas Searles. Następnie, w 1993 roku otrzymał rolę Franka Pembletona w serialu „Wydział zabójstw Baltimore”, w którym grał przez 6 sezonów, ale wrócił też w odcinku finałowym w 1999 roku. W 1998 roku wcielenie to przyniosło mu pierwszą nagrodę Emmy. Za tytułową rolę, zagraną w Delacorte Theatre w Central Parku w Nowym Jorku, w sztuce Szekspira „Henryk V”, otrzymał nagrodę OBIE. Potem, od 2002 do 2004 roku wcielał się w serialu „Hack” w detektywa Marcellusa Washingtona, a następnie w Nicka Atwatera w miniserialu FX „Złodziej”, zdobywając nagrodę Emmy za wykreowaną postać. Pojawiał się też w produkcjach takich jak „Dr House”, „Fantastyczna Czwórka: Narodziny Srebrnego Surfera”, „Salt” czy „Gracz”.
Szeroka publiczność znała Andre Braughera dzięki roli Raymonda Holta w policyjnym serialu komediowym „Brooklyn 9-9”, w którą wcielał się od 2013 do 2021 roku. Stworzona przez niego stoicka postać z głębokim poczuciem odpowiedzialności za cały świat była jedną z ulubionych wśród fanów produkcji, szczególnie w parze z detektywem Peraltą, którego grał Andry Samberg.

Krzysztof Respondek, zm. 22 grudnia 2023

Krzysztof Respondek urodził się 17 lipca 1969 roku w Tarnowskich Górach. Był absolwentem Wydziału Aktorskiego PWST. W latach 90. był aktorem Teatru Rozrywki w Chorzowie. Zagrał w kilkunastu spektaklach, m.in. były to takie sztuki, jak: „Ślady” (1993) w reżyserii Józefa Szajny, „Skrzypek na dachu” (1993) w reżyserii Marcela Kochańczyka i „Fame” (1997) w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego. 1 stycznia 1999 roku został artystą kabaretu Rak.
Nie były mu obce także występy na małym i dużym ekranie. Popularność zdobył, dzięki roli w serialu „Barwy szczęścia”, w którym grał w latach 2007–2015. Można go było zobaczyć także w „Agentkach”, „Naznaczonym” czy filmie „Magneto” (1993) Jana Jakuba Kolskiego. Był gospodarzem programu „Najśmieszniejsze momenty świata”. W 2008 roku zwyciężył z kolei w finale trzeciej edycji programu Polsatu „Jak oni śpiewają”, a rok później został laureatem „mistrzowskiej” edycji show.
W 2011 roku za wykonanie utworu „Berega Rossii” zdobył główną nagrodę na Festiwalu Piosenki Rosyjskiej w Zielonej Górze. Dwa lata później wydał swoją debiutancką płytę pt. „Taki świat kupuję”. W 2015 roku natomiast uczestniczył w czwartej edycji programu Polsatu „Twoja twarz brzmi znajomo”.

Seon-gyun Lee, zm. 27 grudnia 2023

Kariera Lee Sun-kyuna sięga początków wieku. Przez lata wystąpił w wielu produkcjach i był doskonale znany koreańskim fanom kina oraz telewizji. Międzynarodową sławę zdobył jednak dopiero w 2019 roku, kiedy wcielił się w bogacza, prezesa Dong-ik Parka, w filmie „Parasite”. Obraz w 2020 roku otrzymał aż sześć nominacji do Oscara i zdobył statuetkę w czterech kategoriach: najlepszy film, najlepszy reżyser, najlepszy scenariusz oryginalny i najlepszy międzynarodowy film fabularny.
Aktor zagrał główne role w południowokoreańskich filmach, takich jak thriller „Bezradni” z 2012 roku czy komedia romantyczna „Wszystko o mojej żonie” z 2014 roku. Wcielił się także w główną rolę w serialu „Dr Mózg: w otchłani świadomości”, za którą był nominowany do Międzynarodowej Emmy. Do jego najnowszych filmów należą „Project Silence” oraz „Sleep” – oba pokazywane były w tym roku na festiwalu w Cannes.Czytaj też:
Serwis uczcił pamięć Matthew Perry'ego. To pojawia się przed odcinkami serialu „Przyjaciele”Czytaj też:
Kate Hudson opisała swoją wyjątkową relację z Matthew Perrym. Wzruszające słowa aktorki